Εμμανουέλ Μακρόν – Μπριζίτ Τρονιέ: μια περίεργη σχέση

ΠΡΟΣΩΠΑ/ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Posted by Youmagazine Staff

 

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του μέχρι χθες άγνωστου Εμμανουέλ Μακρόν και πώς έφτασε να διεκδικεί την προεδρία της Γαλλίας;

Ο 39χρονος Εμμανουέλ Μακρόν με την 63χρονη σύζυγό του Μπριζίτ Τρονιέ. Image: Supplied
ν

Η ΑΙΦΝΙΔΙΑ όσο και απροσδόκητη εμφάνιση του Μακρόν, που ήρθε από το πουθενά για να διεκδικήσει το αξίωμα του προέδρου της γαλλικής Δημοκρατίας, εξέπληξε ακόμα και τους Γάλλους, οι οποίοι του έδωσαν το παρατσούκλι «Kinder έκπληξη», υπονοώντας τον 39χρονο υποψήφιο, ο οποίος δεν εκλέχτηκε ποτέ σε κάποιο δημόσιο αξίωμα.

Λίγοι άνθρωποι έχουν τέτοια αλματώδη άνοδο και μάλιστα προερχόμενοι από την αφάνεια. Για τον λόγο αυτό, λέγονται πολλά για τον νεαρό υποψήφιο, που κατάφερε να κλέψει τη νίκη στον α΄ γύρο των προεδρικών εκλογών κάτω από τη μύτη των παραδοσιακών κομμάτων και ολόκληρης της Γαλλίας.

Κατ’ αρχήν στηλιτεύεται η σχέση του με την κατά πολύ μεγαλύτερη στα χρόνια σύζυγό του Μπριζίτ Τρονιέ, η οποία ήταν καθηγήτριά του στα γαλλικά, παντρεμένη με τρία παιδιά. Υπάρχουν και άλλα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Ο Εμμανυέλ Ζαν-Μισέλ Φρεντερίκ Μακρόν (Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron) γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1977 στην Αμιένη. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Nanterre του Παρισιού. Πήρε μάστερ στις Δημόσιες Σχέσεις (μάστερ παίρνει όποιος έχει αποτύχει να πάρει διδακτορικό δίπλωμα) και το 2004 αποφοίτησε από την περίφημη Εθνική Σχολή Διοίκησης (École nationale d’administration – ENA). Η σχολή αυτή καταρτίζει στελέχη για να αναλάβουν υψηλές διοικητικές θέσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Στις αρχές της καριέρας του ο Μακρόν εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος (οικονομικός επιθεωρητής στην Γενική Επιθεώρηση Οικονομικών – IGF). Το 2007 διετέλεσε αναπληρωτής εισηγητής της Επιτροπής για τη βελτίωση της γαλλικής οικονομικής ανάπτυξης με επικεφαλής τον Ζακ Ατταλί. Ένα χρόνο αργότερα παραιτήθηκε από τη θέση αυτή, καταβάλλοντας το ποσό των 50.000 ευρώ για να σπάσει το συμβόλαιό του. Αυτό το έκανε γιατί στο μεταξύ είχε βρει μια υψηλά αμειβόμενη θέση στην Rothschild & Cie Banque.

Τον Αύγουστο του 2014 διορίστηκε υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής της Γαλλίας στο δεύτερη κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς, θέση από την οποία προώθησε μεταρρυθμίσεις υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων (ανοιχτά μαγαζιά όλες τις Κυριακές). Παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 2016, προκειμένου να οργανώσει τη συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2017. Τον Νοέμβριο του 2016 δήλωσε ότι θα είναι υποψήφιος μέσα από το κόμμα En Marche! («Εμπρός!»).

Η πολιτική του θητεία –αν μπορεί κανείς να την ονομάσει έτσι– είναι εξαιρετικά βραχύβια. Για σύντομο χρονικό διάστημα (2006-2009) υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), ενώ από το 2012 έως το 2014 διετέλεσε αναπληρωτής γενικός γραμματέας στα Ηλύσια Πεδία, ως μέλος του προσωπικού του προέδρου Ολάντ.

