Τι κρύβει ο μυστικός θάλαμος στη Μεγάλη Πυραμίδα (vid)
ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Από τον Αναστάσιο Ν. Πανά
Οι επιστήμονες με τη βοήθεια κοσμικών ακτίνων ανακάλυψαν έναν κρυμμένο θάλαμο στη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας.
Η Σφίγγα και στο βάθος η πυραμίδα του Χεφρήνου. Η Σφίγγα, ονομαζόμενη Har-em-chu ή “Ώρος (Ήλιος) στον Ορίζοντα” ήταν μια μορφή του Ρα, του ηλιακού θεού. Πηγή: News Media
ν
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ανακάλυψαν έναν κρυμμένο θάλαμο στη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, ή πυραμίδα του Χέοπα. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια τέτοια ανακάλυψη στο εσωτερικό της πυραμίδας από τον 19ο αιώνα.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, η διεθνής ομάδα ερευνητών αναφέρει ότι εντόπισε ένα κενό μήκους 30 μέτρων που βρίσκεται βαθιά στο εσωτερικό της πυραμίδας, ακριβώς πάνω από τη Μεγάλη Στοά, έχοντας παρόμοια διάταξη. Ο σκοπός του κρυμμένου θαλάμου είναι ασαφής και δεν είναι ακόμη γνωστό αν και πώς συνδέεται με τους υπόλοιπους θαλάμους. Αν είχε κάποιον τελετουργικό σκοπό ή αν κατασκευάστηκε από τους αρχιτέκτονες της πυραμίδας για λόγους στατικής, όπως είναι οι 5 θάλαμοι, πάνω από τον Θάλαμο του Βασιλιά, γνωστοί ως θάλαμοι απορρόφησης πίεσης. Σε αυτή την περίπτωση θα βοηθήσει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κτίστηκε ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα σημερινά οικοδομικά μέσα.
Να σημειωθεί ότι η Μεγάλη Πυραμίδα, με ύψος 146 μέτρων, ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο μέχρι τον 19ο αιώνα.
ν
Η θέση του μυστηριώδους θαλάμου που ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες στη Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα με τη χρήση κοσμικής ακτινοβολίας. Πηγή: Nature Publishing Group
ν
Οι αρχαιολόγοι, μην μπορώντας να εξηγήσουν την ύπαρξη των ασυνήθιστων αυτών οικοδομημάτων, υπέθεσαν ότι ήταν βασιλικοί τάφοι. Όμως η Μεγάλη Πυραμίδα είναι αρχαιότερη από τις ημέρες του φαραώ Χέοπα της 4ης δυναστείας, ο οποίος κυβέρνησε την Αίγυπτο από το 2509 έως το 2483 π.Χ. Ο Χέοπας έκανε εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης στο κτίσμα, το οποίο στην εποχή του είχε αρχίσει να ερειπώνεται. Το μόνο που συνδέει τον Χέοπα με την πυραμίδα είναι μια πέτρα πάνω από το Θάλαμο του Βασιλιά που αναφέρει την ομάδα εργασίας που έκανε την ανακαίνιση και το όνομά του. Κάτι ανάλογο συνέβη και με τις άλλες δύο πυραμίδες του οροπεδίου της Γκίζας. Σε καμία από τις πυραμίδες δεν βρέθηκε κάποια νεκροθήκη ή μούμια.
Πιστεύεται ότι οι πυραμίδες χτίστηκαν την περίοδο που στη Γη κυριαρχούσε ο λεγόμενος Ατλάντειος ή Ατλαντικός πολιτισμός, με επίκεντρο την μυθική Ατλαντίδα. Όταν ο πολιτισμός αυτός καταστράφηκε, γύρω στο 9500 π.Χ. όπως αναφέρει ο Πλάτωνας, στη Γη αναπτύχθηκε και κυριάρχησε ο Άρειος πολιτισμός, συνέχεια του οποίου είμαστε εμείς σήμερα.
Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, στην κορυφή της πυραμίδας, η οποία σημειωτέον είναι επίπεδη, υπήρχε μεγάλος κρύσταλλος που συγκέντρωνε την κοσμική ακτινοβολία, την οποία οι σοφοί της εποχής χρησιμοποιούσαν για την κίνηση ιπτάμενων οχημάτων, τα οποία μπορούσαν να πετούν υπερνικώντας τη βαρύτητα. Το είδος της ενέργειας αυτής καλύπτεται από μυστήριο και δεν υπάρχει πιθανότητα να αποκαλυφθεί σε αυτή την περίοδο της ανθρωπότητας.
