Νίντζα: Οι τρομεροί πολεμιστές της σκιάς (vid)
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Posted by Youmagazine Staff
Οι Νίντζα ήταν από τους πιο φοβερούς πολεμιστές της Ιαπωνίας, και πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι είχαν παραφυσικές δυνάμεις. Ποιες ήταν όμως οι μυστικές πολεμικές τεχνικές τους;
ν
ΣΤΗΝ φεουδαλική Ιαπωνία εμφανίστηκαν δύο τύποι πολεμιστών: οι Σαμουράι, οι ευγενείς που κυβερνούσαν τη χώρα στο όνομα του αυτοκράτορα, και οι Νίντζα, προερχόμενοι από τις κατώτερες τάξεις, που αναλάμβαναν αποστολές δολοφονιών και κατασκοπείας.
Ωστόσο, ο όρος «Ninja» είναι δυτικός. Στην Ιαπωνία, οι θανατηφόροι αυτοί πολεμιστές ήταν γνωστοί ως «Shinobi» που σημαίνει «αυτοί που κινούνται λαθραία» ή «είναι κρυμμένοι».
Νίντζα ή Σινόμπι, οι τεχνικές που χρησιμοποιούσαν και ο τρόπος δράσης τους είχαν κινεζική προέλευση, καθώς αναφέρονται από τον Σουν Τζου (Sun Tzu) στο περίφημο βιβλίο του «Η Τέχνη του Πολέμου».
Στην Ιαπωνία εμφανίζονται από τον ενδέκατο αιώνα και ύστερα, εποχή κατά την οποία την Ιαπωνία συγκροτούσαν μια σειρά από ανεξάρτητα κράτη. Ένας άντρας ονόματι Ντεϊσούκε, από την οικογένεια Τογκακούρε, αποσύρθηκε στα άγρια δάση που βρίσκονται στην επαρχία Ίγκα, στη νότια Ιαπωνία. Ο Ντεϊσούκε, πολεμιστής σαμουράι με σημαντική κοινωνική θέση, είχε χάσει τα πάντα –συμπεριλαμβανομένης και της τιμής του– γνωρίζοντας την ήττα σε μια βίαιη αναμέτρηση. Καθώς περιπλανιόταν στον αφιλόξενο τόπο, συνάντησε έναν ιερέα-πολεμιστή, τον Κέιν Ντόσι.
ν
Ο δάσκαλος των Νίντζα
Ο Ντόσι, Κινέζος μυστικιστής, είχε εγκαταλείψει άρον-άρον τη γενέτειρά του εξαιτίας των πολιτικών αναταραχών που είχαν ξεσπάσει εκεί, και είχε καταφύγει στην Ιαπωνία, αναζητώντας τη μοναξιά και τη φώτιση.
Ο Ντεϊσούκε –ταυτιζόμενος ίσως με τον ιερέα-πολεμιστή– αποφάσισε να μείνει κοντά του, κι εκείνος σε αντάλλαγμα του δίδαξε πολεμικές τεχνικές, πώς να βελτιώσει την αντοχή του, καθώς και πώς να πειθαρχεί το σώμα, τα συναισθήματα και το μυαλό του.
Ύστερα από πολλά χρόνια μελέτης, διαλογισμού και άσκησης, ο Ντεϊσούκε εγκατέλειψε τα βουνά, προκειμένου να επιδείξει και να διδάξει τις ικανότητες που είχε πρόσφατα αναπτύξει. Έτσι, γεννήθηκε ο θρύλος των πολεμιστών Νίντζα της οικογένειας Τογκακούρε.
ν
Νίντζα της οικογένειας Τογκακούρε. Google Images
ν
Οι Νίντζα, εκτελεστές και κατάσκοποι, εφάρμοζαν το νιντζίτσου, την τέχνη της παραφύλαξης, της κρυφής και αθόρυβης δράσης. Χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα το σκοτάδι, καθώς και το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αυτοί οι «πολεμιστές της σκιάς» απέφευγαν την τακτική της κατά μέτωπον επίθεσης, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.