Κανονικά το νεοσύστατο κόμμα του Μακρόν με τα λίγα και άπειρα σε προεκλογικές εκστρατείες στελέχη που είχε, και με τον ίδιο τον Μακρόν να έχει θητεύσει στην πιο αντιδημοφιλή κυβέρνηση όλων των εποχών, θα είχε περάσει απαρατήρητο. Ο Μακρόν θα ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς υποψήφιους που εξαφανίζονται στον α΄ γύρο.

Και όμως, από τον Νοέμβριο του 2016, όλα τα ΜΜΕ της Γαλλίας άρχισαν από το πρωί έως το βράδυ να ασχολούνται με τον Μακρόν. Πράγμα παράδοξο, καθώς μέχρι τον Μάρτιο του 2017 δεν είχε δημοσιεύσει το εκλογικό του πρόγραμμα, περιοριζόμενος σε προφορικές και μάλλον ασαφείς δηλώσεις. Και όμως ξαφνικά τα ποσοστά του και η δημοφιλία του άρχισαν να αυξάνονται. Τι συνέβαινε; Ποιος τον υποστήριζε;
ν

Ιδιοφυΐα στις ανθρώπινες σχέσεις

Αν κοιτάξει κανείς την προηγούμενη διαδρομή του, θα δει ότι ο Μακρόν, γόνος εύπορης οικογένειας και έχοντας παντρευτεί μια πολύ πλούσια γυναίκα, υπήρξε το αγαπημένο παιδί των τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων που διευθύνουν σήμερα τις τύχες της Ευρώπης. Επίσης κατά τη σύντομη θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίστηκε με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον υιοθέτησε πολιτικά.

Ο βιογράφος του, François-Xavier Bourmaud, υποστηρίζει ότι όλα οφείλονται στον ίδιο τον Μακρόν, ο οποίος έχει ταλέντο να γοητεύει τους ανθρώπους. «Κάνει τον καθένα που βρίσκεται κοντά του να νιώθει σημαντικός», λέει ο Bourmaud, ο οποίος κατάφερε να γεμίσει 240 σελίδες εγκωμιάζοντας κάποιον που δηλώνει κεντρώος (δηλ. άχρωμος) και δεν έχει κάνει τίποτε περισσότερο στη ζωή του απ’ ό,τι εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι.
ν

Ο τελευταίος βιογράφος του Μακρόν, François-Xavier Bourmaud. Image: Supplied
ν

Το βιβλίο όμως του Bourmaud δεν είναι το μοναδικό. Γι’ αυτήν την σπουδαία ασημαντότητα, ή έστω τη «χρυσή μετριότητα» (aurea mediocritas, όπως θα τον αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι) κυκλοφορούν άλλα δέκα (10) βιβλία –όλα, πλην ενός, με το πορτρέτο του Μακρόν στο εξώφυλλό τους– που όχι μόνο τον εκθειάζουν ως μέγιστο οικονομολόγο, αλλά και ως τον «Επαναστάτη» που θα αγωνιστεί για τα συμφέροντα της Γαλλίας! (Revolution c’est notre combat pour la France).

Και τα δέκα βιβλία για τον Μακρόν γράφτηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα (Οκτώβριος 2016 – Απρίλιος 2017), από τότε δηλαδή που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία.

Ο τελευταίος πάντως βιογράφος του, ο Bourmaud, μας δίνει την πλέον ακριβή και παραστατική εικόνα του ανθρώπου που επιλέχθηκε να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας. Λέει, για παράδειγμα, ότι «σπάνια στην πολιτική σπάνια συναντάς ανθρώπους που δίνουν την εντύπωση ότι είναι έξυπνοι». Και φέρνει ως απόδειξη έναν παλιό συμμαθητή του Μακρόν, τον Jean-Baptiste Roman, ο οποίος θυμάται ακόμη πως όταν ο νεαρός Μακρόν σηκωνόταν να λύσει ένα πρόβλημα στον μαυροπίνακα, κατάφερνε να κάνει όλη την τάξη να κρέμεται από τα χείλη του, μέχρι να το λύσει. “Ήταν μια ιδιοφυΐα στις ανθρώπινες σχέσεις”, καταλήγει ο Roman.