ν
Στην τρισδιάστατη αυτή τομή φαίνεται καθαρά η θέση του μυστηριώδους θαλάμου παράλληλα με τη Μεγάλη Στοά. Πηγή: Nature Publishing Group
ν
Από μια άποψη είναι ειρωνικό το ότι οι επιστήμονες (από την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Ιαπωνία με επικεφαλής τον Μεχντί Ταγιούμπι και τον Κουνιχίρο Μορισίμα) έκαναν την σημαντική αυτή ανακάλυψη χρησιμοποιώντας κοσμική ακτινοβολία, για να σαρώσουν το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας.
Συγκεκριμένα, κατέγραψαν τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων που ονομάζονται μιόνια τα οποία συμπεριφέρονται όπως οι ακτίνες Χ, με τη διαφορά ότι μπορούν να διεισδύσουν μέσα στους ογκόλιθους πολύ βαθύτερα.
Όπως αναφέρουν στο άρθρο τους στο περιοδικό Nature, τα μιόνια αποκάλυψαν ένα μεγάλο κενό στο εσωτερικό της πυραμίδας: έχει μήκος 30 μέτρα και μια εγκάρσια διατομή όμοια με εκείνη της Μεγάλης Στοάς η οποία βρίσκεται από κάτω. Η ακριβής δομή και ο ρόλος του κρυμμένου έως τώρα θαλάμου παραμένουν άγνωστα. Οι αρχαιολόγοι όμως ευελπιστούν ότι η ανακάλυψη θα ξεκλειδώσει τα μυστικά της κατασκευής της Μεγάλης Πυραμίδας.
ν
Ο αληθινός σκοπός των πυραμίδων (με ελληνικούς υπότιτλους)
ν
ν
Η Μεγάλη Πυραμίδα, της οποίας είναι γνωστά τα αστρονομικά χαρακτηριστικά, από την εποχή του Χέοπα και μετά άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Αιγύπτιους ιερείς ως κέντρο μυητικής διδασκαλίας.
Πιο συγκεκριμένα, η εσωτερική διάταξη των διαδρόμων και των θαλάμων αντιστοιχούσε στις τέσσερις αλήθειες που είναι:
• Οι δοκιμασίες και ο πόνος είναι τα αναπόφευκτα επακόλουθα κάθε αισθανόμενης ύπαρξης που γεννιέται στην ύλη (είσοδος πυραμίδας και κατωφερής διάδρομος).
• Ο πόνος εντείνεται από τα ανθρώπινα πάθη και τις επιθυμίες. Σταματά μόνο όταν ο άνθρωπος βγει από τη λεωφόρο των επιθυμιών και πάρει τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην πνευματική ατραπό (στενός ανωφερής διάδρομος).
• Έχοντας απελευθερωθεί από τα ανθρώπινα πάθη, ο άνθρωπος μεγαλύνεται, αποκτά αυτοσυνείδηση και του αποκαλύπτονται τα μυστικά των δύο κόσμων (Μεγάλη Στοά).
• Η ύστατη δοκιμασία: για να αποδείξει ότι αξίζει να ζει, ο άνθρωπος πρέπει να νικήσει τον θάνατο. Για να τον νικήσει, πρέπει να πεθάνει και κατόπιν να αναστηθεί. Όταν λύσει και αυτόν τον γρίφο, ο άνθρωπος γίνεται βασιλιάς των κόσμων – του εδώ και του ουράνιου (Αίθουσα του Βασιλιά).
ν
Οι μυήσεις λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας, με την ανατολή του άστρου του Σείριου το θέρος. Πηγή: News Media
ν
Φυσικά επρόκειτο για έναν άλλον τρόπο σκέψης (τον Ατλάντειο ή Ατλαντικό) που διέφερε σημαντικά από τον δικό μας που είναι Άρειος. Εμείς σήμερα όταν θέλουμε να απαλλαγούμε από ένα πάθος, αναπτύσσουμε στη θέση του ένα καινούριο πιο μεγάλο και πιο ισχυρό. Ενεργούμε δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε και την παρανομία: επειδή δεν μπορούμε να την κατανικήσουμε, τη νομιμοποιούμε, αναγορεύοντας το έγκλημα και την παραβατικότητα σε στάση και τρόπο ζωής.
