Ο Σαλμάν Ρούσντι για την αλλαγή φύλου στα παιδιά
OPINION
Από τον Κώστα Αλεξανδρόπουλο
• Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας είναι αντίθετος στην αλλαγή φύλλου στους ανήλικους, λέγοντας ότι αυτή η φιλελεύθερη στάση τραυματίζει τους νέους.
• «Ένα αγοράκι που παίζει με κούκλες δεν σημαίνει ότι θέλει να γίνει γυναίκα, για να επιδιώξουμε την αλλαγή του φύλου του».
• Ο συγγραφέας των “Σατανικών στίχων” λέει ότι η κοινωνία αντιμετωπίζει τέτοια κρίσιμα ζητήματα με επιπολαιότητα, όταν τα αποκαλεί “πρόοδο”.
Ο ινδικής καταγωγής Βρετανός συγγραφέας Σερ Σαλμάν Ρούσντι, βραβευμένος με Πούλιτζερ για το έργο του “Τα παιδιά του μεσονυκτίου”. Image: Supplied
ν
ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ που παραχώρησε στο BBC, ο διάσημος συγγραφέας των “Σατανικών στίχων” εξέφρασε την ανησυχία του για την πορεία που έχει πάρει η σημερινή κοινωνία, η οποία, καλύπτοντας την άγνοια και την ελαφρότητά της με τη σημαία της προοδευτικότητας, αποφασίζει σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις σε παιδιά για την αλλαγή φύλου.
Ο 70χρονος συγγραφέας θεωρεία απαράδεκτο να δίνεται η δυνατότητα στους γονείς να μετατρέπουν ένα παιδί 10, 11 ή 12 ετών σε ευνούχο. Η κοινωνία πρέπει να σταματήσει να διαφημίζει και να προωθεί τις χειρουργικές επεμβάσεις αλλαγής φύλου στους νέους.
Η ανησυχία του Ρούσντι πηγάζει κυρίως από το γεγονός ότι τα παιδιά και οι γονείς επηρεάζονται από τις φιλελεύθερες απόψεις και στάσεις εκείνων που προπαγανδίζουν την αλλαγή φύλου ως κοινωνικό επίτευγμα, ως προοδευτικό, ριζοσπαστικό και δημοκρατικό μέτρο.
«Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα», είπε ο Ρούσντι, «την υπερβολική επιμονή των γονέων σε αυτά τα ζητήματα, ιδιαίτερα όταν τα παιδιά τους είναι πολύ νέα. Αποφασίζουν με επιπολαιότητα ότι το παιδί πρέπει να αλλάξει φύλο και αρχίζουν να του δίνουν ισχυρά φάρμακα προκειμένου να γίνει από αγόρι κορίτσι. Ένα μικρό παιδί δεν έχει αντίληψη του ζητήματος, δεν έχει κρίση ούτε αντιστάσεις κι έτσι γίνεται εύκολο θύμα των γονιών και της φιλελεύθερης κοινωνίας».
Πρόσφατα έγινε γνωστή στη Βρετανία η περίπτωση ενός 12χρονου αγοριού, του Zoey Middleton, από το Ντέρμπισαϊρ, που οι γονείς του έχουν αρχίσει να του χορηγήσουν πολύ ισχυρά φάρμακα προκειμένου να αλλάξει φύλο πριν ολοκληρώσει την εφηβεία. Επειδή τα φάρμακα αυτά είναι πολύ ακριβά, ζητούν με δημόσιες εκκλήσεις τους να τους τα παραχωρεί δωρεάν το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS).
Αυτή δεν είναι μια μοναδική περίπτωση. Μια πρόχειρη έρευνα της Mail on Sunday έδειξε ότι υπάρχουν σήμερα στη Βρετανία 800 παιδιά που από την ηλικία των 9 ετών έχουν μπει από τους γονείς τους σε φαρμακευτική αγωγή προκειμένου να είναι έτοιμα για να κάνουν εγχείρηση αλλαγής φύλλου.
