Οι δράκοντες της σοφίας
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ | 2/4
Γράφει ο Ανδρέας Τσάκαλης
ν
2. Ο χορός των κυμάτων
v
Το φίδι είναι ένα από τα παλαιότερα πλάσματα πάνω στη Γη, αλλά πολύ πιο αρχαία από αυτό είναι η κυματοειδής κίνηση που αποτελεί έναν ζωντανό σύνδεσμο με την αρχή του χρόνου.
Μινωίτισσες σε κίνηση χορού. Τοιχογραφία του 1500 π.Χ. από τα ανάκτορα της Κνωσού. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Image: Supplied
v
ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ κινέζικο κείμενο Τάο Τε Τζινγκ λέει: «Το Τάο δημιούργησε το ένα. Το ένα δημιούργησε τα δύο. Τα δύο δημιούργησαν τα τρία. Και τα τρία δημιούργησαν μυριάδες πράγματα». Η δημιουργία είναι κίνηση: καθώς το ένα διαιρείται σε δύο, ένας εναλλασσόμενος αριθμός αρχίζει να πάλλεται ανάμεσα στις δύο πολικότητες, παρακινώντας τη δημιουργία της πρώτης κυματοειδούς κίνησης. Αυτό το πρωτογενές κύμα εκδηλώνεται σαν ήχος, φως, ρυθμός και ύλη. Όταν αναπτύσσουμε τη συνείδηση, εμφανίζεται με τη μορφή ενός φιδιού. Γιατί τι άλλο είναι το φίδι παρά μια παλλόμενη κυματοειδής κίνηση;
Στην ιστορία της εξέλιξης το φίδι είναι ένα από τα παλαιότερα πλάσματα πάνω στη Γη, αλλά πολύ πιο αρχαία από αυτό είναι η κυματοειδής κίνηση που αποτελεί ένα ζωντανό σύνδεσμο με την αρχή του χρόνου και με ό,τι είναι πρωταρχικό, αρχέγονο και ασύλληπτα αρχαίο μέσα μας.
Κύματα σχηματίζονται στο παιχνίδι του ανέμου, του νερού και της άμμου, στον αργό χορό των βουνών, στα λιβάδια που κυματίζουν στην αύρα. Αν και σε υψηλότερες μορφές εξέλιξης το αρχέγονο κύμα μπορεί να κρύβεται πίσω από πολύ πιο περίπλοκες κινήσεις, δεν παύει να παραμένει το βασικό πλαίσιο κάθε κινούμενης ενέργειας. Προσέξτε πώς χοροπηδάει ένας σκίουρος. Είναι ολόκληρος ένα κύμα, από τη μύτη έως την ουρά. Παρατηρήστε τα άλματα του ελαφιού, το κυματιστό σώμα των ψαριών, την ευέλικτη λεοπάρδαλη όταν παραμονεύει τη λεία της και θα δείτε την κυματοειδή κίνηση.
ν
Η ευθυγράμμιση της ενέργειας
Πού εντοπίζεται η κυματοειδής κίνηση στους ανθρώπους; Κατά κύριο λόγο στη σπονδυλική στήλη, η οποία, όταν τη δούμε από το πλάι, μοιάζει με φίδι και κινείται σαν φίδι. Επιπλέον, προΐσταται σε ολόκληρο το αθέατο μέρος του σώματος, κυβερνώντας πολλές από τις ακούσιες λειτουργίες μας: την κατάποση της τροφής, την κυκλοφορία του αίματος, την περισταλτική κίνηση των εντέρων, τον οργασμό και τις σχεδόν ανεπαίσθητες κινήσεις των μυικών ιστών.
Το φίδι συμβολίζει ακριβώς αυτό – κινείται κάτω από την επιφάνεια και είναι κρυμμένο από το φως της συνείδησης. Με τον χορευτικό διαλογισμό, μπορούμε να ευθυγραμμιστούμε με τη δύναμή του, χρησιμοποιώντας τη δυαδικότητα σαν πύλη που θα μας οδηγήσει στη συνειδητοποίηση της ταυτότητάς μας.
