Οι εγκεφαλικές διαταραχές του Χίτλερ και τα ναρκωτικά
ΒΙΒΛΙΟ
Posted by Youmagazine Staff
Ένα νέο βιβλίο υποστηρίζει ότι ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε χρήση οπιούχων ουσιών και τροφοδοτούσε τον στρατό με κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη.
Ο Γερμανός δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ έκανε κατάχρηση οπιούχων ουσιών, υποστηρίζει ένα νέο βιβλίο.
v
Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ της Ναζιστικής Γερμανίας Αδόλφος Χίτλερ (1889-1945), όχι μόνο ήταν ο ίδιος εθισμένος στα ναρκωτικά, αλλά ενθάρρυνε και τους στρατιώτες του να κάνουν χρήση κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης.
Στηριζόμενος στα αρχαία του γιατρού του Χίτλερ, Τίοντορ Μορέλ, ο συγγραφέας Νόρμαν Όλερ (Norman Ohler) πιστεύει ότι ο Γερμανός δικτάτορας στηρίχθηκε σε ένα κοκτέιλ φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένης της κοκαΐνης, της ηρωίνης, της μορφίνης και της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης.
Αυτό ισχυρίζεται στο βιβλίο του Blitzed: Drugs in Nazi Germany, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2016.
Ο Χίτλερ, γράφει ο Όλερ, ήταν τοξικομανής (τζάνκι) μέχρι και τις τελευταίες ώρες της ζωής του. Η κατάσταση της υγείας του Χίτλερ όλο και χειροτέρευε με την εξέλιξη του πολέμου. Υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο και από προϊούσα παραφροσύνη, διατηρούσε, όμως, την από πολλούς συγχρόνους του παρατηρημένη αυθυποβολή του.
Κρυμμένος στο υπόγειο καταφύγιό τους, κάτω από την Καγκελαρία στο Βερολίνο, ο Χίτλερ έπαθε στις 22 Απριλίου 1945 νευρική κατάρρευση. Στις 29 Απριλίου νυμφεύθηκε τη σύντροφο της ζωής του Εύα Μπράουν. Την επόμενη μέρα, κατά τις 3:30 η Εύα Μπράουν αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο. Συγχρόνως ο Χίτλερ έβαλε ένα πιστόλι στο στόμα του και πυροβόλησε. Ο Μάρτιν Μπόρμαν μαζί με τον οδηγό του Χίτλερ, Έριχ Κέμπκα, τον υπηρέτη του Χάιντς Λίγκε, τον επιλοχία των SS Όττο Γκίνσε και μερικούς στρατιώτες της προσωπικής του φρουράς έκαψαν τα πτώματα, τα οποία θάφτηκαν αργότερα έξω από το καταφύγιο, μέσα σε κρατήρα από βόμβα.
Από εκεί θα τα πάρουν, λίγο αργότερα, οι Σοβιετικοί, οι οποίοι θα τα κρατήσουν σε μυστικό μέρος στην Ανατολική Γερμανία, κοντά στο Μαγδεμβούργο, μέχρι τη δεκαετία του ’70. Τότε, με διαταγή του αρχηγού της KGB Γιούρι Αντρόποφ, καταστράφηκαν τελείως και απορρίφθηκαν στον ποταμό Έλβα. Παρ’ όλα αυτά, διασώθηκαν το κρανίο και η οδοντοστοιχία του πτώματος, απ’ όπου ο οδοντίατρος του Χίτλερ, μέσω προηγούμενης ακτινογραφίας, αναγνώρισε την ταυτότητα του νεκρού (αποκαλύψεις από έρευνα περί το 1990).
v
Ο Χίτλερ απονέμει το παράσημο των Ιπποτών του Σταυρού στον προσωπικό του γιατρό Τίοντορ Μορέλ, τον Φεβρουάριο του 1944. Image: Supplied
v
«Μπόρεσα να ανιχνεύσω τρία στάδια δηλητηρίασης του Χίτλερ από χημικές ουσίες», δήλωσε ο Όρελ στο BBC Radio 4.
«Στην πρώτη περίοδο, από το 1936 έως το 1941, ο Χίτλερ έπαιρνε βιταμίνες και γλυκόζη σε υψηλές δόσεις με ενδοφλέβιες ενέσεις. Αυτό βέβαια δεν συνιστά ακριβώς χρήση ναρκωτικών, όταν όμως ο πόλεμος κατά της Ρωσίας πήρε άσχημη τροπή τον Οκτώβριο του 1941, ο Χίτλερ στράφηκε στα στεροειδή αναβολικά και στο εκχύλισμα ήπατος χοίρων και παρόμοια ορμονικά προϊόντα. Οι φλέβες του άρχισαν να δέχονται αρκετές δυσάρεστες ουσίες.
