Στα 152 τρισ. δολάρια ανήλθε το παγκόσμιο χρέος
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Posted by Youmagazine Staff
Σοκ από το ύψος του παγκόσμιου χρέους! Υπερβαίνει κατά 225% τον πλούτο που παράγεται παγκόσμια, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ.
Μια καταιγίδα χρέους άρχισε να μαίνεται πάνω από την παγκόσμια οικονομία, καθώς ο φαύλος κύκλος της αργής ή μηδενικής ανάπτυξης δημιουργεί περισσότερα χρέη. Πηγή: News media
v
REUTERS – Ο κόσμος κολυμπάει σε μια θάλασσα χρέους 152 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δήλωσε την Τετάρτη εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προειδοποιώντας πως αν δεν ληφθούν μέτρα περιστολής, ένας οικονομικός Αρμαγεδώνας βρίσκεται προ των πυλών.
Ο αριθμός 152 προκύπτει αν στο δημόσιο χρέος όλων των κρατών της Γης προσθέσουμε και το ιδιωτικό.
Η έκθεση Fiscal Monitor που έδωσε στη δημοσιότητα το ΔΝΤ ανεβάζει το παγκόσμιο χρέος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα –που περιλαμβάνει τις γενικές κυβερνήσεις, τα νοικοκυριά και τις μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες– στα 152 τρισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σχεδόν τα δύο τρίτα αυτού του ποσού, που ανέρχονται περίπου στα 100 τρισ. δολάρια, είναι οι υποχρεώσεις του ιδιωτικού τομέα.
Το παγκόσμια χρέος, τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό, έφθασε πέρυσι στο 225% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής, από περίπου 200% που ήταν το 2002.
v
Τα χρέη όλων των χωρών σε παγκόσμιο χάρτη
Το παγκόσμιο χρέος αυξάνεται κατά 400.000 δολάρια το δευτερόλεπτο.
Δείτε το ρολόι που μετρά σε πραγματικό χρόνο το δημόσιο χρέος όλων των καρτών της Γης στη σελίδα του Economist “The global debt clock”. Εκεί, βάζοντας το ποντίκι πάνω σε ένα κράτος μπορείτε να δείτε πόσο είναι το χρέος του, αλλά των πολιτών του ατομικά.
v
v
Η έκθεση Fiscal Monitor του Ταμείου για πρώτη φορά βάζει ένα νούμερο στο μέγεθος του χρέους και «η εικόνα που σχηματίζεται δεν είναι ωραία», σχολιάζουν σε κείμενό τους οι Vitor Gaspar και Marialuz Moreno Badia, ο επικεφαλής και ο αναπληρωτής Δημοσιονομικών Υποθέσεων στο ΔΝΤ αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι το παγκόσμιο χρέος, που συνέχισε να αυξάνεται μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και σήμερα βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο όλων των εποχών, θα μπορούσε να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου διαδικασία ιδιωτικής απομόχλευσης η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη.
v
Όλα σχετίζονται με την ανάπτυξη
Η απομόχλευση μέχρι στιγμής έχει προχωρήσει με αργούς ρυθμούς μεταξύ των υπερχρεωμένων ανεπτυγμένων οικονομιών, κυρίως λόγω του τεέχοντος περιβάλλοντος στο οποίο οι ρυθμοί ανάπτυξης και ο πληθωρισμός παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα. Η απομόχλευση μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα τοποθετώντας ένα ακόμη εμπόδιο στην οικονομική δραστηριότητα. Τα υψηλά επίπεδα χρέους μπορούν να επιβραδύνουν το ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης για μια σειρά λόγων, αναφέρει το ΔΝΤ.
Πρώτον, τα υψηλά επίπεδα ιδιωτικού χρέους αυξάνουν την πιθανότητα των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, οι οποίες συνήθως συνοδεύονται από βαθύτερη και πιο παρατεταμένη οικονομική επιβράδυνση από αυτή που σχετίζεται με τις φυσιολογικές υφέσεις. Οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται στο ιδιωτικό χρέος, καθώς η είσοδος σε μία χρηματοπιστωτική κρίση με υψηλά επίπεδα δημοσίου χρέους επιδεινώνει τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πολύ περισσότερο στις αναδυόμενες αγορές απ’ ότι στις ανεπτυγμένες.
Δεύτερον, τα υπερβολικά επίπεδα χρέους μπορούν να επιβαρύνουν την οικονομική ανάπτυξη ακόμη και αν δεν υπάρχει χρηματοπιστωτική κρίση, καθώς οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες μειώνουν τελικά τις επενδύσεις και την κατανάλωση.
v
Ο ρόλος της δημοσιονομικής πολιτικής
Η σημαντική μείωσή του χρέους απαιτεί δημοσιονομικές πολιτικές που υποστηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα και διευκολύνουν την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους και το «συγύρισμα» των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων.
Ωστόσο, η επίλυση αυτού του προβλήματος υπερβάλλοντος ιδιωτικού χρέους δεν είναι εύκολη στο σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον της χαμηλής ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ, αναφέρει το ΔΝΤ.
Όπως τονίζει η έκθεση, η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της: πρέπει να υποστηρίζεται από συμπληρωματικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένων των νομισματικών και διαρθρωτικών πολιτικών, που υλοποιούνται εντός συνεπών και αξιόπιστων πλαισίων πολιτικής για να επιτύχουν τον επιθυμητό στόχο.
Θα έχουμε άραγε την «τέλεια καταιγίδα» για την οποία προειδοποιούν εδώ και καιρό οι οικονομολόγοι;