ν
Οι πυραμίδες στο οροπέδιο της Γκίζας. Από αριστερά, η πυραμίδα του Μυκερίνου, του Χεφρήνου και του Χέοπα (Μεγάλη Πυραμίδα). Λόγω της θέση της, η πυραμίδα του Χεφρήνου φαίνεται μεγαλύτερη. Οι τρεις μικρότερες πυραμίδες μπροστά είναι γνωστές ως πυραμίδες των βασιλισσών. Πηγή: News Media
ν
Για τη μυητική διαδικασία που μεταμόρφωνε τον άνθρωπο, οι ιερείς των Αιγυπτίων χρησιμοποιούσαν την κοσμική ακτινοβολία που απέρρεε από τον Σείριο, το α του Μεγάλου Κυνός. Η διαδικασία αυτή λάμβανε χώρα το καλοκαίρι, και συγκεκριμένα τις θερμές μέρες του Αυγούστου, διαμέσου του αστερισμού του Λέοντος. Σύμβολο του Σείριου ήταν η θεά Ίσιδα, γι’ αυτό και σε παραστάσεις στην Αίγυπτο βλέπουμε την Ίσιδα να έχει σε κάθε πλευρό της από ένα λιοντάρι.
Η ευθυγράμμιση της Γης, του Ήλιου και του Σείριου τη θερινή περίοδο είχε συνδεθεί με τα «κυνικά καύματα», όπως τα αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες (βλ. Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 415). Πρόκειται για τα dies canicularii των Ρωμαίων, δηλαδή με τις θερμότερες περιόδους του έτους κατά τις οποίες ενέσκηπτον καύσωνες. Αυτό δεν ήταν ένα απλό μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά είχε βαθιά εσωτερική σημασία.
Η έκφραση «κυνικά καύματα» συνδέεται με τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, καθώς σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τις θερμές μέρες του Αυγούστου οι δαγκωματιές των σκύλων είναι μολυσμένες.
Πίσω από αυτή τη λαϊκή αντίληψη κρύβεται το γεγονός ότι η ενέργεια που προέρχεται από τον Σείριο (το α του Μεγάλου Κυνός), αν χρησιμοποιηθεί σωστά, χρησιμεύει ως γέφυρα για την σύνδεση του ανθρώπου με το πνευματικό βασίλειο.
Όταν όμως χρησιμοποιηθεί για σκοπούς υλικούς, με στόχο την εξυπηρέτηση των παθών και των ενστίκτων, τότε λιμνάζει και μετατρέπεται σε ασθένεια. Γιατί τα κυνικά καύματα έχουν ακριβώς αυτό τον σκοπό, να “λιώσουν” μέσω της θερμότητας και να καθαρίσουν όλα τα κατώτερα στοιχεία που ενυπάρχουν στον άνθρωπο ως αδυναμίες, ώστε να γίνει καθαρός και να μπορέσει να προσεγγίσει τον πνευματικό κόσμο. Όταν αυτή η κοσμική ενέργεια χρησιμοποιείται για άλλους λόγους, τότε ο χρήστης τιμωρείται με «κυνικά καύματα» ή «δαγκωματιές των σκύλων».
Τα κυνικά καύματα εκδηλώνονται τότε στο σώμα ως βαριά και οδυνηρή ασθένεια, από την οποία αν θα γλυτώσει κανείς ή όχι είναι καθαρά θέμα τύχης. Αυτό συμβολίζει η γρανιτένια σαρκοφάγος που υπάρχει στον Θάλαμο του Βασιλιά, στην καρδιά της Μεγάλης Πυραμίδας.
ν
Αυτή η τεράστια γρανιτένια σαρκοφάγος βρίσκεται στον Θάλαμο του Βασιλιά στο εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας. Τη σαρκοφάγο χρησιμοποιούσαν οι ιερείς για την ανώτερη μύηση της ταφής και της Ανάστασης. Πηγή: News Media
ν
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πυθαγόρας, ο οποίος λέγεται ότι είχε εκπαιδευτεί στα ουράνια μυστικά στην Αίγυπτο, θεωρούσε την ερωτική επαφή κατά τους θερινούς μήνες επικίνδυνη και συμβούλευε τους μαθητές του να την αποφεύγουν, επειδή οι προερχόμενες από τον Σείριο ενέργειες δεν ταιριάζουν με την ικανοποίηση των κατώτερων επιθυμιών, όπως είναι το γενετήσιο ένστικτο.
