Το μέλλον μέσα από το παρελθόν
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Από τον Ανδρέα Τσάκαλη
• Ποιοι ήμασταν στην προηγούμενη ζωή και πόση σημασία έχει να το γνωρίζουμε αυτό; Οι ορθολογιστές πιθανότατα θα σκεφθούν ότι δεν έχει σημασία το παρελθόν, αλλά το παρόν και το μέλλον. Γιατί να πηγαίνουμε πίσω στο χρόνο, όταν αυτό που θέλουμε στην ουσία είναι να πάμε μπροστά;
• Το ερώτημα είναι εύλογο, όμως μας διαφεύγει το γεγονός ότι η ενθύμηση των προηγούμενων ενσαρκώσεών μας αποτελεί μια σημαντική πηγή αυτογνωσίας.
ν
ΟΣΟΙ νιώθουν την ανάγκη να γνωρίσουν σε βάθος τον εαυτό τους, θα ωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από μια αναδρομή σε κάποια περασμένη ενσάρκωσή τους. Και αυτό γιατί η διαδικασία αυτή αποκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες, τη ρίζα των προβλημάτων που μας απασχολούν και μας χαρίζει μια ουσιαστική γνώση της προσωπικότητάς μας, αλλά και της πνευματικής μας προέλευσης.
Όμως τι μπορεί να προσφέρει η ανάμνηση μιας προηγούμενης ενσάρκωσης στην καθημερινή σας ζωή;
Ας υποθέσουμε ότι ο γάμος σας διαλύεται μέσα σε ένα κλίμα αντιπαλότητας και σας αφήνει με ένα έντονο συναισθηματικό πόνο. Τι σας ενδιαφέρει λοιπόν αν ήσασταν ένας Αφρικανός νομάδας ή ένας Ρώσος μοναχός στην προηγούμενη ζωή σας; Σε τι θα ωφελούσε η γνώση αυτή;
Εκ πρώτης όψεως δεν θα είχε να σας προσφέρει και πολλά. H συνειδητοποίηση της αιτίας όταν αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα δεν φέρνει απαραίτητα και τη λύση του. Παραμένετε το ίδιο άτομο, με τα ίδια προβλήματα, έχοντας απλώς τη γνώση των βαθύτερων αιτιών του ή των προβλημάτων σας. Είναι μια κατάσταση του τύπου «επειδή ο εραστής μου με είχε εγκαταλείψει στην προηγούμενη ζωή, αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορώ τώρα να εμπιστευτώ κανέναν».
Αν όμως η σαμσάρα, δηλαδή η λάθος εντύπωση του γεγονότος αυτού στην ψυχή θεραπευτεί, τότε όλα αλλάζουν. H σανσκριτική λέξη σαμσάρα σημαίνει «αποτύπωμα» ή «σημάδι» που έχει μείνει στην ψυχή από κάποιο παλιότερο συναισθηματικό τραύμα. O συνειδητός νους μπορεί να έχει ξεχάσει το γεγονός, αλλά το αποτύπωμα παραμένει και εξακολουθεί να καθορίζει τη συμπεριφορά, τις αντιδράσεις, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, μέσα από ένα βαθύ και αθέατο επίπεδο συνείδησης.
Φανταστείτε ότι είσαστε εφτά χρονών και ο αγαπημένος σας θείος σάς παρενοχλεί σεξουαλικά. Ποια επίπτωση θα μπορούσε να έχει αυτό στη μετέπειτα σεξουαλική σας ζωή και στις σχέσεις σας με μεγαλύτερους άντρες; Ας υποθέσουμε ότι ο θείος σας ήταν ψηλός και λεπτός με γένια και ανέδυε μια ανεπαίσθητη μυρωδιά κρασιού. Πώς θα αισθανόσασταν για τους άντρες που θα είχαν ένα παρόμοιο παρουσιαστικό και ποιες αντιδράσεις θα γεννούσε μέσα σας η μυρωδιά του αλκοόλ;
Ας πούμε ότι κάτι τέτοιο σας έχει συμβεί στην προηγούμενη ζωή σας. H ίδια σαμσάρα θα δημιουργούσε τις ίδιες συνθήκες, λειτουργώντας όμως πέρα από το επίπεδο της συνειδητής σας μνήμης. Θα είχατε να αντιμετωπίσετε τις ίδιες ακριβώς επιπτώσεις, χωρίς να γνωρίζετε όμως πώς προέκυψαν αυτές. Αυτή είναι η προσφορά της θεραπείας μέσω της ενθύμησης των προηγούμενων ενσαρκώσεών μας.