Στον ιερό χορό, το φίδι εκφράζεται και τιμάται συνειδητά. Όλα τα μέρη του σώματος ενώνονται σε μια ευέλικτη, αισθησιακή ροή χάρης και δύναμης, ευθυγραμμίζοντας και εναρμονίζοντας τις εκούσιες και ακούσιες λειτουργίες του σώματος. Και επειδή οι ακούσιες κινήσεις του σώματος είναι το φυσικό επακόλουθο του ασυνείδητου, καθώς δουλεύουμε με τις κυματοειδείς κινήσεις, ευθυγραμμίζουμε τον συνειδητό νου μας με τις ασυνείδητες ψυχικές μας δυνάμεις. Αυτή η ευθυγράμμιση, όταν είναι βαθιά και ολοκληρωμένη, αλλάζει την κατάσταση συνειδητότητας, προκαλώντας βαθιά έκσταση.
v
Σε αυτό το μινωικό δαχτυλίδι-σφραγίδα, η γυμνόστηθη φιδίσια θεά (αριστερά)
δρέπει καρπούς από ένα δέντρο, μαζί με τον σύντροφό της, σε έναν κήπο
που θυμίζει έντονα την «χρυσή εποχή» του Ησίοδου. Image: Supplied
v
Το φίδι και η Γαία
Ο Ράιαν Άισλερ, στο βιβλίο του “Το Δισκοπότηρο και το Ξίφος”, λέει ότι η βιβλική ιστορία σχετικά με τον Κήπο της Εδέμ προέρχεται από παλαιότερους μύθους, στους οποίους η Μεγάλη Μητέρα, η Γαία, εμφανίζεται με τη μορφή φιδιού ή δράκοντα. Δικός της είναι ο Κήπος, δικό της και το δέντρο, που είναι γνωστό σαν Δέντρο της Ζωής. Οι γνώσεις που προσφέρει στον μύστη δεν είναι μόνο γνώσεις για το καλό και το κακό. Είναι όλες οι δυαδικότητες που καθορίζουν την ύπαρξη.
Πραγματικά, πολλές από τις ιστορίες που υπάρχουν για την πτώση ενός κακού Δράκου ίσως να έχουν βάσιμα ιστορικά σημεία αναφοράς στην πτώση της μητριαρχίας. Επειδή ο Δράκος είχε ταυτιστεί με την Μητέρα Θεά, η ανακοίνωση ότι αυτό το θανάσιμο πλάσμα του κακού πέθανε, ίσως αντανακλά την άποψη των πατριαρχικών ηγετών ότι η δική τους ανάληψη της εξουσίας είναι μια νίκη του καλού πάνω στο κακό. Στην πραγματικότητα, σημαδεύει επίσης το τραγικό ξερίζωμα των εννοιών της ολότητας και της δυαδικότητας από τη Δυτική συνειδητότητα.
Με την επικράτηση ενός ουράνιου, υπέρτατου θεού, απορρίφθηκε η σοφία της δέσμιας στη Γη φιδίσιας θεότητας και απαρνηθήκαμε την ανδρόγυνη φύση του φιδιού για χάρη του αποκλειστικού συσχετισμού με το θηλυκό. Έχοντας καταραστεί το φίδι, οι άνθρωποι αποκόπηκαν και από τη δική του φιδίσια δύναμη.
Στη Δύση, όλες οι φιδίσιες κινήσεις του σώματος έχουν συνδεθεί με την ανήθικη και ακόλαστη φύση της γυναίκας. Σήμερα οι φιδίσιες κινήσεις ακόμη θεωρούνται κυρίως θηλυκές και για έναν άντρα θηλυπρεπείς. Αυτή η παρεξήγηση της φιδίσιας ενέργειας είναι ιδιαίτερα προφανής στην ιστορία του χορού της κοιλιάς, που ενώ πρωταρχικά αποτελούσε μια μορφή ιερού διαλογισμού στη Μέση Ανατολή, τώρα έχει υποβιβαστεί σε μια μορφή σεξουαλικής διασκέδασης.
Αν και πολλοί γνωστοί χορευτές της κοιλιάς του παρελθόντος και του παρόντος ήταν άντρες, ο Δυτικός πολιτισμός αποθαρρύνει του άντρες από το να κινούνται και να σκέφτονται με τέτοιους μη ευθείς, κυματοειδείς τρόπους.
Επόμενο: Η Ωραία Κοιμωμένη >