ν
Η μύηση της ταφής και της Ανάστασης
Φυσικά αυτά αφορούν όσους έχουν εισέλθει στην πνευματική Ατραπό ή ετοιμάζονται να εισέλθουν και όχι τους απλούς ανθρώπους. Οι Αιγύπτιοι τιμούσαν το άστρο του Κυνός (αιγ. Sept ή Septit = Σώθις, Σείριος) επειδή η ηλιακή ανατολή του ήταν σημάδι της επερχόμενης ευεργετικής πλημμυρίδας του Νείλου. Για τους ιερείς ήταν η «Ίσιδα στον ουρανό» και συνδεόταν μυστηριωδώς με τον Θωθ-Ερμή, θεό της σοφίας. Ιερό του Σείριου-Σώθι υπήρχε κάποτε μέσα στο μεγάλο ναό της Ντεντερά, της ελληνικής πόλης Τέντυρα που βρίσκεται νότια της Αβύδου. Πρόκειται για το ιερό που ήταν αφιερωμένο στην Αθώρ, την ουράνια θεά που ήταν κόρη του ηλιακού θεού Ρα και σύζυγος του Ώρου.
Για να συνοψίσουμε, οι μεγάλες θρησκείες του αρχαίου κόσμου (Ελλάδας, Βαβυλώνας, Αιγύπτου κ.ά.) συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τον Σείριο, με τις μυήσεις και την πνευματική ατραπό, επειδή Σείριος σημαίνει Οδός. Από την σκοπιά αυτή συνδέεται με τον Χρηστό, όπως ήταν η αρχαία μορφή του Χριστού. Την επωνυμία Χρηστός (με ήτα) έφεραν όσοι συνδέονταν με τους χρησμούς του Πύθιου θεού, του Απόλλωνα. Τα «πυθόχρηστα μαντεύματα» αναφέρονται από τον Αισχύλο (Χοηφόροι, στ. 900), τον Ηρόδοτο, τον Πλούταρχο, τον Στοβαίο κ.ά. Ο Αιλιανός (Ποικίλη ιστορία, ΙΒ, 43) μιλάει για τον Φωκίωνα, τον πολιτικό και στρατηγό της αρχαίας Αθήνας (402-318 π.Χ.) που επονομαζόταν Χρηστός.
Λέγεται ότι στην Αίγυπτο, ο υποψήφιος για μύηση τοποθετείτο στην λίθινη σαρκοφάγο που υπήρχε στο Θάλαμο του Βασιλιά, την οποία σφράγιζαν κατόπιν οι ιερείς με ένα βαρύ πέτρινο σκέπασμα. Ο υποψήφιος έπρεπε να καταφέρει να «βγει» από την σαρκοφάγο και να συναντήσει τους ιερείς σε κάποιο σημείο έξω από την πυραμίδα. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο και μπορούσε να διαρκέσει μέρες. Αν ο υποψήφιος τα κατάφερνε, σήμαινε ότι είχε νικήσει το θάνατο. Αν δεν τα κατάφερνε, κινδύνευε να πεθάνει. Αυτή ήταν η ανώτατη μύηση της ταφής και της Ανάστασης.
Ο τίτλος αυτός δινόταν επίσης στους μυημένους των Δελφικών Μυστηρίων για να υποδηλώσει ότι η ατραπός είχε ήδη διανυθεί και ο στόχος είχε επιτευχθεί. «Στο τέλος της Οδού στέκει ο Χρηστός», εννοώντας ότι κάθε δίκαιος, έντιμος, γενναίος και αφιλοκερδής άνθρωπος μπορεί να βρει το χρηστό στοιχείο μέσα του. Η λέξη Χρηστός είναι συνώνυμη με τη λέξη Σωτήρ, μια επωνυμία που δινόταν σε θεότητες, μεγάλους βασιλιάδες και ήρωες. Ο Ασκληπιός έχει τον τίτλο Σωτήρ.
