Πέντε ενδείξεις ότι το παιδί σας είναι παλιά ψυχή (vid)
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Από τον Αναστάσιο Ν. Πανά
• Πέντε σημάδια ότι το παιδί που μεγαλώνετε είναι μια παλιά ψυχή μέσα σε νέο σώμα. Περιπτώσεις παιδιών που θυμήθηκαν περασμένες ζωές.
• Το βίντεο είναι στο τέλος του άρθρου.
v
ΣΤΗ δεκαετία του ’90, μια κοπέλα γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι σε μαιευτήριο των Αθηνών. Λίγες μέρες μετά είδε το εξής όνειρο. Βρισκόταν σε μια ερημική περιοχή που την έλουζε το φως του ήλιου. Ήταν ένα επικλινές οροπέδιο, όπου φύονταν μόνο μερικοί θάμνοι της ερήμου. Στην ανατολική μεριά το οροπέδιο έσπαζε, σχηματίζοντας βαθιές και στενές χαράδρες.
Έκανε υπερβολική ζέστη και οι πλαγιές ήταν λειασμένες από τον άνεμο της ερήμου, που στο μέρος αυτό φυσούσε επί χιλιετίες. Ψηλά, στην πλαγιά ενός λόφου, διέκρινε σπηλιές, όπου πριν από πολλούς αιώνες έμεναν άνθρωποι. Κάποια από αυτές της τράβηξε την προσοχή και μπήκε μέσα.
Ένας ηλικιωμένος ερημίτης, που διάβαζε ένα χειρόγραφο στο φως ενός κεριού, σηκώθηκε να την υποδεχτεί. Πήγε κοντά της και της έπιασε τα χέρια, καλωσορίζοντάς την. Φορούσε σανδάλια και η μορφή του ήταν αόριστα γνώριμη. Ένα κύμα συγκίνησης έπνιξε την κοπέλα. Εκείνος της είπε ότι πολλά χρόνια τώρα είχε στραφεί στη μετάνοια και την πνευματική εξύψωση, μελετώντας τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. Έπειτα τη συνόδεψε στην έξοδο της σπηλιάς. «Ελπίζω να μην σε πόνεσα πολύ», της είπε με ένα χαμόγελο.
Το παιδί αυτό, με εξαιρετικό ταλέντο στα μαθηματικά, σήμερα σπουδάζει φυσική υψηλών ενεργειών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η δοξασία της μετενσάρκωσης είναι παλιά όσο ο άνθρωπος και σε αυτήν πίστευαν όλοι οι αρχαίοι λαοί. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον όρο παλιγγενεσία για να δείξουν την αρχή μιας νέας ζωής, την επαναγέννηση. Ο Πυθαγόρας πίστευε ότι είχε προϋπάρξει ως Εύφορβος, ο Φιλόστρατος μας πληροφορεί στον βίο του Απολλώνιου Τυανέα (Βιβλίο Γ΄, ΧΙΧ) για την επανεμφάνιση του Αχιλλέα, ενώ οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο Αύγουστος είχε προϋπάρξει ως Μέγας Αλέξανδρος.
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι πίστευαν επίσης στη μετενσάρκωση, όπως δείχνει το απόσπασμα του Ματθαίου (16:14), όπου ο Ιησούς ρωτά τους μαθητές του ποιος πιστεύουν ότι ήταν σε προηγούμενη εμφάνισή του∙ εκείνοι απαντούν, άλλοι ότι ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ο Ηλίας και άλλοι ο Ιερεμίας ή κάποιος από τους παλιούς προφήτες.
v
Το τραγούδι της Ανάστασης
Στον αιγυπτιακό πολιτισμό, τα σύμβολα που σώζονται, όπως το ανθρωποκέφαλο πουλί που πετάει προς μια μούμια, ή σώμα, ή «η ψυχή που ενώνεται με το σάχου (το ένδοξο σώμα του Εγώ)», αποδεικνύουν αυτή την πίστη.
v
«Το τραγούδι της Ανάστασης». Η ψυχή, με τη μορφή γερακιού, κρατώντας το Ανχ ή
σταυρό της ζωής, πλησιάζει τη «μούμια», δηλαδή το σώμα που πρόκειται να εμψυχώσει. Πάπυρος του Άνι. Πηγή: Supplied
v
«Το τραγούδι της Ανάστασης», που τραγουδούσε η Ίσιδα για να καλέσει τον σύζυγό της Όσιρη πίσω στη ζωή, μπορεί να μεταφραστεί ως «Τραγούδι της Επαναγέννησης», αφού ο Όσιρης συμβολίζει τη συλλογική ανθρωπότητα:
Ω! Όσιρη, σήκω ξανά στην άγια γη (ύλη),
σεβαστή μούμια στο φέρετρο,
κάτω από τη σωματική ουσία σου.
