Spiegel: Η Ελλάδα γέμισε με “εργαζόμενους-φτωχούς”
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Youmagazine Newsroom
Μια ακόμη θλιβερή “πρωτιά” της χώρας μας: οι εργαζόμενοι-φτωχοί που τα χρήματα που βγάζουν μόλις φτάνουν για να ζήσουν.
ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ περιοδικό Der Spiegel “ανακαλύπτει” μια νέα κοινωνική τάξη στην Ελλάδα – τους “working poor”, ή στα ελληνικά “εργαζόμενους-φτωχούς”. Πρόκειται για μορφωμένους νέους, με σπουδές και προσόντα, αλλά με αποδοχές 300, 400 και 500 ευρώ που φτάνουν μόνο για να καλύψουν το φαγητό τους.
Το ρεπορτάζ του διαδικτυακού Spiegel παρουσιάζει και τις ιστορίες ορισμένων τέτοιων νέων.
«Είναι η Στέλλα Αντωνίου, 24 ετών, μπαργούμαν με σπουδές στις γλώσσες και στη λογοτεχνία, ο Γιώργος Γεωργιάδης, 27 ετών, καθηγητής Αγγλικών, με 25 ώρες εργασίας την εβδομάδα, αλλά με αποδοχές 15 ωρών και ο Μάρκος Καρύδης, 30 χρονών, εργαζόμενος σε φαστφουντάδικο, με σπουδές στην Φυσική Αγωγή», γράφει το περιοδικό.
ν
ν
Το άρθρο τονίζει παράλληλα ότι το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα χρήματα, που μόλις του φτάνουν για να ζήσει: «Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερο από τον μεσαίο μισθό. Ο κίνδυνος ακόμη και με σταθερή εργασία να συγκαταλεχθεί κάποιος ανάμεσα στους φτωχούς της Ελλάδας είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Το άρθρο κάνει επίσης σύγκριση ανάμεσα στο Βερολίνο και την Αθήνα σε ό,τι αφορά το κόστος ζωής. «Για παράδειγμα, στο Βερολίνο οι τιμές για προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης είναι μόλις 14,5% υψηλότερα από ό,τι στην Αθήνα, παρά το γεγονός ότι στη γερμανική πρωτεύουσα η αγοραστική δύναμη είναι 117% μεγαλύτερη», αναφέρει το περιοδικό.
ν
Αιτία η χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας
Σε ό,τι αφορά τους λόγους αυτής της εξέλιξης ο αρθρογράφος αναφέρει τη χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλαν οι δανειστές της Ελλάδας, απότοκο της δημοσιονομικής κρίσης.
«Η χαλάρωση επέφερε ακριβώς το αντίθετο από το σκοπούμενο. Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρυβόταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Έτσι, προέκυψε μια νέα γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν κάποιοι άλλοι».
Και ο αρθρογράφος καταλήγει: «Παρ’ όλα αυτά η μεγάλη κραυγή των εργαζομένων φτωχών δεν ακούστηκε, επειδή διαφορετικά οι ευκαιρίες για μια έστω κακοπληρωμένη δουλειά θα μειώνονταν. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα προτιμότερη από την ανεργία…»
