Το μακρύ ταξίδι μιας εφήμερης ζωής
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΟΦΙΑΣ
Από την Γεωργία Μεταξά
Η ιστορία μιας ομάδας ταξιδιωτών της ερήμου που βρήκαν καταφύγιο στον κήπο ενός βασιλιά.
v
ΣΤΟΝ ΥΛΙΣΤΙΚΟ κόσμο που ζούμε, οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με τα πράγματα που τους περιβάλλουν, προσκολλώνται πάνω τους και θέλουν να τα κατέχουν. Οι περισσότεροι, όμως, αν και είναι περήφανοι για τα υπάρχοντά τους, αισθάνονται φόβο και ανασφάλεια μήπως κάποια στιγμή τα χάσουν. Και αυτή η διαρκής και συσσωρευμένη αγωνία κάνει μεγάλη ζημιά στον ψυχισμό τους.
Αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η ζωή είναι προσωρινή και πως όλοι σ’ αυτό τον κόσμο είμαστε ταξιδιώτες. Και η πείρα δείχνει πως όσο μένουμε προσκολλημένοι στα υπάρχοντά μας, όσο εστιάζουμε την προσοχή μας στα εφήμερα αποκτήματα, τόσο περισσότερο είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε.
Σε μια χώρα που το μισό της επικράτειάς της το κάλυπτε έρημος, βασίλευε ένας υπερήφανος μονάρχης. Ζούσε σε ένα όμορφο παλάτι που το περιέβαλλε ένας υπέροχος κήπος.
Μια μέρα, έφτασε στο παλάτι ένα καραβάνι. Ο αρχηγός του καραβανιού γνώριζε το νόμο της ερήμου, αλλά και τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ο μονάρχης είδε τις καμήλες του καραβανιού να περπατούν μέσα στον όμορφο κήπο του, βγήκε ορμητικά από το παλάτι του και βρυχήθηκε με οργισμένη φωνή στον αρχηγό του καραβανιού: «Δεν βλέπεις ότι αυτός ο κήπος είναι του ηγεμόνα σου και όχι ένα μέρος για να ξεκουράζονται καραβάνια;»
«Νόμιζα ότι ήταν ένας σταθμός για ταξιδιώτες», απάντησε ο αρχηγός του καραβανιού.
«Όχι!» είπε ο μονάρχης οργισμένος.
«Όχι; Όμως, βασιλιά, ο πατέρας σου και ο παππούς σου και όλοι οι πρόγονοί σου που έζησαν σε αυτό το παλάτι και περπάτησαν σε αυτόν τον κήπο δεν είναι πια εδώ. Έτσι, σκέφτηκα πως είναι απλώς ένας προσωρινός τόπος πριν συνεχίσει κάποιος το ταξίδι του σε έναν άλλον κόσμο. Μπορεί κι εσύ κάποια μέρα να συνεχίσεις το ταξίδι σου…»
Ο βασιλιάς μπορεί να ήταν βασιλιάς αλλά δεν ήταν ηλίθιος. Κατάλαβε τι ήθελε να πει ο αρχηγός του καραβανιού.
Οι λέξεις άγγιξαν την καρδιά του τόσο βαθιά, ώστε παραιτήθηκε από ηγεμόνας των υπηκόων του και έγινε μονάρχης της ανθρώπινης ψυχής.
Ταξιδέψτε ελαφρά, χωρίς πολλές αποσκευές. Απαλλαγμένοι κυρίως από εγωιστικές εμμονές και προσηλώσεις.