ν
Ο Zoey Middleton, αριστερά ως αγόρι και δεξιά ακκιζόμενος ως «κορίτσι» με φούστα, γυναικεία τσάντα και καλσόν. Πηγή: Daily Mail
ν
Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τον Σαλμάν Ρούσντι σκοταδιστή ή οπισθοδρομικό. Τα έργα του πάντα ξεσηκώνουν θύελλα κριτικών και συζητιούνται από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Το πολύκροτο μυθιστόρημά του “Σατανικοί στίχοι”, που αναφερόταν στο Κοράνι και τον Προφήτη, στάθηκε αιτία να εκδοθεί φετφά (δηλαδή εντολή δολοφονίας) σε βάρος του συγγραφέα από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί. Η εντολή θανάτου συνοδευόταν από επικήρυξη 3 εκατομμυρίων δολαρίων, που προσέφερε ένας Ιρανός επιχειρηματίας.
Στις 2 Ιουνίου 1993, 27 άτομα σκοτώνονται στη Σεβάστεια της Τουρκίας, όταν φανατικοί ισλαμιστές βάζουν φωτιά σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου βρισκόταν ο μεταφραστής των “Σατανικών στίχων” στα τουρκικά, ο γνωστός και στη χώρα μας συγγραφέας και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Αζίζ Νεσίν.
Η απειλή αυτή ανάγκασε τον συγγραφέα να κρύβεται από το 1989 έως το 1998 και ενέπνευσε τη συγγραφή του αυτοβιογραφικού “Τζόζεφ Άντον – Η βιογραφία ενός ψευδωνύμου”. Σήμερα, ο Σαλμάν Ρούσντι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εν ζωή συγγραφείς, ενώ το έργο του ανήκει στα αριστουργήματα τα οποία άλλαξαν για πάντα τη φυσιογνωμία της αγγλόφωνης λογοτεχνικής παράδοσης στην Ινδία και τον υπόλοιπο κόσμο.
Στο τελευταίο του βιβλίο “The Golden House” ασχολείται ακριβώς με τα “intersex” άτομα, την πίεση που δέχονται για να αλλάξουν φύλο από πολύ μικρή ηλικία και τις επώδυνες, αλλά και αναποτελεσματικές, χειρουργικές επεμβάσεις που υφίστανται. Ο ίδιος θεωρεί πως αυτές οι «προοδευτικές» τάσεις όχι απλώς επηρεάζουν τα παιδιά, αλλά τα σπρώχνουν να κάνουν αλλαγή φύλου σε μια ηλικία που ο άνθρωπος είναι εντελώς ανώριμος και υπό διαμόρφωση, με οδυνηρά αποτελέσματα για την υπόλοιπη ζωή τους.
«Για να το θέσω ωμά», λέει ο Ρούσντι, «αν υπάρχει ένα αγοράκι που του αρέσει να παίζει με κούκλες και να φοράει ροζ πουκάμισα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνει χειρουργική επέμβαση για αλλαγή φύλου.
»Μέχρι πρόσφατα κανείς δεν έδινε σημασία σε τέτοια ζητήματα, οπότε νομίζω ότι πρέπει σαν κοινωνία να κάνουμε λίγο πίσω».