»Αυτό κράτησε έως το 1943. Από εκεί και μετά άρχισε να κάνει χρήση οπιούχων ουσιών. Το αγαπημένο του φάρμακο ήταν το Eukodal (Oxycodone ή dihydroxycodeinone) ξάδελφος της ηρωίνης, που σε κάνει να νιώθεις ένα πολύ δυνατό αίσθημα ευφορίας».
v
Ναζί αξιωματούχοι με τον Αδόλφο Χίτλερ. Ολόκληρη η ηγεσία των Ναζί ήταν εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες. Photo: AP. Πηγή: Supplied
v
Πολεμώντας ντοπαρισμένοι
Στο βιβλίο του ο Όλερ υποστηρίζει επίσης ότι ο στρατός του Χίτλερ πήγαινε στη μάχη έχοντας στις αποσκευές του ναρκωτικά, που τα χρησιμοποιούσαν ως «καύσιμο» ιδιαίτερα στις παγωμένες στέπες της Ρωσίας.
Το αγαπημένο ναρκωτικό των στρατιωτών ήταν το Pervitin, η γνωστή σήμερα κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη («μεθ»). Αυτό τους βοηθούσε να ξεπεράσουν τις κακουχίες της μάχης και την εξάντληση.
«Η κατάχρηση της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης από τον γερμανικό στρατό δείχνει ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός δεν ήταν οι Βρετανοί, οι Γάλλοι ή οι Ρώσοι, αλλά η κόπωση», δήλωσε ο Όλερ στο BBC Radio 4.
«Ο γερμανικός στρατός προσπαθούσε να κερδίσει τη μάχη κατά του ύπνου, και αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούσε μεθαμφεταμίνες.
»Αυτή βοήθησε τους Γερμανούς στρατιώτες να κάνουν θαύματα στην επίθεση κατά της Πολωνίας και στη Δυτική Εκστρατεία κατά της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Έχουμε στοιχεία για την μαζική χρήση «μεθ» εκείνη την περίοδο από τον γερμανικό στρατό.
»Για παράδειγμα, λίγο πριν την γερμανική επίθεση στη Γαλλία, στις 10 Μαΐου 1940, μοιράστηκαν 35 εκατομμύρια δόσεις Pervitin στους στρατιώτες. Εξ ου και η κεραυνοβόλα και ακατάπαυστη επίθεση των γερμανικών δυνάμεων δυτικά της γραμμής Μαζινό και η κατάληψη της Γαλλίας μέσα σε πέντε μόνο ημέρες.
Μιλώντας στη Deutsche Welle, ο Όλερ ανέφερε ότι το Pervitin κυκλοφορούσε ελεύθερα, όπως κάθε συνηθισμένο φάρμακο, μέχρι το 1939, οπότε και έγινε το φάρμακο της επιλογής του Βερολίνου.
Το Pervitin κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1937 ως “Scho-ka-kola”, καθώς η εταιρεία που το παρήγαγε ήθελε να συναγωνιστεί την Coca Cola. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Σουδητία και την Πολωνία και ξανά όταν η Γερμανία επιτέθηκε στη Γαλλία το 1940.
v
Ναζιστική μεθαμφεταμίνη μεταμφιεσμένη σε σοκολάτα με τις ιδιότητες του καφέ. Αντικατέστησε το Pervitin, όταν αποσύρθηκε από την αγορά το 1941, αφού προηγουμένως είχαν μοιραστεί στους στρατιώτες 200 εκατομμύρια χάπια. Image: Supplied
v
Σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιο ακριβώς κοκτέιλ ναρκωτικών έπαιρνε ο Χίτλερ, καθώς ο γιατρός του, παρ’ όλες τις πιέσεις, αρνήθηκε να κάνει αποκαλύψεις. Έτσι, το μυστικό έμεινε μεταξύ των δύο αυτών ανδρών.
Οπωσδήποτε όμως έκανε χρήση οπιούχων, που του έδιναν την αίσθηση ότι είναι άτρωτος και ότι μπορούσε να αναστρέψει την εις βάρος του ροή του πολέμου.
Αλλά ένα ήταν ευρέως γνωστό ότι οι Γερμανοί στρατιώτες έπαιρναν ναρκωτικά για να είναι σε εγρήγορση, η λήψη οπιούχων ουσιών από τον ίδιο τον Χίτλερ κρατήθηκε μυστική έως το θάνατό του.