Χρησιμοποιούσαν τεχνάσματα και αθέμιτα μέσα για να δημιουργήσουν στον εχθρό τους την ψευδαίσθηση ότι είναι ασφαλής – κάτι που τους επέτρεπε να χειρίζονται τα θύματά τους με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να μην υποψιάζονται καν ότι διατρέχουν κάποιον κίνδυνο.
Ακολουθώντας την τακτική της παραπλάνησης, ο Νίντζα μπορούσε ν’ αποφύγει τη βίαιη αναμέτρηση –που ενείχε κινδύνους και έστρεφε την προσοχή του θύματος στον πολεμιστή– οπότε είχε το περιθώριο να διαλέξει την κατάλληλη στιγμή για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλό του.
Η τεχνική των Νίντζα, όπως τη διδάχθηκε ο Ντεϊσούκε, διαδόθηκε αρχικά στους άριστα εκπαιδευμένους εξόριστους στρατιωτικούς, που είχαν εγκαταλείψει τοπικούς Ιάπωνες πολέμαρχους, και στους μοναχούς της βουδιστικής αίρεσης Σουτζέντο, τους οποίους είχε προγράψει η παραδοσιακή βουδική αριστοκρατία.
Οι δύο αυτές ομάδες είχαν καταφύγει στα απομακρυσμένα δάση της επαρχίας Ίγκα της Ιαπωνίας γύρω στο 1024 μ.Χ. για να κατακτήσουν τη μυστικιστική ενόραση και την αυτοπειθαρχία.
ν
Οι Νίντζα αποσύροντας στα δάση για φώτιση και αυτοπειθαρχία. Google Images
ν
Οι Κινέζοι μυστικιστές ιερείς, όπως ο Κέιν Ντόσι, προσέλκυσαν Ιάπωνες μαθητές, οι οποίοι με τη σειρά τους έγιναν οι δάσκαλοι των πρώτων οικογενειών Νίντζα. Οι οικογένειες αυτές –ή ράιου– δεν είχαν ακόμη αναγνωριστεί επίσημα τρεις γενιές μετά την εποχή που ο Ντεϊσούκε δίδαξε για πρώτη φορά την τεχνική Νίντζα.
ν
Τρομεροί πολεμιστές
Οι περισσότερες από αυτές τις ράιου εγκαταστάθηκαν στα νοτιότερα βουνά του Χονσού, του μεγαλύτερου νησιού της Ιαπωνίας. Υπήρχαν περισσότερες από 70 τέτοιες οικογένειες, με μεγαλύτερες τις Ίγκα-ράιου και Κόγκα-ράιου. Ορισμένες από τις ράιου ειδικεύθηκαν σε συγκεκριμένες πολεμικές τεχνικές.
Οι Κότο-ράιου, για παράδειγμα, ειδικεύθηκαν στο να σπάνε τα κόκαλα των αντιπάλων τους, τεχνική από την οποία προέκυψαν αργότερα το καράτε και το ζίου ζίτσου. Άλλες οικογένειες ειδικεύθηκαν στο πέταγμα ατσάλινων αστεριών, γνωστών ως σούρικεν, ενώ άλλες έστησαν οργανωμένα κατασκοπευτικά δίκτυα.
Σύντομα οι Νίντζα απέκτησαν φοβερή φήμη για τις πολεμικές τους δεξιότητες, καθώς και για την ικανότητά τους να κρύβονται και να γίνονται ένα με το περιβάλλον∙ και πολλοί τους περιέγραψαν ως άτομα με υπερφυσικές δυνάμεις.
Έχουν ακουστεί ιστορίες για νεκρούς Νίντζα που γύρισαν στη ζωή, για Νίντζα που περπατούσαν πάνω στο νερό ή μεταμορφώνονταν σε ζώα. Ο φόβος και η σύγχυση που ένιωθε το θύμα μπροστά στον μασκοφόρο, σιωπηλό πολεμιστή, που ντυμένος στα μαύρα πρόβαλλε ξαφνικά από το πουθενά όπως ο θάνατος, συχνά αποδιδόταν στις μαγικές ικανότητες των Νίντζα.