Συνεχίζοντας την ανατομία της προσωπικότητας του ειδώλου του, ο Bourmaud λέει ότι ο Μακρόν είναι ένας «υπέροχος και ελκυστικός άνθρωπος», πάντα προσεκτικός «να μην προκαλέσει κυματισμούς».

Γράφει χαρακτηριστικά: «Είναι προσεκτικός και συνετός, όμως δεν θα γινόταν καλός επιχειρηματίας, επειδή του λείπει το θάρρος να ρισκάρει. Τον περισσότερο καιρό ακολουθεί τον δρόμο της ελάχιστης αντίστασης, προτιμώντας να συμβιβάζεται και να υπεκφεύγει, για να προστατευθεί, παρά να εκτίθεται φανερά με σταθερές και αμετάκλητες αποφάσεις. Επίσης του λείπει η σκληρότητα που χρειάζεται για τη διεύθυνση μεγάλων επιχειρήσεων. Μπροστά σε μια επίθεση μάλλον θα αποφύγει τη μάχη, παρά θα υπερασπιστεί τη θέση του.

»Αυτό δεν το θεωρώ ως αδυναμία∙ απλώς έτσι είναι. Πράγματι, τον περισσότερο καιρό αγνοεί τις επιθετικές πράξεις ή τις αντιμετωπίζει με χιούμορ. Ακόμη κι όταν τον στριμώχνουν στη γωνία, προτιμάει να κάνει τα στραβά μάτια και δεν θα κάνει τίποτα που μπορεί να ταράξει την ησυχία και τη γαλήνη στη ζωή του».

Και ολοκληρώνει το πορτρέτο του Μακρόν με αυτή την αποστροφή: «Αν και περισσότερο στοχαστικός παρά δραστήριος, είναι καλός πιανίστας και επιδέξιος χορευτής. Δεν αντέχει το χάος και δεν του αρέσει η βιασύνη των γρήγορων αποφάσεων, εκτιμώντας την προνοητικότητα και τη ρουτίνα. Μισεί τις εκπλήξεις, ειδικά τις ανόητες. Επίσης δεν είναι πολύ καλός στην αντιμετώπιση της απόρριψης ή των εμποδίων και η στάση του στις περιπτώσεις αυτές είναι να διατηρεί μια απατηλή ήρεμη εξωτερική εμφάνιση. Εσωτερικά μπορεί να πονάει σαν τρελός, αλλά στην επιφάνεια θα παραμείνει ψύχραιμος».
ν

Συγκρατημένη αισιοδοξία. Ο Εμμανουέλ Μακρόν με τη σύζυγό του κατά την αναγγελία των αποτελεσμάτων του α΄ γύρου που τον δείχνουν να προηγείται της Μαρίν Λε Πεν. Photo: Philippe Wojazer / Reuters. Πηγή: Supplied
ν

Πράγματι, ήρεμα δέχτηκε τα πρώτα αποτελέσματα που έδειχναν τη Λε Πεν να προηγείται, ήρεμα υποδέχτηκε και εκείνα που τον έφερναν πρώτο. Σαν να τα περίμενε. Σαν να ήταν γι’ αυτόν κάτι δεδομένο. Παρουσιάστηκε ενώπιον του κοινού του που παραληρούσε, κουνώντας πλαστικές σημαιούλες της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο νωχελικής βαριεστιμάρας, δίπλα στη σύζυγό του που χοροπηδούσε σαν τρελή από τη χαρά της. Γι’ αυτόν ήταν κάτι το αναμενόμενο.
ν

Ένας αφύσικος δεσμός

Κατά την προεκλογική εκστρατεία του δεν απέφυγε τους κυματισμούς. Μια από τις κατηγορίες που εκτόξευσαν εναντίον του οι αντίπαλοί του, ήταν ότι διατηρεί ομοφυλοφιλική εξωσυζυγική σχέση με τον Ματιέ Γκαλέ, τον επικεφαλής του Radio France.

Αντιμετώπισε την κατηγορία με χιούμορ. «Αν σας πουν ότι κάνω διπλή ζωή με τον κύριο Γκαλέ είναι επειδή έχει δραπετεύσει το ολόγραμμά μου», είπε ο Μακρόν σε συγκέντρωση των υποστηρικτών του, τον Φεβρουάριο. Το σχόλιό του ήταν ένας προφανής αστεϊσμός αναφερόμενος στην εμφάνιση του ολογράμματος ενός από τους αντιπάλους του για την προεδρία, του Ζαν-Λικ Μελανσόν, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο σε προεκλογική συγκέντρωση.

