Οι δράκοντες της σοφίας
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ | 4/4
Γράφει ο Ανδρέας Τσάκαλης
ν
4. Η πηγή της αιώνιας νεότητας
v
Απορρίπτοντας τη σύνδεσή του με τη φιδίσια ενέργεια, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποξενωθεί τόσο από τη φύση, όσο και από τις βαθύτερες δυνάμεις του ίδιου του σώματός του.
Η φιδίσια ενέργεια της φύσης και του ανθρώπου (Κουνταλίνι) απεικονίζεται στο περίφημο κηρύκειο του Ερμή. Image: Supplied
ν
ΟΤΑΝ η κυματοειδής ενέργεια ρέει ακούσια μέσα από το δέρμα και τους μύες, αντιλαμβανόμαστε τις παρορμήσεις που ξεσηκώνονται από βαθιά μέσα μας, τις οποίες δεν μπορούμε νε ελέγξουμε. Πρέπει να καλωσορίζουμε τέτοιες ακούσιες δονήσεις σαν συμπτώματα του ασυνείδητου που οργανώνει την ίδια του τη θεραπεία. Διεισδύουν στα βαθύτερα στρώματα του σώματος, χαλαρώνοντας ρυθμικά ό,τι είναι δύσκαμπτο και απολιθωμένο, ό,τι είναι φυλακισμένο και καταπιεσμένο, ανοίγοντας και εξισορροπώντας τις ενεργειακές διόδους του σώματος.
Η ασθένεια είναι μια διατάραξη της ενέργειας του σώματος. Ορισμένες μορφές των προσανατολιζόμενων στο σώμα θεραπειών, όπως είναι η βιοενέργεια, χρησιμοποιούν ειδικές ασκήσεις για να ενθαρρύνουν τις ακούσιες κυματοειδείς κινήσεις. Όσο μικρότερες και γρηγορότερες είναι οι δονήσεις, τόσο βαθύτερα μπορούν να διεισδύσουν και τόσο μεγαλύτερη είναι η θεραπευτικής τους ικανότητα.
Όπως τονίζει η Κέι Χόφμαν, συγγραφέας του βιβλίου “Χορός, Έκσταση και Μεταμόρφωση”, «ένα από τα λατινικά ονόματα για τον Θεό είναι η λέξη tremendum. Αυτό το τρέμουλο, όμως, δεν πρέπει να το συνδέουμε με το φόβο. Έχω συχνά νιώσει ένα τέτοιο τρέμουλο, όταν ανοίγω την ύπαρξή μου πλήρως στην παρουσία του πνεύματος. Φαντάζομαι ότι καθώς η ανώτερη ενέργεια μπαίνει μέσα στο σώμα μας, ευθυγραμμίζει ξανά τα μόρια και τα κύτταρα μέσα από τα οποία περνάει».
Η απροθυμία να αφήσουμε τις ακούσιες κινήσεις του σώματος να μας μεταμορφώσουν, συνδέεται συχνά με την ψυχολογική δυσκαμψία και τον φόβο να αφεθούμε. Έτσι, το αν θα αντιδράσουμε με φόβο ή με ευχαρίστηση, καθώς η θεά ανυψώνεται από τη βάση της σπονδυλικής στήλης, εξαρτάται από τη σχέση μας με το υποσυνείδητο.
Οποιαδήποτε μορφή ακούσιας κίνησης μπορεί να είναι μια τρομακτική εμπειρία όταν η δομή του εγώ είναι είτε πολύ αδύναμη και σε κίνδυνο αποσύνθεσης ή, όπως συμβαίνει πιο συχνά, παρά πολύ φοβισμένη και ελεγχόμενη. Κατά τη διάρκεια αυτού του είδους διαλογισμού, νιώθετε το σώμα σας να παίρνει τον έλεγχο και να κινείται ανεξάρτητα από τη συνειδητή θέλησή σας.