Ωστόσο, οι ηθελημένα ανορθόδοξες μέθοδοι αποτελούσαν μέρος της ψυχολογικής τακτικής των πανέξυπνων αυτών πολεμιστών.
Ένας Νίντζα μελετούσε πάντοτε το θύμα και το περιβάλλον του τόσο σχολαστικά, ώστε οι προβλέψεις που μπορούσε να κάνει σχετικά με την αντίδραση του αντιπάλου του συχνά φαίνονταν μαγικές.
Για να αναπτυχθούν τέτοιες ικανότητες, η εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες άρχιζε από πολύ νωρίς. Ο εκπαιδευόμενος εξοικειωνόταν με το ξίφος, το τόξο και τη σαΐτα, το κοντάρι Bo, τα σούρικεν και άλλα ειδικά όπλα. Εξασκούνταν επίσης στην αυτοάμυνα χωρίς όπλα, δηλαδή «με άδεια χέρια».
Τέλος, η εκπαίδευση περιλάμβανε μεταξύ άλλων κολύμβηση και ανάπτυξη δεξιοτήτων κάτω από το νερό, αντοχή απέναντι στα στοιχεία της φύσης, καθώς και επιβίωση χωρίς τροφή ή νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ν
Ο Μεγάλος Δάσκαλος (Sensei) Τανεμούρα Σότο (στα δεξιά), 58ος απόγονος της νιντζίτσου οικογένειας Αμάτσου Τάρα, δείχνει πώς ένας άοπλος μπορεί να αφοπλίσει έναν ληστή, κατά τη διάρκεια μιας σπάνιας επίσκεψής του στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Απρίλιο του 1997. Google Images
ν
Πνεύμα και σώμα
Μερικές από τις πιο επίπονες τεχνικές που μπορεί να φανταστεί κανείς, τελειοποιήθηκαν από νεαρούς μαθητευόμενους Νίντζα. Η εξάρθρωση των δικών τους άκρων –πολύ χρήσιμη στο να δραπετεύουν από καγκελόφραχτες φυλακές ή να περνάνε μέσα από μικρά ανοίγματα– ήταν μια από τις τεχνικές αυτού του είδους.
Μια κλασική άσκηση αντοχής ήταν το τρέξιμο όλο και μεγαλύτερων αποστάσεων σε όσο το δυνατόν γρηγορότερο ρυθμό. Για να το πετύχουν, έβαζαν μια ψάθα στο στήθος του δρομέα, οπότε, αν αυτός ήταν αρκετά γρήγορος, η ψάθα κρατιόταν σταθερά στη θέση της από την αντίσταση του αέρα. Κάθε φορά, μεγάλωνε η απόσταση που κάλυπταν τρέχοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, και μερικοί Νίντζα ήταν ικανοί να τρέχουν έτσι έως και 80 χιλιόμετρα, χωρίς να σταματάνε καθόλου.
Άλλη άσκηση αντοχής ήταν να κρέμονται για πολλές ώρες από το κλαδί ενός δέντρου. Με αυτόν τον τρόπο, δυνάμωναν τα μπράτσα και τη θέλησή τους, και βοηθούσαν τον εαυτό τους να ξεπερνάει τα όρια του πόνου.
Ο Νίντζα εκπαιδευόταν επίσης στο να δρα στο σκοτάδι, να κρύβεται και να κινείται εντελώς αθόρυβα. Χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές βάδισης και απόκρυψης, κάτι σαν χορευτικές κινήσεις, ο Νίντζα μπορούσε να είναι αθόρυβος και σχεδόν αόρατος.
Οι εκπαιδευόμενοι πολεμιστές μάθαιναν επίσης τεχνικές κατασκοπείας, παραβίασης χώρων και αναρρίχησης, καθώς και χαρτογράφηση και ναυσιπλοΐα.
Τα παιδιά Νίντζα ανατρέφονταν έτσι ώστε να γίνουν τέλειοι σε όλους τους τομείς της τέχνης τους: να διαθέτουν εκπληκτική σωματική και πνευματική δύναμη, θανατηφόρες πολεμικές τεχνικές και εξειδικευμένες ιατρικές γνώσεις και θεραπευτικές ικανότητες.