Με την ίδια ψυχραιμία αντιμετωπίζει και τις αποδοκιμασίες επειδή παντρεύτηκε την Μπριζίτ Τρονιέ, πρώην δασκάλα του των Γαλλικών και κατά 24 χρόνια μεγαλύτερή του. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι δεν «είναι ένα φυσιολογικό ζευγάρι» –αν και δεν του αρέσει το συγκεκριμένο επίθετο– «είναι ωστόσο ένα ζευγάρι υπαρκτό».

Η σχέση του με την Τρονιέ ξεκίνησε όταν ο Μακρόν ήταν 15 ετών και η Μπριζίτ Μαρί-Κλοντ Τρονιέ (Brigitte Marie-Claude Trogneux) δασκάλα του στη σχολή Ιησουϊτών της Αμιένης, όπου φοιτούσε. Η Τρονιέ ήταν τότε παντρεμένη και είχε τρία παιδιά.
ν

Η Τρονιέ από τον προηγούμενο γάμο της έχει τρία παιδιά. Η μικρότερη κόρη της, η 30χρονη Τιφέν Οζιέρ (Tiphaine Auziere) είναι δικηγόρος και εργάζεται στην προεκλογική εκστρατεία του Μακρόν. Ο μεγαλύτερος γιος της Τρονιέ, ο Σεμπαστιέν, είναι κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος του Μακρόν.  Η Τρονιέ έχει επίσης επτά εγγόνια, πράγμα που κάνει τον Μακρόν έναν 39χρονο παππού. Image: Supplied
ν

Όπως αναφέρει η Anne Fulda (πολιτική αρθρογράφος της Figaro, γνωστή για την ερωτική σχέση της με τον Νικολά Σαρκοζί) στο νέο της βιβλίο “Εμμανουέλ Μακρόν: Ένας τέλειος νέος άντρας”, οι γονείς του Μακρόν μόλις έμαθαν γι’ αυτήν την ανάρμοστη σχέση, κάλεσαν την Τρονιέ και της ζήτησαν να μείνει μακριά από το γιο τους, τουλάχιστον έως ότου αυτός γίνει 18 ετών.

Κατά τη Vogue, οι γονείς του Μακρόν προσπάθησαν να τους χωρίσουν στέλνοντας τον γιο τους στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, αλλά το κόλπο δεν έπιασε.

«Δεν μπορώ να σας υποσχεθώ τίποτα», δήλωσε η Τρονιέ στους γονείς του Μακρόν, γράφει η Fulda στο βιβλίο της. Η αφύσικη σχέση τους συνεχίστηκε και το ζευγάρι παντρεύτηκε το 2007, αφού η Τρονιέ ζήτησε και πήρε διαζύγιο από τον σύζυγό της.
ν

Εικόνα από σπάνιο βίντεο. Η 40χρονη τότε δασκάλα των Γαλλικών, Μπριζίτ Τρονιέ ασπάζεται τον 15χρονο Μακρόν σε εκδήλωση της σχολής Ιησουϊτών. Πηγή: The Sun
ν

Η οικογένεια της Τρονιέ διευθύνει μια από τις μεγαλύτερες σοκολατοποιίες της Γαλλίας. Μόνο το 2013 τα καθαρά κέρδη της επιχείρησης ήταν τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. (Μπορεί κάποιος να παραγγείλει σοκολάτες και online).

Η Fulda σημειώνει ότι η Τρονιέ στάθηκε στο πελυρό του Μακρόν σε όλη την προεκλογική περίοδο και μάλιστα τον βοήθησε στις κυριότερες πολιτικές ομιλίες του, κάτι που ο Μακρόν παραδέχεται και γι’ αυτό σκοπεύει να την ανταμείψει με μια ιδιαίτερη θέση στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων όταν γίνει πρόεδρος.