H επαναφορά της μνήμης του γεγονότος –άσχετα με τη χρονική περίοδο που διαδραματίστηκε– αποκαλύπτει τη ρίζα του προβλήματος, την αρχική εκείνη κατάσταση, η οποία δημιούργησε τα προβλήματα στη σημερινή σας ζωή. Βλέπετε τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν σε κάποια προηγούμενη ενσάρκωσή σας. Αναβιώνετε όλες τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, αυτή τη φορά όμως όντας σε ένα ασφαλές περιβάλλον και βλέποντάς τα κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης συνειδησιακής σας κατάστασης. Σαν αποτέλεσμα, η συναισθηματική φόρτιση που συνόδευε το γεγονός, απομακρύνεται. Κατά συνέπεια είστε ελεύθεροι από τα πρότυπα συμπεριφοράς που προέκυψαν από τα τραυματικά γεγονότα του παρελθόντος.
ν
v
Το παρελθόν είναι εδώ
H Τζένη είναι μια 32χρονη φυσικός. Υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης, κατά τη διάρκεια των οποίων, δυσκολευόταν ακόμα και να έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους. H ίδια περιγράφει τις περιόδους αυτές σαν «πέσιμο σε μαύρο κενό».
Όταν την έπιαναν οι κρίσεις, το μόνο που ήθελε ήταν να βρίσκεται στο κρεβάτι της και να κοιμάται ολόκληρη την εβδομάδα. Στην πρώτη συνεδρία της, η Τζένη αναβίωσε έναν τοκετό:
Τζένη: «H κοιλιά μου είναι τεράστια… πονάω… νιώθω ότι το παιδί είναι έτοιμο να βγει, αλλά δεν είναι ασφαλές».
Θεραπευτής: «Γιατί δεν είναι ασφαλές;»
Τζένη: «Κάποιοι έρχονται… είναι στρατιώτες… τους ακούω».
Θεραπευτής: «Πού βρίσκεσαι;»
Τζένη: «Σε μια σκηνή… σε ένα χωριό ερυθρόδερμων. Υπάρχουν στρατιώτες με όπλα έξω… οι άνθρωποι ουρλιάζουν».
Θεραπευτής: «Είσαι μόνη σου;»
Τζένη: «Είναι κάποιες γυναίκες μαζί μου. Είναι εδώ για να με βοηθήσουν στη γέννα…» (H Τζένη αρχίζει να κλαίει). «Θέλω να εμποδίσω το παιδί να βγει, αλλά δεν μπορώ… είναι έτοιμο… Τρεις άντρες μπαίνουν μέσα στη σκηνή. Κάτι δεν πάει καλά. Δεν πρέπει να βρίσκονται άντρες εδώ μέσα… Ω Θεέ μου, περιμένουν για να μου πάρουν το παιδί! Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τους εμποδίσω… παίρνουν το παιδί μου!»
Θεραπευτής: «Πες μου: τι γίνεται τώρα; Τι συμβαίνει στη συνέχεια;»
Τζένη: «Ένας από τους άντρες αρπάζει το παιδί μου από τις γυναίκες και το τυλίγει σε ένα πανί. Φεύγουν και με αφήνουν μόνη… (κλαίγοντας). Παίρνουν και τις γυναίκες έξω. Ακούω ουρλιαχτά και μετά τίποτα. Δεν πρόλαβα ούτε να κρατήσω το μωρό μου στα χέρια μου. Νιώθω πολύ αδύναμη… Ξέρω ότι αν δεν με βοηθήσει κάποιος, θα πεθάνω».
Θεραπευτής: «Τι νιώθεις μέσα σου;»
Τζένη: «Ένα τρομακτικό κενό. Το νιώθω στην κοιλιά και στην καρδιά μου. Είναι ακριβώς η ίδια αίσθηση του μαύρου κενού που νιώθω όταν με πιάνει κατάθλιψη. Είναι τόσο μεγάλο, ώστε θα μπορούσε να με εξαφανίσει. Το μόνο που θέλω είναι να γλιτώσω τον πόνο, να εξαφανιστώ στο σκοτάδι και να μην νιώθω τίποτα».
Θεραπευτής: «Πήγαινε λίγο μπροστά στο χρόνο».
Τζένη: «Έχουν περάσει ώρες… νιώθω σαν να έχουν περάσει μέρες… Διψάω και νιώθω αδύναμη… υπάρχει αίμα γύρω μου, παντού. Νιώθω ότι πεθαίνω, αλλά δεν αισθάνομαι καμιά ανακούφιση γι’ αυτό. Πέφτω σε σκοτάδι… το κενό μέσα μου με οδηγεί στο σκοτάδι».