Επιβίωση, πανουργία, προσαρμοστικότητα και αντοχή ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πολεμιστή Νίντζα.
ν
Οι Νίντζα δεν βασίζονταν πάντα στο σκοτάδι για να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους, αλλά στο καμουφλάζ. Google Images
ν
Υπήρχαν ωστόσο φορές που ο Νίντζα δεν υπολόγιζε στο σκοτάδι για να εκτελέσει με επιτυχία την αποστολή του. Συχνά, χρειαζόταν να μεταμφιεστεί, ώστε να μπορέσει να διεισδύσει σε κάποια ιδιαίτερη περιοχή ή κοινωνική ομάδα.
Εξαιτίας των αυστηρών κοινωνικών δομών της εποχής εκείνης, κάτι τέτοιο απαιτούσε εκπληκτικές υποκριτικές ικανότητες, σε συνδυασμό με λεπτομερείς γνώσεις για το κοινωνικό στάτους και την εθιμοτυπία, καθώς και τις όποιες ιδιαιτερότητες και τους κανόνες συμπεριφοράς γενικά.
Τα χαρακτηριστικά και η εμφάνιση μοναχών, χωρικών, επαιτών και ευγενών αντιγράφονταν με άψογο τρόπο από τον Νίντζα, και έτσι ο πολεμιστής μπορούσε να περάσει απαρατήρητος σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά ή κοινωνικά περιβάλλοντα.
ν
Η μεταμφίεση και η κρύψις
Όταν βρισκόταν σε αποστολή, ο πολεμιστής ταξίδευε γρήγορα και με ελάχιστο φορτίο. Έχοντας μαζί του τον πιο βασικό εξοπλισμό, μπορούσε να επιβιώσει κάτω από τις χειρότερες συνθήκες και μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Το χειμώνα άλλαζε τη συνηθισμένη μαύρη στολή του, και φορούσε μια άσπρη, για να μη φαίνεται στο χιόνι. Η στολή είχε πολλές τσέπες και θήκες, όπου ο Νίντζα έκρυβε διάφορα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια.
Για να μπορεί, για παράδειγμα, να σκαρφαλώνει σε οχυρά, ο Νίντζα είχε πάντοτε μαζί του ένα σχοινί από πλεγμένες αλογότριχες, το λεγόμενο μουσουμπινάβα, που ήταν πολύ γερό και μπορούσε άνετα να σηκώσει το βάρος του.
Το νι-κάντε, ή νύχι γάτας, ήταν ένα μεταλλικό εξάρτημα με τρεις ή τέσσερις αιχμές, που ασφάλιζε στον καρπό και ήταν περασμένο στην παλάμη του χεριού. Χρησίμευε στο να μπορεί ο Νίντζα να γαντζώνεται πάνω σε ξύλινες ή πέτρινες επιφάνειες και να σκαρφαλώνει.
ν
Ο Μεγάλος Δάσκαλος Τανεμούρα Σότο με χειρόκτιο Νίντζα. Google Images
ν
Ένα άλλο εργαλείο που κουβαλούσε μαζί του ο πολεμιστής ήταν ένας αναπνευστήρας από μπαμπού, που του επέτρεπε να κολυμπάει κάτω από το νερό ή να ξαπλώνει και να κρύβεται κάτω από άμμο ή χώμα.
ν
Η παρακμή των Νίντζα
Βαθμιαία, χάρη στη φήμη και την αποτελεσματικότητά τους, το πέπλο μυστικότητας που τους περιέβαλλε άρχισε να υποχωρεί, και οι Νίντζα άρχισαν να γίνονται περιζήτητοι. Πολέμαρχοι σε όλη τη χώρα τούς προσλάμβαναν για να πολεμήσουν στο πλευρό τους και δημιουργούσαν ειδικούς χώρους εκπαίδευσης, όπου οι Νίντζα δίδασκαν τη μοναδική πολεμική τους τέχνη.