Τα χέρια σας θα κινούνται με συγκεκριμένες ιερές χειρονομίες (μούντρα) που δεν θα σας είναι οικείες. Μερικοί άνθρωπου αρχίζουν να τρέμουν, να τραγουδούν ή να ψάλλουν. Μια γυναίκα, για παράδειγμα, βρέθηκε να κάθεται στην κλασική ινδική στάση της σκοτεινής θεάς Κάλι. Δεν είχε ακούσει ποτέ για τη θεά Κάλι και έτσι φοβήθηκε πολύ από αυτή την εμπειρία.
Αλλά τέτοια φαινόμενα δεν είναι λόγος ανησυχίας. Υποχωρούν από μόνα τους μετά από λίγο καιρό και ο μόνος πιθανός κίνδυνος προέρχεται από τις προσπάθειες των καλοπροαίρετων θεατών να βγάλουν βίαια και απότομα το άτομο από τη βαθιά έκσταση στην οποία βρίσκεται, δημιουργώντας του έτσι μια αίσθηση ατέλειας και αποπροσανατολισμού.
Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να οραματίζεται κανείς φίδια όταν διαλογίζεται ή μετά το διαλογισμό να τα ονειρεύεται. Η εμφάνιση επικίνδυνων και απειλητικών φιδιών στα όνειρα κάποιου δεν σημαίνει απαραίτητα κίνδυνο σεξουαλικής ανικανότητας, όπως υποθέτουν μερικοί. Είναι μάλλον πιθανότερο να σχετίζεται με την πάλη του εγώ να προσαρμοστεί στα ολοένα και υψηλότερα επίπεδα ενέργειας.
ν
Συμφιλίωση με το φίδι
Συνοψίζοντας, η απόρριψη της σύνδεσής του με τη φιδίσια ενέργεια έχει αποξενώσει τον σύγχρονο άνθρωπο τόσο από τη φύση, όσο και από τις βαθύτερες δυνάμεις του ίδιου του του σώματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε παλιότερους πολιτισμούς, όπως ο αρχαίος ελληνικός, η φιδίσια ενέργεια της φύσης και του ανθρώπου απεικονίζονταν στο περίφημο κηρύκειο του Ερμή.
Η σύγχρονη ιατρική το έχει σαν έμβλημά της, δίχως όμως να γνωρίζει την ερμηνεία του. Η γνώση αυτή έχει ξεχαστεί.
Ίσως βέβαια η αποξένωση από τη φύση να ήταν ένα αναγκαίο βήμα στη διαδικασία εξατομίκευσης του ανθρώπινου είδους, όπως ακριβώς ένας έφηβος επαναστατεί ενάντια στους γονείς του για να βρει το δικό του δρόμο.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του πατριαρχικού πολιτισμού είναι οι αξιοθαύμαστες τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις που έχει συσσωρεύσει, ένα επίτευγμα που προήλθε από την επιθυμία να γνωρίσουμε και να ελέγξουμε τη φιδίσια δύναμη της φύσης, αντί να ελεγχόμαστε εμείς από αυτή. Αλλά ίσως τώρα η συνείδησή μας να έχει ωριμάσει αρκετά, ώστε να μας επιτρέπει μια επανασύνδεση με τις φιδίσιες ενέργειες μέσα και γύρω μας, χωρίς να πασχίζουμε να τις ελέγξουμε.
Μόνο έτσι θα βρεθεί μια θεραπεία για τις σχέσεις ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος και τη φύση, καθώς και ανάμεσα στην αρσενική και στη θηλυκή αρχή, επιτρέποντας την επανεμφάνιση αυτού που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «μοντέλο συντροφικότητας». Αντί να σκοτώσουμε τον δράκοντα, μπορούμε να τον προσεγγίσουμε με σεβασμό, όπως κάνουν οι Ινδιάνοι Χόπι, που τον χαιρετούν σαν τον ιερό αγγελιοφόρο της Γης και συμφιλιώνονται ξανά μαζί του.
< Επιστροφή