Η Ανάσταση για τους Αιγύπτιους ποτέ δεν σήμαινε την έγερση ενός ακρωτηριασμένου σώματος από τον τάφο, αλλά της ψυχής που το εμψύχωνε, του ανώτερου Εγώ, σε ένα νέο σώμα.
Ο Ηρόδοτος λέει στους αναγνώστες του ότι οι Αιγύπτιοι «είναι οι πρώτοι που μίλησαν γι’ αυτή τη δοξασία, σύμφωνα με την οποία η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη και μετά την καταστροφή του σώματος εισέρχεται σε μια νεογέννητη ύπαρξη». Για τους Αιγύπτιους, η Ανάσταση δεν ήταν παρά μια ανανέωση, που οδηγούσε σε μια νέα βρεφική ηλικία και μια καινούρια νεότητα.
v
Παλιές και νέες ψυχές
Ανάλογα με τον αριθμό των επαναγεννήσεων, οι ψυχές διακρίνονται σε παλιές και νέες. Ο όρος «παλιά ψυχή» δείχνει αυτόν που έχει ζήσει πολλές προηγούμενες ζωές, σε εποχές που χάνονται στα βάθη της ιστορίας. Αντίθετα, ο όρος «νεαρή ψυχή» δείχνει εκείνον που υπόκειται ακόμη στον καρμικό νόμο, καθώς είναι άπειρος στα θέματα της ζωής και έχει ανάγκη καθοδήγησης και εκπαίδευσης.
Οι Ρωμαίοι είχαν τρόπους να διακρίνουν ανάμεσα σε μια παλιά και σε μια νέα ψυχή, και αποκαλούσαν Homo novus (νέο άνθρωπο) εκείνον που αν και δεν διέθετε την εμπειρία μιας παλιάς ψυχής, είχε ωστόσο έναν επαρκή αριθμό προηγούμενων ενσαρκώσεων, που σήμαινε ότι μπορούσαν να του εμπιστευθούν ένα δημόσιο αξίωμα.
Και ενώ τα ανθρώπινα πάθη είναι πολλά, το ίδιο και οι ανθρώπινες ατέλειες και αδυναμίες, μια παλιά ψυχή διακρίνεται αμέσως, κυρίως από το ότι δεν επισύρει πάνω της τις ποινές που προβλέπει ο καρμικός νόμος.
Η ψυχή που έχει ζήσει πολλές προηγούμενες ζωές δεν θα είναι, ας πούμε, φιλάργυρη ή φιλοχρήματη, υπερφίαλη και αλαζονική, δεν θα διαπράξει το αδίκημα της απιστίας, δεν θα είναι αδρανής και καταστροφική, οργίλη και μνησίκακη, πολύ δε περισσότερο δεν θα ακολουθήσει τους ολέθριους δρόμους της ηδονής, του εγκλήματος, της κλοπής, της σωματεμπορίας, της πορνείας ή των ναρκωτικών. Και αυτό όχι από λόγους ηθικής, αλλά από εμπειρία. Γιατί γνωρίζει πώς λειτουργεί ο νόμος της ανταπόδοσης, ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, ο νόμος του κάρμα.
v
Πολλά παιδιά, όταν είναι μικρά, θυμούνται λεπτομέρειες από την προηγούμενη ζωή τους. Πηγή: Supplied
v
Ο σπινθήρας της ζωής
Ο άνθρωπος κατά βάση είναι μια μηχανή, μια βιολογική μηχανή, και ο εγκέφαλός του ένα ηλεκτροχημικό εργοστάσιο. Η μηχανή αυτή συντηρείται από έναν σπινθήρα, τον οποίο δεν μπορούμε να κατονομάσουμε, μπορούμε όμως συμβολικά να πούμε ότι είναι η αγάπη. Αν κάποιος ρωτήσει τι είδους είναι αυτή η «αγάπη», θα πούμε ότι είναι μια δύναμη που παίρνει δύναμη από τον εαυτό της. Αυτός ο σπινθήρας είναι που δίνει ζωή σε όλα τα πλάσματα, και τα πλάσματα υπάρχουν για να υπάρχει κίνηση στο σύμπαν. Διαφορετικά το σύμπαν θα ήταν νεκρό.