ν
ν
Μαζική παραγωγή ευνούχων
Ο Ρούσντι έχει δίκιο. Πάντοτε υπήρχαν γυναίκες με ανδρικά χαρακτηριστικά και συμπεριφορά, που ήταν καθ’ όλα γυναίκες, και άνδρες με γυναικεία γοητεία και ομορφιά, που ήταν καθ’ όλα άνδρες. Κανείς δεν έδινε σημασία σ’ αυτό, ούτε οι ίδιοι αμφέβαλλαν για την ταυτότητα του φύλου τους. Το ίδιο κι όταν ένα αγοράκι έπαιζε τις κουμπάρες με τις εξαδέλφες του. Ξαφνικά, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, που διευθύνει τις τύχες της Ευρώπης, αν και κανείς δεν ξέρει ποιοι το αποτελούν (σίγουρα όχι οι πάνινες κούκλες που ονομάζονται «πολιτικοί»), αισθάνθηκε μεγάλη και σφοδρή ανυπομονησία να αποκαταστήσει το «αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα», όπως το αποκαλεί, να γίνεται σεβαστή η επιθυμία κάποιου που, εξ απαλών ονύχων, θα δηλώνει ότι δεν τον εκφράζει το φύλο με το οποίο γεννήθηκε.
Σήμερα οποιοσδήποτε ενήλικας μπορεί να πάει σε έναν χειρουργό και να κάνει αλλαγή φύλου. Δεν χρειάζεται να πάρει άδεια από κανέναν. Το νομοσχέδιο όμως που ήρθε στη Βουλή αφορά ανήλικους. Και επειδή ένας ανήλικος δεν μπορεί να αποφασίσει μόνος του, το νομοσχέδιο σπρώχνει τους γονείς και την κοινωνία να αποφασίσουν αυτοί για το ποιο φύλο θα έχει το παιδί. Και όχι απλώς τους σπρώχνει, αλλά είναι σαν να τους επιβάλλει να πάρουν μια τέτοια απόφαση, η οποία θα είναι υπέρ της αλλαγής του φύλου.
Πίσω φυσικά από όλα αυτά είναι οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες προσδοκούν να αποκομίσουν τεράστια κέρδη από την πανάκριβη πολυετή ορμονοθεραπεία στην οποία οι γονείς –αλλά και τα πλούσια κράτη– θα υποβάλλουν τα δυστυχή και ανίκανα να αντιδράσουν παιδιά τους, για να φανούν οι ίδιοι «προοδευτικοί» και «ανθρωπιστές».
Αλλά υπάρχει κι ένας άλλος λόγος που το σχετικό νομοθέτημα είναι δόλιο. Με το πρόσχημα ότι βάζει τάξη σε ζητήματα που εκκρεμούν χρόνια, προστατεύοντας τάχα τα δικαιώματα των αδύναμων και ευαίσθητων ατόμων, σχεδιάζει να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία καθιερώνοντας, μέσω της μαζικής μεταβολής της ταυτότητας του βιολογικού φύλου, τη δημιουργία ενός νέου είδους ανθρώπου, απροσδιόριστου, τον οποίο σε προηγούμενο σημείωμά μας αποκαλέσαμε «Άνθρωπο του Μακρόν» (homo Macron).
Πρόκειται για τον νέο τύπο άβουλου ανθρώπου, ο οποίος θα είναι ά-φυλος, ά-εθνος, κυρίως όμως α-πολιτικός.
Ο κίνδυνος είναι διττός. Δίνοντας ο νόμος το δικαίωμα στους γονείς και σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες να κάνουν τα παιδιά ό,τι θέλουν, σε μια ηλικία κατά την οποία τα ίδια δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα, είναι σαν να μην αναγνωρίζει ότι αυτά είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες υπάρξεις και τους στερεί τη στοργή και τη φροντίδα που πρέπει να έχουν έως ότου μεγαλώσουν και μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Αντίθετα τα μεταβάλλει σε αθύρματα στα χέρια των γονιών, των φαρμακοβιομηχάνων και ορισμένων οργανωμένων εκφραστών της λεγόμενης «προοδευτικής» κοινωνίας μας που ευαγγελίζονται το “τρίτο φύλο”, αλλά και των πλαστικών χειρουργών που θα βρουν έτσι έναν πρόσθετο τρόπο πλουτισμού.
