Βιρτζίνια Γουλφ: Η πρωτοποριακή συγγραφέας
ΠΡΟΣΩΠΑ
Posted by Youmagazine Staff
Μια από τις σημαντικότερες μορφές της λογοτεχνίας, η Βιρτζίνια Γουλφ, έφερε επανάσταση στη μυθοπλασία με τον μοναδικό τρόπο γραφής της.
v
Η ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ Γουλφ είναι η πρωτοποριακή Αγγλίδα μυθιστοριογράφος η οποία ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις πολύπλοκες εσωτερικές ζωές των χαρακτήρων της.
Τα έργα της μας έδειξαν ότι η εσωτερική ζωή ενός ατόμου μπορεί να είναι τόσο περίπλοκη και παράξενη όσο και η υπόθεση ενός μυθιστορήματος.
Η Γουλφ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1882 και έγινε αυτόχειρας το 1941 σε ηλικία 59 ετών. Ωστόσο, η επιρροή της στη λογοτεχνία παραμένει ζωντανή έως σήμερα. Με το λογοτεχνικό της έργο έδειξε ότι ο νους ενός ανθρώπου μπορεί να δημιουργήσει κόσμους τόσο αληθινούς, όσο και η ίδια η πραγματικότητα.
Τα βιβλία της εμφανίζονται τακτικά στις λίστες με τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα και θεωρείται η αρχιτέκτονας της νεωτεριστικής λογοτεχνίας ή αλλιώς λογοτεχνικού μοντερνισμού.
Ήταν βασικό μέλος της Ομάδας Bloomsbury, μιας συντροφιάς διακεκριμένων διανοούμενων και συγγραφέων, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο λογοτέχνης Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ και ο περίφημος οικονομολόγος Τζων Μέυναρντ Κέυνς.
v
Η λογοτεχνική ομάδας Bloomsbury περιλάμβανε διακεκριμένα μέλη όπως ο συγγραφέας Λίτον Στράτχι (εδώ στα αριστερά με την Βιρτζίνια Γουλφ), το ζεύγος Βανέσα και Κλάιβ Μπελ και τον Τζων Μέυναρντ Κέυνς.
v
Τα πιο διάσημα έργα της, “Η κυρία Νταλογουέι” και “Μέχρι το φάρο” είναι γραμμένα με μια μέθοδο αφήγησης που είναι γνωστή σαν ροή της συνείδησης.
Αυτή η μέθοδος της επιτρέπει να φωτίζει διαφορετικές πτυχές των χαρακτήρων της, των οποίων τα κοσμικά καθήκοντα αποκτούν τεράστια σημασία όταν ειδωθούν στο πλαίσιο της προσωπικής ιστορίας τους.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το μυθιστόρημα “Η κυρία Νταλογουέι”, η οποία καθώς ετοιμάζεται για ένα πάρτι βλέπει τον εαυτό της να χάνεται και να ξαναβρίσκεται μέσα σε καθημερινά, αλλά και σημαντικά γεγονότα της ζωής της. Ξαφνικά οι επιθυμίες και οι εντυπώσεις μιας ζωής αποκαλύπτονται σε όλο το ψυχολογικό βάθος τους.
“Η κυρία Νταλογουέι είπε ότι θα αγοράσει η ίδια τα λουλούδια” λέει η πρώτη γραμμή του μυθιστορήματος, θέτοντας τον τόνο μιας ξεχωριστής αφήγησης. Δεν είναι τυχαίο ότι η φράση αυτή είναι μια από τις πιο διάσημες εισαγωγές στην αγγλική λογοτεχνία.
Στο μυθιστόρημα “Τα κύματα”, η Γουλφ πειραματίζεται ακόμη περισσότερο πάνω στον τρόπο με τον οποίο αφηγείται την υπόθεση ενός έργου, με συνεχείς μεταβολές της οπτικής γωνίας απ’ όπου βλέπουμε την ιστορία. Εδώ έχουμε την ιστορία έξι φίλων μέσα από τις διάφορες εμπειρίες τους που διαδραματίζονται σε βάθος δεκαετιών.
Το βιβλίο λειτουργεί πάνω σε δύο φαινομενικά αντιφατικές προϋποθέσεις: η μια ότι η εμπειρία μας στη ζωή αναγκαστικά ρέει μέσα από τις ξεχωριστές οπτικές μας, γεγονός που μας απομακρύνει από τους άλλους και η άλλη ότι οι ζωές μας τελικά καθορίζονται από τους άλλους ανθρώπους είτε το θέλουμε είτε όχι.
v
Η Τίλντα Σουίντον στην ταινία “Ορλάντο” που είναι βασισμένη στο ομώνυμο έργο της Βιρτζίνιας Γουλφ.
v
“Δεν είμαι απλή, αλλά σύνθετη και πολλοί άνθρωποι μαζί” έγραφε χαρακτηριστικά η Γουλφ.
Ενώ συμπλήρωνε σε έναν φεμινιστικό τόνο, καλώντας τις γυναίκες να γίνουν ανεξάρτητες: «Μια γυναίκα πρέπει να έχει χρήματα και ένα δικό της δωμάτιο αν πρόκειται να γράφει μυθιστορήματα”.
Μερικά από τα πιο γνωστά της έργα είναι “Το Δωμάτιο τού Ιακώβου” (1921), “Η κυρία Νταλογουέι” (1925), “Μέχρι το φάρο” (1927), “Ορλάντο” (1928), “Τα κύματα” (1931) και “Τα χρόνια” (1937).
Έχουν γυριστεί επίσης ταινίες βασισμένες πάνω στα έργα της, οι ομώνυμες “Η κυρία Νταλογουέι” με πρωταγωνίστρια την Βανέσα Ρεντγκρέιβ, “Μέχρι το φάρο” με την Ρόζμαρι Χάρις και τον Μάικλ Γκαφ και “Ορλάντο” με πρωταγωνιστές την Τίλντα Σουίντον και τον Μπίλυ Ζέιν, σε σκηνοθεσία της Σάλι Πότερ.
Το μυθιστόρημα “Ορλάντο – Μια βιογραφία” είναι εμπνευσμένο από τη θεωρία της μετενσάρκωσης. Κατά το διάστημα της μακραίωνης ζωής του, ο Ορλάντο, στην αρχή σαν άντρας κι ύστερα σαν γυναίκα, δοκιμάζει όλες τις εμπειρίες – την αγωνία και το πάθος της καλλιτεχνικής δημιουργίας, τις χαρές και τις λύπες του έρωτα, τη λαχτάρα για δόξα, την απογοήτευση από τους ανθρώπους, την καταφυγή στη φύση και στα ζώα, τη μοναξιά και την περισυλλογή, εξωτικές περιπέτειες, την εύνοια των ισχυρών, πλούτη και μεγαλεία, την μποέμικη ζωή των τσιγγάνων… Δοκιμάζει όλες τις εμπειρίες εκτός από τη γέννηση και το θάνατο αφού η ψυχή είναι αιώνια.
Από την ταινία “Ορλάντο” έχουμε και ένα από τα ωραιότερα soundtracks ταινιών όπου συμμετέχει και ο Τζίμι Σόμερβιλ. Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε την Παβάνα (χορός του ΙΣΤ΄ αιώνα, που χορευόταν από ζευγάρια σε επίσημες περιστάσεις), της οποίας η μελωδία προέρχεται από το μεσαιωνικό τραγούδι “La belle qui tiens ma vie” ή αλλιώς “Η όμορφη που κρατά τη ζωή μου”.
ν
ν
