Παράνομη η σύλληψη του Τούρκου αξιωματικού
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Youmagazine Newsroom
Όπως καταγγέλλει το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, η σύλληψη του Τούρκου αξιωματικού που ζήτησε άσυλο είναι αυθαίρετη και παράνομη.
Το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι: «Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας». Image: Supplied
ν
ΤΟ Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες καταγγέλλει με σημερινή ανακοίνωσή του «την παράνομη κράτηση» του Τούρκου στρατιωτικού, στον οποίο χορηγήθηκε άσυλο με απόφαση της Ανεξάρτητης Επιτροπής Προσφυγών, μετά τη σημερινή προσωρινή διαταγή της προέδρου του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών περί αναστολής της ως άνω απόφασης, που διέταζε ταυτόχρονα τη μη εξαναγκασμένη απομάκρυνσή του από τη χώρα.
Επίσης, το εν λόγω Συμβούλιο υπογραμμίζει ότι «δεν προβλέπεται κατά νόμο καμία διαδικασία κράτησής του» και επομένως «η σύλληψή του και η κράτησή του είναι καταφανώς παράνομες και επισύρουν ακόμη και ποινική ευθύνη για όποιον τη διέταξε, καθώς και για όσους έδωσαν τη σχετική εντολή».
Ακόμη αναφέρει ότι «με βάση την κείμενη νομοθεσία (άρθρο 46 παρ. 1 του ν. 4375/2016), ο αιτών άσυλο, στον οποίο μάλιστα έχει χορηγηθεί το σχετικό δελτίο, ενόσω δεν τελεί σε διοικητική κράτηση (είναι δηλαδή ελεύθερος, όπως ο ανωτέρω στρατιωτικός), δεν μπορεί να τεθεί σε κράτηση, εκτός αν συντρέχει στο πρόσωπό του εφαρμογή ποινικών διατάξεων».
ν
Ο καθηγητής Αλιβιζάτος για το άσυλο
Σε άρθρο του με τίτλο “Οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί και το ελληνικό Σύνταγμα”, στην εφημερίδα Καθημερινή, ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος, υπενθυμίζει το άρθρο 5 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος που ορίζει ότι: «Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας».
Σήμερα, γράφει ο κ. Αλιβιζάτος, κύρια πηγή των ρυθμίσεων για το άσυλο, που ισχύουν και στη χώρα μας, είναι βέβαια το διεθνές, καθώς και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Προηγείται η Σύμβαση της Γενεύης του 1951, την οποία το Δικαστήριο της Ε.Ε. έχει χαρακτηρίσει «ακρογωνιαίο λίθο» του διεθνούς νομικού συστήματος για την προστασία των προσφύγων. Σε αυτήν (και ένα πρωτόκολλο του 1967) παραπέμπει άλλωστε και το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, ορίζοντας ότι η Ένωση αναπτύσσει κοινή πολιτική στον τομέα αυτό «με στόχο να παρέχεται το κατάλληλο καθεστώς σε οποιονδήποτε υπήκοο τρίτης χώρας χρήζει διεθνούς προστασίας […]» (άρθρο 78 ΣΛΕΕ).
ν
Παρά τα όσα ισχυρίστηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, η Ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών έκρινε ότι οι τουρκικές αρχές δεν αποδεικνύουν συγκεκριμένη ανάμειξη του αιτούντος αξιωματικού στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Image: Supplied
ν
Μα είναι ποτέ δυνατόν, μας είπε προκλητικά ο κ. Ερντογάν προ ημερών στην Αθήνα, να παρέχεται πολιτικό άσυλο σε επίδοξους πραξικοπηματίες; Έφτασε μάλιστα έως το σημείο να διερωτηθεί τι θα έκανε η Τουρκία αν είχαν καταφύγει στο έδαφός της οι τρομοκράτες της “Ε.Ο. 17Ν” και η Ελλάδα διεκδικούσε την έκδοσή τους.
Σε αυτό το ερώτημα δίνει πειστική απάντηση η 58σέλιδη απόφαση της Ανεξάρτητης Επιτροπής Προσφυγών, που τη νομιμότητά της ήδη αμφισβητεί η κυβέρνηση. Με εισήγηση της κ. Αικατερίνης Κουτσοπούλου, πρωτοδίκου Διοικητικών Δικαστηρίων Ηρακλείου Κρήτης, η τριμελής αυτή επιτροπή έκρινε ότι οι τουρκικές αρχές δεν αποδεικνύουν συγκεκριμένη ανάμειξη του αιτούντος αξιωματικού στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Το ελικόπτερο τύπου Σικόρσκι που συγκυβερνούσε δεν έφερε οπλισμό και δεν θα μπορούσε, χωρίς ανεφοδιασμό, να πετάξει από τη βάση του στην Κωνσταντινούπολη στη Μαρμαρίδα, για να μετάσχει στην επιχείρηση δολοφονίας του κ. Ερντογάν, και από εκεί να καταφύγει στην Αλεξανδρούπολη.
Το σχετικό απόσπασμα είναι αποστομωτικό και αξίζει να παρατεθεί: η περιγραφή των γεγονότων από τους Τούρκους είναι «εντελώς αόριστη». Διότι αυτά «αναφέρονται γενικώς […], χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό των πράξεων, του τρόπου και του βαθμού συμμετοχής του προσφεύγοντος στις πράξεις αυτές, με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων […]. Ειδικότερα, η γενική αναφορά σε τηλεφωνικές κλήσεις του αρχηγού του πληρώματος του ελικοπτέρου κατά τη νύχτα του πραξικοπήματος και η μέσω αυτών επιχειρούμενη σύνδεση του προσφεύγοντος με τις εγκληματικές πράξεις που αποδίδονται σ’ αυτόν δεν συνιστούν συγκεκριμένα στοιχεία, ικανά να στηρίξουν τις σε βάρος του προσφεύγοντος κατηγορίες […]».
Δεν ευσταθεί, συνεπώς, η ένσταση ότι συντρέχει στο πρόσωπό του κάποια από τις προβλεπόμενες «ρήτρες αποκλεισμού», όπως π.χ. αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου. Ως εκ τούτου, ο αιτών δεν διώκεται για συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις, όπως θα διωκόταν ο Δ. Κουφοντίνας, αλλά διότι θεωρείται αντίθετος με το καθεστώς του κ. Ερντογάν.
Με την απόφασή της αυτή, η Ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών έσωσε την τιμή των Ελλήνων νομικών. Διότι, εκτός από το διεθνές δίκαιο, ενόψει του οποίου ερμήνευσε ως ώφειλε τον νόμο, έλαβε υπ’ όψιν και μιαν από τις πιο ωραίες, τις πιο γενναιόδωρες διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος.
Είμαι βέβαιος ότι τα δικαστήρια, που θα έχουν εν προκειμένω και τον τελευταίο λόγο, θα συμμερισθούν αυτή τη διαπίστωση και θα υπενθυμίσουν, σε όποιον το αμφισβητεί, ότι δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ δικαίου και ηθικής.
