Σαολίν: ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή #2
ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
Από την Αναστασία Νάνου
ν
Μέρος δεύτερο
ν
Το Kουνγκ Φου μπορεί να είναι εντυπωσιακό, προϋποθέτει όμως σκληρή, απαιτητική και μακρόχρονη περίοδο εκμάθησης.
Δύο μοναχοί του ναού Σαολίν σε μια εντυπωσιακή άσκηση Κουνγκ Φου. Image: Supplied
ν
ΓΙΑ ΝΑ αποκτήσουν τα εκπληκτικά υψηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης και ευκινησίας που διαθέτουν, οι μοναχοί περνούν πολλές ώρες τη μέρα ασκούμενοι, ορισμένες φορές μάλιστα ακινητοποιημένοι σε σατανικά άβολες στάσεις με αλλόκοτα ονόματα, όπως “H μαϊμού κοιτά το φεγγάρι” και άλλα παρόμοια.
Παρά τη βίαιη πλευρά που διαθέτει το Kουνγκ Φου ως πολεμική τέχνη, οι Σαολίν είναι ανυποχώρητοι ειρηνιστές. Για να τελειοποιήσουν την τέχνη τους, λέγεται πως πρέπει να είναι αγνοί στο νου και άτρωτοι απέναντι στους πειρασμούς. Πρέπει να ασκούνται οχτώ ώρες καθημερινά. Όταν τελειώσει η εκπαίδευσή τους, επιτρέπεται να εγκαταλείψουν το μοναστήρι και να παντρευτούν, ωστόσο οι περισσότεροι δεν το κάνουν. «Ζουν με αυστηρές αρχές», λέει ένας ηλικιωμένος μοναχός. «Δεν σκέφτονται τον έρωτα, δεν πίνουν κρασί και δεν λένε ψέματα».
Πάντως οι Σαολίν έχουν προσαρμοστεί στα δεδομένα των σημερινών καιρών. Από την εποχή των πρώτων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στην Κίνα, το 1980, μια πληθώρα σχολών Κουνγκ Φου άρχισαν να ξεφυτρώνουν στο Σαολίν, προσελκύοντας νεαρά βλαστάρια από όλη τη χώρα. Πολλά από αυτά τα στέλνουν εκεί οι γονείς τους, ενώ άλλοι έρχονται εδώ φιλοδοξώντας να γίνουν οι επόμενοι Μπρους Λη.
v
Το σύστημα Γουίνγκ Tσαν
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι ένα από τα στυλ που χρησιμοποιούσε συχνά ο Mπρους Λη, το Γουίνγκ Tσαν, αναπτύχθηκε στο μοναστήρι του Σαολίν. O θρύλος λέει ότι ήταν μια μοναχή, η Nιγκ Mούι, που δημιούργησε το Γουίνγκ Tσαν παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο ένα μικρό ζώο αντιμετώπισε επιτυχώς ένα πολύ μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο.
Στο Γουίνγκ Tσαν οι αντίπαλοι στέκονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και κάνουν μικρές κυκλικές κινήσεις με τα χέρια τους για ν’ αντιμετωπίσουν τα χτυπήματα. Το Γουίνγκ Tσαν ευνοεί τη χρήση της ευλυγισίας αντί της δύναμης και ανήκει στις λεγόμενες “μαλακές” πολεμικές τέχνες.
H εκπαίδευση στις σχολές του Σαολίν διαρκεί τρία χρόνια. Τα χρόνια αυτά χαρακτηρίζονται από μια ανύπαρκτη κοινωνική ζωή και μια ιδιαίτερα λιτή διατροφή. Το κόστος κυμαίνεται μεταξύ 600 και 4.000 δολαρίων το μήνα, ποσό τεράστιο όχι μόνο για τα κινέζικα δεδομένα. Οι περισσότεροι όμως μαθητές δεν λυπούνται να τα δώσουν.
Αποφοιτώντας θα τους απονεμηθεί ο πολυπόθητος τίτλος του Διδασκάλου, ο οποίος θα τους επιτρέψει να ανοίξουν τη δική τους σχολή σε κάποια απομακρυσμένη επαρχία της Κίνας ή στο εξωτερικό. Στη χειρότερη περίπτωση καταλήγουν να γίνουν αστυνομικοί. Σήμερα υπάρχει επίσης στο Σαολίν μια σχολή εκπαίδευσης μαθητευόμενων από ξένες χώρες. Το εγερτήριο σε αυτή σημαίνει στις 7:00 το πρωί και η προπόνηση που ακολουθεί διαρκεί μέχρι και πέντε ώρες κάθε μέρα. Για τους ξένους μαθητευόμενους αυτό είναι αρκετό για να χαρακτηρίσει έναν τρόπο ζωής ως «δύσκολο». Για τους ντόπιους όμως τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα.