Από την άλλη πλευρά, επιτρέπει σε ένα ανώριμο και ασταθές άτομο να επιβάλλει στους άλλους την όποια παλαβομάρα του έχει κατέβει στο μυαλό, καταργώντας έτσι κάθε κοινωνικό κανόνα και φραγμό. Θα έχουμε έτσι την αποθέωση των προσωπικών επιθυμιών και του ατομικισμού, σε έναν κόσμο όπου και τα ζώα ακόμη έχουν κανόνες. Πρόκειται για το απόγειο του εγωισμού και του φιλοτομαρισμού.
Όσον αφορά το θέμα της αλλαγής φύλου, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζουν οι χειρουργοί, η εγχείρηση που υφίσταται κάποιος δεν του αλλάζει στην πραγματικότητα το φύλο. Δεν μπορεί βιολογικά το ανδρικό σώμα να μετατραπεί σε γυναικείο, ούτε το γυναικείο σε ανδρικό, όσες εγχειρήσεις ή μαστεκτομές κι αν κάνει, όσες ορμόνες κι αν πάρει, όσο τραβεστί ή Drag Queen μασκαρευτεί. Η φωνή του ατόμου παραμένει επίσης ίδια, όσο επιτηδευμένη κι αν γίνει. Το σώμα λειτουργεί εκ φύσεως με έναν συγκεκριμένο τρόπο, διαφορετικό για τα δύο φύλα. Το αποτέλεσμα από τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι ότι ξεσπά στο σώμα μια ορμονική μάχη που ανατρέπει την σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου. Πολλοί τρανσέξουαλ, που ήθελαν να κάνουν εγχείρηση, άλλαξαν γνώμη μόλις πληροφορήθηκαν τη ζωή που τους περιμένει μετά από ένα τέτοιο εγχείρημα. Αυτοί όμως ήταν ενήλικες, είχαν κρίση και μπορούσαν να σχηματίσουν άποψη. Ποιος θα ενημερώσει τα παιδιά για τους κινδύνους που διατρέχουν;
Ας μην γελιόμαστε. Τέτοια νομοσχέδια δεν έχουν τίποτα τα ανθρώπινο, το πολιτισμένο ή το προοδευτικό. Αντίθετα, συμβάλλουν στην υποβάθμιση, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για να γεμίσει η ανθρωπότητα με ευνουχισμένους στο σώμα και στη συνείδηση ανθρώπους – ή μάλλον με μη ανθρώπους. Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει σε κάποιον άνδρα που αποκόπτει τα γεννητικά του όργανα. Δεν γίνεται γυναίκα∙ γίνεται ευνούχος. Ούτε η γυναίκα που θα αλλάξει φύλο, θα γίνει Λατίνος εραστής. Απλώς οι άνθρωποι αυτοί χάνουν την γενετική τους ταυτότητα.
ν
Η περίπτωση του Ηλιογάβαλου
Η επιθυμία αλλαγής φύλου δεν είναι κάτι καινούριο. Υπήρχε και στην αρχαιότητα. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ηλιογάβαλου (βασ. 218-222), που καταγόταν από τη Συρία. Όπως αναφέρει ο Δίων Κάσσιος (Ρωμαϊκή Ιστορία, LXXX, 16, 7) που έζησε τα γεγονότα από κοντά, ο Ηλιογάβαλος κατελήφθη από τέτοιο πάθος από άνδρας να γίνει γυναίκα, ώστε κάλεσε τους πλέον διαπρεπείς γιατρούς και χειρουργούς κοντά του και αξίωσε να αποκτήσει γυναικείο αιδοίο και γενικότερα γυναικεία ανατομικά χαρακτηριστικά, τάζοντάς τους πλούτη και αξιώματα. Τους προέτρεψε μάλιστα να μηχανευθούν νέες τεχνικές, αν αυτές που υπήρχαν έως τότε δεν επαρκούσαν. Οι γιατροί αρνήθηκαν να πραγματοποιήσουν μια τέτοια επέμβαση.
ν
Προτομή του Ηλιογάβαλου (203-222).