«Εάν εκλεγώ –συγγνώμη, όταν εκλεγούμε– (η Τρονιέ) θα είναι εκεί, με έναν ρόλο και ένα γραφείο», δήλωσε στο πρακτορείο Bloomberg στις 8 Μαρτίου. «Της χρωστάω τα πάντα∙ αυτή με βοήθησε να γίνω αυτός που είμαι».
ν

Ποια είναι όμως η προσωπική τους ζωή;

Σε μια συνέντευξή του στο BFM-TV τον Απρίλιο, ο Μακρόν κατέστησε σαφές ότι οι σχέσεις τους είναι ιδιαίτερες και δεν εξαρτώνται από τις ταπεινότητες της σάρκας.

«Εγώ και η σύζυγός μου επιλέξαμε να μην κάνουμε παιδιά. Η επιλογή αυτή δεν ήταν εγωιστική. Οφειλόταν στη μεγάλη διαφορά ηλικίας», είπε ο Μακρόν με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σημειώνει το Gala. «Δεν χρειαζόμουν δικά μου βιολογικά παιδιά και εγγόνια, από τη στιγμή που έχω τόσα πολλά και τόση πολλή αγάπη να τους δώσω».
ν

Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας. Image: Supplied
ν

Ο ασυνήθιστος γάμος του Μακρόν έχει οδηγήσει ορισμένους να υποθέσουν ότι είναι κρυφός ομοφυλόφιλος. Ο ίδιος περιγελά αυτές τις φήμες. Άλλωστε, τόσοι και τόσοι ομοφυλόφιλοι έχουν κάνει παιδιά…

Οι επιθέσεις αυτές εναντίον του –λέει ο Μακρόν– προέρχονται από τη Μόσχα – όπως και οι επιθέσεις από Ρώσους χάκερς εναντίον των διακομιστών του. Η Μόσχα δεν τον θέλει στη γαλλική προεδρία και γι’ αυτό εξαπολύει εναντίον του κάθε βρωμιά που υπάρχει.

Πολλοί σχολιαστές ωστόσο παρατηρούν ότι τα κίνητρα για μια τέτοια επίθεση είναι ασαφή αν όχι ανύπαρκτα. Ο Μακρόν δεν έχει ποτέ μιλήσει εναντίον της Ρωσίας. Για ποιον λόγο, λοιπόν, να μην τον θέλουν οι Ρώσοι; Άλλωστε και οι ίδιοι οι Γάλλοι αναρωτιούνται ποιες είναι οι απόψεις του για την εξωτερική πολιτική. Ο υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία προτιμά να μιλά μόνο για τις εσωτερικές υποθέσεις της Γαλλίας.
ν

Προεκλογικές υποσχέσεις

Στον τομέα των προεκλογικών υποσχέσεων, ο Μακρόν θυμίζει έντονα Έλληνα πολιτικό, με την εξαγγελία προγραμμάτων που το ένα αναιρεί το άλλο: θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό, θα δημιουργήσει νέα προγράμματα για τους ανέργους, θα μειώσει τις ώρες εργασίας (οι Γάλλοι θα δουλεύουν πλέον τέσσερις ημέρες την εβδομάδα – τη στιγμή που σε άλλες χώρες δουλεύουν πέντε ημέρες ή, όπως στην Ελβετία, έξι μέρες την εβδομάδα), θα καταστήσει υποχρεωτική την ιδιωτική ασφάλιση υγείας, θα αυξήσει τα εισοδήματα και θα καταπολεμήσει την ανισότητα με την παροχή οικονομικών ευκαιριών σε όλους, θα αυξήσει τον αριθμό των εκπαιδευτικών και των αστυνομικών αλλά θα περικόψει 120.000 θέσεις από το δημόσιο, θα καταργήσει τις συνταξιοδοτικές παροχές στους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους, θα κάνει γενναίες επενδύσεις στη γεωργία και θα μειώσει τους φόρους που πληρώνουν οι πλούσιοι.

Από αυτό το μάλλον ασαφές πρόγραμμα μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι ο Μακρόν θα μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και τις κοινωνικές παροχές, ενώ, όσον αφορά το μεταναστευτικό, τάσσεται υπέρ μιας Γαλλίας και υπέρ μιας Ευρώπης με ανοιχτά σύνορα σε όλους χωρίς διάκριση.