Μετά από τη συνεδρία, η Τζένη συνειδητοποίησε ότι η κατάθλιψη που τη βασάνιζε πήγαζε κατ’ ευθείαν από την εμπειρία της εκείνη. Μετά από μια σειρά συνεδριών, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, το αίσθημα της κατάθλιψης άρχισε να υποχωρεί. Όπως λέει η ίδια «ήταν λες και εκείνη η γυναίκα που έχασε το παιδί της βρισκόταν μέσα μου όλο αυτόν το καιρό, προσπαθώντας να ακουστεί. Τώρα νιώθω ότι ο πόνος της έχει θεραπευτεί».
Ανακαλύπτοντας τη σαμσάρα πίσω από το «μαύρο κενό», συνειδητοποίησε τις πραγματικές αιτίες της κατάθλιψης που την κυρίευε. Μέσα σε μερικές εβδομάδες, η Τζένη σημείωσε μεγαλύτερη πρόοδο, από όση είχε σημειώσει τα τελευταία εφτά χρόνια συνεχούς ψυχολογικής υποστήριξης και χρήσης αντικαταθλιπτικών.
ν
v
H αρχή των πάντων
Τι είναι όμως αυτό που κάνει την ενθύμηση μιας προηγούμενης ζωής μας τόσο σημαντική; Ας υποθέσουμε, ότι θέλουμε να εκτρέψουμε τη ροή ενός μεγάλου ποταμού – θα χρειάζονταν άφθονα χρήματα και εξειδικευμένη εργασία για να φτιαχτεί ένα φράγμα αρκετά μεγάλο, ώστε να το πετύχουμε αυτό. Αν όμως επιχειρήσουμε να αλλάξουμε τη ροή στο μέρος απ’ όπου πηγάζει ο ποταμός, τότε το μόνο που χρειάζεται είναι να τοποθετήσουμε απλώς ένα βράχο στο σωστό σημείο.
Πράγματι, πολλές δυνάμεις, στο ψυχικό επίπεδο, βρίσκονται σε μια κατάσταση συνεχούς αναδημιουργίας από την πηγή τους. Αν εξαλείψουμε την πηγή, η δύναμη δεν μπορεί να διατηρηθεί από μόνη της. H δύναμη καταρρέει, όπως ένα ποτάμι του οποίου έχει στερέψει η πηγή.
Υπάρχει μια ακόμη αναλογία που επισημάνει την αξία της διαδικασίας αυτής στην πνευματική ανύψωση ενός ανθρώπου. Κάποιος που προσπαθεί να φτάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης μέσω του διαλογισμού και μόνο, είναι σαν να τραβάει κουπί σε μια αγκυροβολημένη βάρκα. Μπορεί να κάνει κουπί όσο θέλει, αλλά μέχρι να απαλλαγεί από τη σαμσάρα που τον κρατάει ακινητοποιημένο, η βάρκα δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση της.
Παρ’ όλο που η ενθύμηση προηγούμενων ενσαρκώσεων είναι άκρως ευνοϊκή για να λύνουμε προβλήματα, η πραγματική της δύναμη βρίσκεται πέρα από τη διευθέτηση της σαμσάρα. Μέσω αυτής, αφυπνίζουμε το «τρίτο μάτι», ενεργοποιώντας την ενόρασή μας και αποκτώντας μια νέα προοπτική του εαυτού μας και του κόσμου γύρω μας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο για να το πετύχει κανείς, παρά μόνο την ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσει τον εαυτό του. H τεχνική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί από οποιονδήποτε έχει ισχυρά κίνητρα και το απαραίτητο κουράγιο για να αντιμετωπίσει το κρυφό και μυστικό.
H τεχνική αυτή όμως δεν είναι σχεδιασμένη για ανθρώπους ψυχολογικά ασταθείς ή με ψυχικές παθήσεις. Αλλά ούτε και γι’ αυτούς που θέλουν να θεραπευτούν από το λευκό φως, χωρίς να αντικρίσουν το σκοτάδι. Όταν αποκαλύπτεται η σαμσάρα, η συναισθηματική φόρτιση απελευθερώνεται και η κατανόηση του προβλήματος φτάνει πέρα από το νοητικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα; Έχουμε πετύχει να «δούμε» βαθιά μέσα στον εαυτό μας και έχουμε ανακαλύψει τις κρυφές του πτυχές, αποκτώντας έτσι μια νέα, βελτιωμένη αίσθηση της ιδιαιτερότητάς μας.