ν
Αυτό έγινε το 220 μ.Χ. Δύο χρόνια αργότερα, και ενόσω ο Ηλιογάβαλος προσπαθούσε, με τη βοήθεια της μητέρας του, να μοιάσει με γυναίκα, κάνοντας αποτρίχωση σε όλο το σώμα και βάφοντας τα μάτια με άσπρο μολύβι και έχιο, η γιαγιά του, η οποία διεύθυνε ουσιαστικά την αυτοκρατορία και τον είχε ανεβάσει στο θρόνο, έδωσε εντολή στους Πραιτωριανούς να τον σκοτώσουν. Εκείνοι τον συνέλαβαν μαζί με τη μητέρα του, τους σκότωσαν, έγδυσαν τα σώματά τους, τα έσυραν στους δρόμους της Ρώμης και τελικά τα πέταξαν στον Τίβερη.
Το περιστατικό αυτό δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, αν ο Ηλιογάβαλος δεν ήταν ο προτελευταίος αυτοκράτορας της Ρώμης. Τον διαδέχτηκε ο εξάδελφός του, ο Αλέξανδρος Σεβήρος, που υπήρξε και ο τελευταίος κάτοχος του αυτοκρατορικού αξιώματος που είχε καθιερώσει ο Αύγουστος. Κυβέρνησε για 12 χρόνια, έως το θάνατό του το 235 μ.Χ. Ένας μεγάλος πολιτισμός, ο ελληνορωμαϊκός, είχε φτάσει στο τέλος του. Η ρωμαϊκή ηγεμονία άρχισε σταδιακά να διαλύεται, τα εδάφη της κατελήφθησαν από βαρβάρους και στη συνέχεια η ανθρωπότητα εισήλθε σ’ εκείνη την σκοτεινή περίοδο που είναι γνωστή στην Ιστορία ως μεσαίωνας.
Όταν ο Ηλιογάβαλος θέλησε να κάνει αλλαγή φύλου ήταν μόλις 17 ετών. Ο Δίων Κάσσιος αναφέρει πως όταν ήταν 14 ετών, ο Ηλιογάβαλος αρρώστησε από νευρικό κλονισμό. Παρά το γεγονός ότι είχε μεγαλώσει στη ρωμαϊκή υψηλή κοινωνία και ήταν άτομο με παιδεία, η συμπεριφορά του μετά την ανάρρωση από την ασθένεια φανέρωνε άνθρωπο μισότρελο ή εκκεντρικό.
ν
Το λυκόφως του δυτικού πολιτισμού
Ζητήματα όπως η «διόρθωση φύλου» από μικρή ηλικία και η προσπάθεια δημιουργίας του “τρίτου φύλου”, είναι φαινόμενα παρακμιακά, δεν λύνουν προβλήματα, αλλά αποτελούν σημάδια ότι ο δυτικός πολιτισμός πνέει τα λοίσθια. Είτε είναι κάποιος υπέρ είτε κατά είτε έχει θέση επαμφοτερίζουσα, δεν μπορεί να μην συμφωνήσει ότι η νομοθετική κατοχύρωση αλλαγής φύλου στους ανήλικους δείχνει τη σήψη και την παρακμή της Ευρώπης και του πολιτισμού γενικότερα. Γιατί ένας πολιτισμός που νομοθετεί να γίνονται τα παιδιά του, οι αυριανοί πολίτες, ευνούχοι και άφυλοι, δεν έχει ακόμη πολλά ψωμιά.
Το να θεωρούνται τέτοια νομοθετήματα ως το άκρον άωτον της προοδευτικότητας και της κοινωνικής ευαισθησίας, δείχνει νοσηρότητα. Ο πολιτισμός πηγάζει από τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες και όχι από τα αιδοία. Αλλά η κοινωνία αλληθωρίζει, έχοντας χάσει την επαφή της με τη λογική. Και ο αλλήθωρος δεν βλέπει το κέντρο.