Με δεδομένο ότι τα ναρκωτικά κυκλοφορούσαν ελεύθερα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις τόσο της προπολεμικής όσο και της σε πόλεμο ευρισκόμενης Γερμανίας, μπορούμε να πούμε ότι ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του υπήρξαν πρωτοπόροι αλλά και προπομποί της σημερινής κατάστασης, κατά την οποία μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κάνουν καθημερινή χρήση ναρκωτικών, καθώς δεν μπορούν να αντέξουν την πραγματικότητα, ενώ στα ανώτερα στρώματα η εμπορία των ναρκωτικών επιδαψιλεύει μεγάλα κέρδη – και ορισμένες φορές κοινωνική αναγνώριση και αίγλη.
v
Απουσία ψυχής
Αρκεί όμως ο εθισμός στα ναρκωτικά να δικαιολογήσει το αιματοκύλισμα της Ευρώπης και τις ναζιστικές θηριωδίες που διαπράχτηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Σίγουρα στις προθέσεις του συγγραφέα δεν ήταν η μετάθεση της ευθύνης για τα θηριώδη εγκλήματα των Ναζί στη μαζική χρήση ναρκωτικών. Πού οφείλονταν τότε;
Ο εθισμός εξηγείται σήμερα από την ιατρική ως μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ψυχαναγκαστική εμπλοκή στην ανάγκη επιβράβευσης, παρά τις δυσμενείς συνέπειες. Ένας αριθμός ψυχολογικών παραγόντων εμπλέκεται στη βιολογική διαδικασία για την άντληση ευχαρίστησης από την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε ένα εθιστικό ερέθισμα. Όλες οι εξαρτήσεις είναι αποτέλεσμα αυτής της ανάγκης επιβράβευσης του εαυτού.
v
Το Pervitin ήταν νόμιμο στην Γερμανία και σε αυτό οφείλεται ο αστραπιαίος πόλεμος (Blitzkrieg) των Γερμανών. Συνέχισε να κυκλοφορεί ελεύθερα και τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Βραζιλία. Οι διαφημιστές το πρόβαλλαν ως υποκατάστατο του καφέ, με τον οποίο ουδεμία σχέση έχει, καθώς χάριζε στον χρήστη 100 και πλέον ώρες χωρίς ύπνο. Image: Supplied
v
Πρόκειται για μια διαταραχή του συστήματος ανταμοιβής του εγκεφάλου, η οποία προκύπτει μέσα από μεταγραφικούς και επιγενετικούς μηχανισμούς, δημιουργώντας με την πάροδο του χρόνου την ανάγκη για υψηλά επίπεδα έκθεσης σε μια εθιστική ουσία. Ούτε όμως και η εγκεφαλική διαταραχή, με τις κρίσεις παραληρήματος, αρκεί για να εξηγήσει αυτή την «κακότητα ψυχής» που εμφανίζεται στο πεδίο του πολέμου. Είναι γνωστό ότι και οι σημερινοί τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) ενεργούν υπό την επήρεια ναρκωτικών – η χρήση των οποίων στις χώρες της Μέσης και Άπω Ανατολής είναι γνωστή εδώ και αιώνες.
Ούτε οι εγκεφαλικές βλάβες εξηγούν τα αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου, που από μόνα τους ήταν μια μορφή εθισμού των Ναζιστών στο κακό. Ούτε πάλι μπορούμε να μιλήσουμε για «κακία ψυχής», γιατί η ψυχή δεν έχει ούτε κακία ούτε είναι θηριώδης. Όταν έχεις ψυχή –με τη μεταφυσική έννοια του όρου, με την έννοια δηλαδή του ανώτερου εαυτού– δεν διαπράττεις εγκλήματα.
Το συμπέρασμα, επομένως, στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάποιος είναι ότι οι Ναζί δεν ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι, δηλαδή άνθρωποι με ψυχή. Είχαν όλες τις άλλες ανθρώπινες ιδιότητες, δεν είχαν όμως συνείδηση, αδυνατώντας να κάνουν διάκριση μεταξύ καλού και κακού. Ήταν σαν να λέμε ένα είδος υβριδίου ανθρώπου και ζώου. Είχαν συναισθήματα και νοημοσύνη, ορισμένες φορές άνω του μέσου όρου, αλλά στερούνταν ψυχής. Ο στρατός των Ναζί ήταν μάλλον υποκατάστατα ανθρώπων παρά άνθρωποι, υποκατάστατα γεμάτα μίσος, άγνοια, ατιμία, αλαζονεία και φθόνο, κοντολογίς άβουλα όντα, που οι ηγέτες των Ναζί μετέτρεψαν σε φονικές μηχανές διεγείροντας τα κατώτερα ένστικτά τους με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Ο φασισμός μπορεί να έχει περιοριστεί, αλλά τέτοια όντα εξακολουθούν και υπάρχουν μέχρι σήμερα. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
ν