Μάλιστα θα απαιτήσει και από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να ανοίξουν τα σύνορά τους, ενώ, όπως έχει δηλώσει, θα καταργήσει τους ελέγχους στα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου, προκαλώντας μια νέα μεταναστευτική κρίση στη Μάγχη. Συγκεκριμένα θα καταργήσει τη Συνθήκη του Le Touquet που επιτρέπει στους Βρετανούς να διενεργούν συνοριακούς ελέγχους στο γαλλικό λιμάνι του Καλαί.

Όπως σημειώνει η ισπανική El Pais: «Σε μια εποχή που οι πολιτικοί καλούνται να λύσουν Γόρδιους Δεσμούς, ο Μακρόν κάνει φιόγκους».
ν

Γοητευτικός και ικανός, ο Εμμανουέλ Μακρόν διαθέτει ακτινοβολία και διψά για δύναμη.
Photo: Wikimedia Commons. Πηγή: Supplied
v

Επιμύθιο: l’état, c’est moi

Τα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν. Όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μπορούν πλέον να εγγυηθούν την ανάπτυξη ή την σταθερότητα, όπως στο παρελθόν. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα σείεται. Οι υπάρχουσες κυβερνήσεις είναι εξόχως αντιδημοφιλείς. Χρειάζονται καινούρια, άφθαρτα πρόσωπα, χωρίς ορατή ιδεολογία και προσανατολισμό, πρόσωπα α-πολιτικά, πρόσωπα διφορούμενα, χωρίς συγκεκριμένο φύλο, πρόσωπα που θα προβάλλονται και θα διαφημίζονται ως «αντισυστημικά», αλλά στην πραγματικότητα είναι προϊόντα σφυγμομετρήσεων σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, πλασμένα ώστε να ανταποκρίνονται σε αυτό που θέλει το κοινό, όπως ένα βιομηχανικό προϊόν, με μια εικόνα και ένα εκλογικό πρόγραμμα που να ταιριάζει στις προτιμήσεις του κοινού.

Κάποτε ο (παραδοσιακός) πολιτικός προέβαλλε μια ιδεολογία κι ένα πρόγραμμα και το έθετε στη δοκιμασία του κοινού, που έπρεπε ή να το αποδεχτεί ή να το απορρίψει.

Σήμερα δεν χρειάζεται το εκλογικό σώμα να προσαρμοστεί στο πρόγραμμα ενός πολιτικού, αλλά ο πολιτικός είναι αυτός που προσαρμόζεται στις επιθυμίες του εκλογικού σώματος.

Για να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα μετά το Brexit, και με τους ευρωσκεπτικιστές προ των πυλών, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Rothschilds και γαλλικό κεφάλαιο συσπειρώθηκαν πίσω από το apolitique πρόσωπο του νεαρού Μακρόν. Στόχος τους να δώσουν στους εκλογείς ένα «ολοκαίνουριο πολιτικό προϊόν», το οποίο στην πραγματικότητα δεν προσφέρει κάτι καινούριο∙ απλώς είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του εκλογικού σώματος – σημειώνει εύστοχα το περιοδικό Le Point.

Από την πλευρά του ο Μακρόν δεν κρύβει τη δίψα του για δύναμη. Πιστεύει ότι η Γαλλία χρειάζεται έναν ισχυρό ηγέτη, έναν μονάρχη, γι’ αυτό και καλεί τους ψηφοφόρους του να επιλέξουν πρόσωπο και όχι πρόγραμμα.

Σε μια συνέντευξή του είπε ότι από τότε που οι Γάλλοι αποκεφάλισαν τον τελευταίο βασιλιά τους, έχουν χάσει το πρόσωπο που ενσαρκώνει τη Γαλλία. Αυτό το κενό, κατά την άποψή του, μπόρεσε να το γεμίσει μόνο ο Σαρλ ντε Γκωλ. Από τότε όμως που πέθανε, «η καρέκλα στην καρδιά της εξουσίας παραμένει κενή». Προφανώς ο Μακρόν πιστεύει ότι περιμένει εκείνον.

Αυτό δεν διαφέρει πολύ από την περίφημη φράση του Λουδοβίκου ΙΔ΄ «L’État, c’est moi» (Το κράτος, είμαι εγώ).
ν

 

---