Τα κύτταρα παλεύουν να μείνουν ζωντανά μετά θάνατον
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Youmagazine Newsroom
Ακόμη κι όταν πεθάνουμε, τα κύτταρά μας εξακολουθούν να παλεύουν για να μείνουν ζωντανά, αναφέρει μια νέα έρευνα.
Σε κυτταρικό επίπεδο, η ζωή μετά θάνατον είναι επιστημονικό γεγονός. Image: Supplied
ν
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ επέρχεται όταν σταματά να λειτουργεί ο εγκέφαλος. Παρ’ όλα αυτά, είναι γνωστό ότι και μετά τον φυσικό θάνατο, τα νύχια και τα μαλλιά του νεκρού συνεχίζουν να μεγαλώνουν, κάτι που μέχρι τώρα θεωρείτο ως ένα είδος «κεκτημένης ταχύτητας» του σώματος.
Τώρα όμως, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Open Biology, πολλά κύτταρα συνεχίζουν να ζουν και να ευημερούν, ενώ το σώμα από τεχνική άποψη έχει πεθάνει, επειδή αναπτύσσουν έναν αυτόνομο μηχανισμό επιβίωσης.
Η μελέτη αποκάλυψε πόσο πολλά κύτταρα παραμένουν ζωντανά και ακμαία μετά το θάνατο ενός οργανισμού. Για παράδειγμα, τα βλαστικά κύτταρα, είναι πολύ πιο δραστήρια μετά το θάνατο, και αγωνίζονται να παραμείνουν στη ζωή, επιδιορθώνοντας και επισκευάζοντας τους εαυτούς τους για μέρες, και σε ορισμένες περιπτώσεις για εβδομάδες, μετά τον κλινικό θάνατο.
Όπως αναφέρει το online περιοδικό Seeker, εντός του νεκρού σώματος λαμβάνει χώρα μια διαδικασία γνωστή ως γονιδιακή μεταγραφή (gene transcription), η οποία, ως κυτταρική συμπεριφορά, σχετίζεται με το στρες, την ανοσία, τις φλεγμονές και τον καρκίνο. Η διαδικασία αυτή λειτουργεί αυξητικά μετά το θάνατο. Παρά το γεγονός ότι η έρευνα διεξήχθη σε ψάρια ζέβρες και σε ποντίκια, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η κυτταρική δραστηριότητα είναι παρόμοια σε όλους τους έμβιους οργανισμούς.
ν
Το «Λυκόφως του Θανάτου»
Αυτή η περίοδος της αυξημένης κυτταρικής δραστηριότητας μετά το θάνατο, που ονομάστηκε από τους ερευνητές «Λυκόφως του Θανάτου», δείχνει ότι ο θάνατος δεν είναι ένα απότομο σταμάτημα, όπως το πάτημα ενός διακόπτη, αλλά περισσότερο μια σταδιακή διαδικασία τερματισμού της έμβιας δράσης.
Τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά, καθώς μπορούν να έχουν σημαντικές εφαρμογές στη θεραπεία των ασθενών, στη μεταμόσχευση οργάνων και ακόμη στην επέκταση της ζωής.
Για παράδειγμα, προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς που έκαναν μεταμόσχευση ενός οργάνου έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο. Μια μελέτη του 2011, του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ, έδειξε ότι οι λήπτες μοσχευμάτων οργάνων διέτρεχαν τον κίνδυνο να αναπτύξουν 32 διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Τα υψηλότερα κίνδυνοι είναι το λέμφωμα Non Hodgkin (14,1 τοις εκατό επί του συνόλου των καρκίνων σε λήπτες μοσχευμάτων), ο καρκίνος του πνεύμονα (12,6 τοις εκατό), ο καρκίνος του ήπατος (8,7 τοις εκατό) και ο καρκίνος του νεφρού (7,1 τοις εκατό).
Πέρα από την εξάλειψη αυτών των κινδύνων, το «Λυκόφως του Θανάτου» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιμήκυνση της ζωής, αλλά και την διατήρηση ενός υγιούς και σφριγηλού σώματος σε μεγάλη ηλικία.
«Δεν είναι όλα τα κύτταρα νεκρά, όταν πεθαίνει ένας οργανισμός», δήλωσε ο μοριακός βιολόγος Peter Noble από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, ένας από τους συντάκτες της μελέτης.
«Διαφορετικοί τύποι κυττάρων έχουν διαφορές στο μήκος ζωής, στους χρόνους αναπαραγωγής και στην ανθεκτικότητά τους σε ακραίες καταστάσεις».
v
Πηγή: Pozhitkov AE, Neme R, Domazet-Lošo T, et al. Tracing the dynamics of gene transcripts after organismal death. Open Biology, 2017.