Στην περίπτωση του ανθρώπου, αυτός ο σπινθήρας είναι ο μόνος που επιβιώνει του θανάτου του και συνεχίζει τη μετοικεσία ή μετενσάρκωση. Αυτό σημαίνει ότι μετά από τέλος μιας παρουσίας στη γη, αυτό που επιζεί είναι οι αιτίες που την προκάλεσαν – αιτίες που είναι αθάνατες, με την έννοια ότι δεν μπορούν να εξαφανιστούν στο σύμπαν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Οι αιτίες αυτές, αποτέλεσμα των πράξεών μας, προσκολλώνται στον σπινθήρα που προκάλεσε τη συγκεκριμένη ενσάρκωση, ο οποίος, όπως είπαμε, είναι αθάνατος, και γι’ αυτό επιζούν μετά το θάνατο. Για να σβηστούν θα πρέπει να αντικατασταθούν από τα νόμιμα αποτελέσματά τους.
Έτσι, όταν το Εγώ επιλέγει τη νέα ενσάρκωση που θα εμψυχώσει, οι αιτίες εμφανίζονται σαν ένας ανεξόφλητος λογαριασμός. Αν δεν αντισταθμιστούν κατά τη διάρκεια της ζωής από το άτομο που τις παρήγαγε με κατάλληλα αποτελέσματα, θα ακολουθούν το επανενσαρκωμένο Εγώ και θα το φτάσουν στην επόμενη ενσάρκωσή του και στην επόμενη, έως ότου εδραιωθεί ξανά η αρμονία ανάμεσα στα αποτελέσματα και τις αιτίες.
Κλείνουμε αυτό το άρθρο αναφέροντας μερικά από τα εμφανή σημάδια βάσει των οποίων οι γονείς μπορούν να αναγνωρίσουν αν το παιδί που μεγαλώνουν είναι παλιά ψυχή. Γιατί πολλοί γονείς σήμερα μεγαλώνουν παιδιά που είναι παλιές ψυχές χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Να σημειωθεί πως μιλάμε πάντα για υγιή παιδιά.
1) Το παιδί είναι πολύ πιο ώριμο από την ηλικία του
Ένα παιδί που είναι «παλιά ψυχή» καταλαβαίνει ότι τα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται πάντα έτσι όπως θα θέλαμε. Έτσι, δεν αναστατώνεται και δεν κλαίει όταν οι γονείς δεν του παίρνουν αυτό που θέλει, ούτε κάνει σαν νευρωτικό και στριμμένο όταν δεν περνάει το δικό του. Δεν απαιτεί συνέχεια, αλλά χαίρεται με αυτά που έχει και δεν στενοχωριέται με εκείνα που δεν έχει.
Όταν το παιδί σας είναι συμπονετικό, υπομονετικό και εύκολα συγχωρεί τους άλλους, να είστε βέβαιοι ότι μεγαλώνετε μια σοφή και αρχαία ψυχή. Απευθυνθείτε στο παιδί σας σαν να είναι ενήλικας. Μιλήστε του απλά και λογικά, σαν να είχατε απέναντί σας έναν μεγάλο άνθρωπο.
2) Το παιδί κάνει βαθιές, περιεκτικές ερωτήσεις
Ένα παιδί που κάνει ερωτήσεις όπως «Από πού έρχονται οι σκέψεις;» «Πού πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν;» «Πού βρίσκομαι όταν ονειρεύομαι;» ή εκφράζει ανάλογες απορίες, ή είναι περίεργο για πολλά πράγματα και θέλει να μάθει πώς λειτουργούν, σημαίνει ότι είναι «παλιά ψυχή». Σε μια εποχή που τα περισσότερα παιδιά βλέπουν τηλεόραση, το δικό σας θέτει προς συζήτηση θέματα σχετικά με τα μυστήρια της ζωής.
3) Όταν είναι χαρισματικό με πολλά ταλέντα
Σίγουρα έχουμε μια «παλιά ψυχή», όταν το παιδί εκδηλώνει από νωρίς προτιμήσεις προς τις καλές τέχνες, την ποίηση, τη λογοτεχνία, το διάβασμα, τη μουσική, τα μαθηματικά κτλ. Αυτό βέβαια σχετίζεται και με το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί, γιατί αν το περιβάλλον είναι ακατάλληλο, το παιδί γίνεται εσωστρεφές και δεν εξωτερικεύει τις μνήμες και τα σύνολα ικανότητας από προηγούμενες ζωές.