ν
Ο Μπρους Λη αγωνίζεται σε ένα δωμάτιο γεμάτο από μαθητές ιαπωνικών πολεμικών τεχνών στην ταινία “Fists of Fury”. Αυτή η σκηνή ενέπνευσε αργότερα τη σχολή πολεμικών τεχνών “Dojo Fight” στη Βραζιλία. Image: Supplied
v
Σκληρές συνθήκες
Οι Κινέζοι μαθητές ζουν κάτω από σκληρές συνθήκες: στριμώχνονται σε μικρούς κοιτώνες το βράδυ, ενώ το πρωί υπομένουν την αυστηρή συμπεριφορά των εκπαιδευτών τους. Στη μεγαλύτερη από τις σχολές, στην οποία 4.000 νεαρά παιδιά διδάσκονται από περισσότερους από 100 εκπαιδευτές, η σχολική μέρα αρχίζει προτού καν χαράξει, με τρέξιμο στο σκοτάδι κάτω από το επίμονο πρόσταγμα της σφυρίχτρας. Ακολουθούν ασκήσεις stretching και κατόπιν το πρωινό στην αυλή, που οι μαθητές το παίρνουν καθιστοί στο έδαφος. H εκπαίδευση ολοκληρώνεται με κάμποσες ώρες εξάσκησης στην τέχνη του Kουνγκ Φου. Σκοπός είναι οι μαθητές να έχουν εξαντληθεί τελείως προτού φτάσει η ώρα του ύπνου.
Το πρόγραμμα αυτό γίνεται κάθε μέρα και σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Το μοναστήρι βρίσκεται αρκετά ψηλά πάνω στα βουνά και όταν χιονίζει το κρύο είναι τρομερό. Αναμφίβολα, πρόκειται για μια ζωή δύσκολη, που τη χαρακτηρίζει ένα εξαιρετικά επίπονο πρόγραμμα.
Εξίσου επίπονο είναι όμως και το πρόγραμμα των ίδιων των μοναχών. O Nτέρεκ Φρίαρσον, Βρετανός δάσκαλος του Kουνγκ Φου, που παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή των ξένων, αναφέρει σχετικά: «Κάνουν κάποια εκπληκτικά πράγματα. Πέρα από τις παράξενες στάσεις που υιοθετούν για να διαλογιστούν, εφαρμόζουν μια ιδιαίτερα ανορθόδοξη και επίπονη πρακτική που σκοπό της έχει να αυξήσει την ανθεκτικότητά τους στον πόνο. Θερμαίνουν μια σιδερένια βέργα μέχρι να κοκκινίσει και μετά τη γλείφουν με τη γλώσσα τους! Είναι απίστευτο! Πιάνεις τον εαυτό σου να ψάχνει να βρει εξηγήσεις για το πώς είναι δυνατό να κάνουν κάτι τέτοιο. Ίσως η γλώσσα τους να μην ακουμπά για πολύ πάνω στο πυρακτωμένο σίδερο ή ίσως το σάλιο να μειώνει την ισχύ της θερμότητας. Τελικά όποια εξήγηση και να δώσεις, καταρρέει μετά από λίγο. Είναι άσκοπο να προσπαθείς. Πρέπει αναγκαστικά να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως υπάρχουν κάποια πράγματα που ποτέ δεν θα τα καταλάβουμε εμείς οι Δυτικοί· και αυτό είναι ένα από αυτά».
Όλα αυτά πιθανόν να φαίνονται ακόμη και βάρβαρα σε κάποιον Δυτικό. H τελειότητα όμως απαιτεί θυσίες. Άλλωστε μια σημασία του όρου Κουνγκ Φου –τα κινέζικα ιδεογράμματα έχουν πολλαπλές έννοιες– είναι “φωτιά και χρόνος”. Και μερικές φορές οι μοναχοί Σαολίν δίνουν στις δυο αυτές λέξεις το κυριολεκτικό νόημά τους.
ν
© 2017 Youmagazine.gr