Περί το 1570 μ.Χ., οι πολεμιστές Νίντζα κίνησαν την προσοχή του Νομπουνάγκα Όντα, ενός αδίστακτου στρατηγού που φιλοδοξούσε να γίνει ο ανώτατος άρχοντας της Ιαπωνίας, δηλαδή Σογκούν. Ο Όντα, υπολογιστής στρατιωτικός που ήξερε από τακτική, περιφρόνησε τις μυστικιστικές πλευρές της πολεμικής τέχνης των Νίντζα, και βάλθηκε να καταστρέψει το κύρος και τη φήμη των πολεμιστών αυτών.
Το 1579, δόθηκε μια πολύ σκληρή μάχη ανάμεσα στους σαμουράι του Όντα και τους Νίντζα της επαρχίας Ίγκα, που κατέληξε σε πραγματικό θρίαμβο των Νίντζα. Προσβλημένος, ο Όντα οργάνωσε μια δεύτερη αναμέτρηση το 1581, όπου οι σαφώς υποδεέστεροι αριθμητικά Νίντζα σχεδόν εξολοθρεύτηκαν. Όσοι πολεμιστές επέζησαν, κατέφυγαν στα βουνά για να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους.
ν
Οι Νίντζα πραγματοποιούσαν μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής τους τη νύχτα. Αυτό τους βοηθούσε να αποκτήσουν γερή όραση, και τους επέτρεπε να συγκεντρώνονται στις λιγότερο ανεπτυγμένες αισθήσεις, όπως την όσφρηση και την ακοή. Με αυτόν τον τρόπο, είχαν τελειοποιήσει ορισμένες ικανότητες και πλεονεκτούσαν σε σχέση με τους αντιπάλους τους στο πεδίο της μάχης. Google Images
ν
Στο μεταξύ, η Ιαπωνία γνώρισε την ειρήνη στο πρόσωπο ενός νέου Σογκούν. Οι Νίντζα, που υπέφεραν ακόμη από την ήττα του 1581, δεν μπορούσαν πια να πουλάνε τις πολεμικές τους ικανότητες στον κάθε πλειοδότη, καθώς η χώρα διένυε μια περίοδο κοινωνικής σταθερότητας.
Η φοβερή πολεμική τέχνη νιντζίτσου άρχισε να χάνει τη λάμψη της και οι ίδιοι οι πολεμιστές Νίντζα χάθηκαν από το προσκήνιο. Οικογένειες έσβησαν, ιδιαίτερες ικανότητες και τεχνικές έπαψαν να μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και οι Νίντζα διαλύθηκαν. Για πολλά χρόνια, φαινόταν ότι η παλιά πολεμική τέχνη είχε χαθεί για πάντα.
ν
Η επιστροφή
Η αναβίωση των πολεμικών τεχνών σε όλο τον κόσμο, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για το νιντζίτσου. Η εικόνα ενός μαυροφόρου αόρατου πολεμιστή που σκορπάει το θάνατο, επηρέασε τον εγκληματικό υπόκοσμο και ενέπνευσε ταινίες δράσης και περιπέτειας, καθώς και έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Δάσκαλοι του νιντζίτσου, γνήσιοι απόγονοι των παραδοσιακών οικογενειών Νίντζα, μελέτησαν, εξάσκησαν και δίδαξαν την τέχνη αυτή, και κράτησαν τη φιλοσοφία και την έντονη σωματική άσκηση ζωντανές έως τις μέρες μας.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο παλιός τρόπος ζωής των Νίντζα έχει οριστικά εκλείψει ύστερα από τη συντριπτική ήττα που υπέστησαν τον 16ο αιώνα. Ίσως, όμως, το νιντζίτσου –όπως και ο ίδιος ο πολεμιστής Νίντζα– να έχει προσωρινά αποσυρθεί στον κόσμο των σκιών για να παρακολουθεί και να αξιολογεί, ώστε να διαλέξει την κατάλληλη στιγμή να αναμορφωθεί και να ξαναβγεί στο προσκήνιο ως η πιο ολοκληρωμένη μορφή πολεμικής τέχνης.
ν
“Once upon a time in Iga” – A Shadow Warriors Tale | Dameyo – Productions
ν
ν