Έτσι, κάποια παιδιά παίζουν πιάνο χωρίς να έχουν πάρει μαθήματα, ή παίρνουν άριστα στο σχολείο χωρίς καν να προσπαθούν. Αυτά όμως δεν είναι πάντα ασφαλείς ενδείξεις. Ο Μότσαρτ έπαιζε άψογα πιάνο σε ηλικία τεσσάρων ετών και στα πέντε του έγραφε μικρά μουσικά κομμάτια, αλλά ο Αϊνστάιν σαν μαθητής θεωρείτο ανεπίδεκτος μαθήσεως. Κάποια δώρα και ιδιαίτερα χαρίσματα χρειάζονται τον κατάλληλο χρόνο και έδαφος για να εκδηλωθούν.
4) Αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές
Υπάρχουν παιδιά που μόλις αρχίσουν να μιλάνε, θυμούνται σκηνές από κάποια περασμένη ενσάρκωση, ή από τον κόσμο στον οποίο βρίσκονταν πριν γεννηθούν – συνήθως έναν άλλο πλανήτη. Τι περισσότερες φορές οι γονείς και οι δάσκαλοι εκλαμβάνουν αυτές τις αφηγήσεις ως φαντασίες και δεν τους δίνουν σημασία. Πολλές όμως από τις αναμνήσεις αυτές μπορούν να τεκμηριωθούν, αν μπει κάποιος στον κόπο να τις ερευνήσει. Οι αναμνήσεις αυτές ξεθωριάζουν καθώς το παιδί μεγαλώνει, μέχρι που σβήνουν εντελώς.
5) Το απροσάρμοστο παιδί
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παιδιά ξάφνιασαν ή πίκραναν τους γονείς τους, λέγοντάς τους ότι δεν τους αναγνωρίζουν σαν γονιούς, επειδή αυτά (τα παιδιά) προέρχονται από μια άλλη οικογένεια που κατοικεί σε έναν άλλο κόσμο. Άλλες φορές ένα παιδί μπορεί να αναπτύξει εχθρικά αισθήματα προς έναν από τους δύο γονείς, μόνο και μόνο επειδή τον βλέπει ως «ξένο», ή επειδή αισθάνεται το ίδιο «ξένο» απέναντι στους γονείς ή και στα αδέλφια του.
Κατά τον ίδιο τρόπο ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται «ξένο» μέσα στη μαθητική κοινότητα και εχθρικό προς τους δασκάλους, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα εκπαίδευσης. Πιθανόν τα αισθήματα αυτά να προβληθούν αργότερα και μέσα στην κοινωνία και να βλέπει εχθρικά τους διάφορους θεσμούς της. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν μπορεί να συντονιστεί με το περιβάλλον. Απλώς δεν μπορεί να το ενστερνιστεί, γιατί το βλέπει σαν «ξένο» (ή γιατί αισθάνεται το ίδιο σαν ξένο σώμα μέσα σε αυτό).
Τα παιδιά αυτά αποστασιοποιούνται και γίνονται μονόχνοτα, επειδή αρνούνται να παίξουν τον ρόλο που τους επιβάλλουν οι άλλοι και αρνούνται να συμμορφωθούν με την τρέχουσα κοινωνική συμπεριφορά που τη θεωρούν καταπιεστική. Συνήθως η εχθρότητα αυτή, που απορρέει από το αίσθημα του «ξένου» και του «αταίριαστου», παραμένει στη σφαίρα της πρόθεσης και σπανίως εκφράζεται με βίαιες και αντικοινωνικές πράξεις. Και τούτο γιατί στα πολύ «δύσκολα» μιλάει η εμπειρία της παλιάς ψυχής, η οποία βρίσκει τρόπους διαφυγής και έξυπνες λύσεις που λειτουργούν με έναν μαγικό θα λέγαμε τρόπο.
Οι γονείς που μεγαλώνουν ένα τέτοιο παιδί δεν πρέπει να το πιέζουν ούτε να αισθάνονται οίκτο γι’ αυτό ή άσχημα που το έχουν. Αντίθετα, πρέπει να το αφήσουν να ανακαλύψει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του και να το ενθαρρύνουν να ακολουθήσει τη κλίση και τις επιθυμίες του. Και πρέπει να αισθάνονται περήφανοι που έχουν ένα παιδί τόσο ξεχωριστό, που μεγαλώνοντας θα εξελιχθεί σε ένα αυτοδύναμο και αυτόνομο ανθρώπινο ον.
Μια παλιά ψυχή δεν ακολουθεί το δρόμο του μαζάνθρωπου, το δρόμο των πολλών. Αν λοιπόν είστε γονείς και έχετε ένα παιδί με τα γνωρίσματα που αναφέραμε πιο πάνω, μην κάνετε το λάθος να το απομακρύνετε ή να το αγνοήσετε.
Ακούστε τι έχει να πει. Ίσως έτσι διδαχθείτε κάτι.
ν
ν
