Οι δυνατότητες της Ελλάδας και οι εγγενείς παθογένειες
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Από τον Κώστα Κούρο (*)
Πώς η Ελλάδα από χώρα ευλογημένη κατέληξε στη φτώχεια και την οικονομική υποτέλεια, χάνοντας στο τέλος και την εθνική της ανεξαρτησία.
ν
ΟΤΑΝ ο Θεός ολοκλήρωσε την κατασκευή του κόσμου, ειδοποίησε όλα τα έθνη να προσέλθουν μέσα στη βδομάδα για να τους δώσει τη χώρα που θα κατοικήσουν.
«Δέχομαι μέχρι Σάββατο» τους ξεκαθάρισε. «Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι».
Δευτέρα πρωί-πρωί, στήθηκαν οι Γερμανοί στους οποίους ο Θεός έδωσε μια μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης. Ακολούθησαν οι Κινέζοι που έλαβαν την Κίνα.
Την Τρίτη προσήλθαν οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικανοί και οι Καναδοί.
Την Τετάρτη πήγαν οι Αφρικανοί.
Την Πέμπτη πήγαν οι Αβορίγινες στους οποίους έδωσε την Αυστραλία.
Την Παρασκευή, αφού τελείωσαν με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, προσήλθαν οι Ρώσοι που τους έλαχε η παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.
Το Σάββατο πήγαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ότι περίσσεψε. Αργά το βράδυ του Σαββάτου έφτασαν οι Τσιγγάνοι. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και σαν λύση της τελευταίας στιγμής, τους επέτρεψε να πάνε σ’ όποια χώρα θέλουν, κι έτσι απλώθηκαν παντού.
Την Κυριακή ο Θεός, όπως είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή, προσπάθησε να ξεκουραστεί. Κατά το απόγευμα βλέπει ένα πλήθος έξω από την πόρτα του να φωνάζει να του ανοίξουν. Ήταν οι Έλληνες – ως συνήθως εκπρόθεσμοι. Μόλις τους άνοιξε την πόρτα, άρχισαν τα παρακάλια.
– Τι θέλετε, ρε παιδιά; Είπα ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι.
– Το ξέρουμε, Θεούλη μας, αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες. Σε θερμοπαρακαλούμε: μη μας αφήσεις χωρίς πατρίδα σαν τους τσιγγάνους.
– Τι να σας πως, ρε παιδιά (είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι). Κι εσείς παιδιά μου είστε, αλλά δεν υπάρχει άλλος χώρος.
– Σε παρακαλούμε, καλέ Θεούλη!!!
– Καλά, τότε θα σας δώσω ένα μικρό κομμάτι γης που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου!!!
(Λέγεται ότι το ανέκδοτο αυτό το είπε πρέσβης της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης).
Το «ανέκδοτο» αυτό ομολογεί, μετά παρρησίας και άνευ δισταγμού, μια αλήθεια που όλοι γνωρίζουν εκτός Ελλάδος και που μόνον οι Έλληνες αγνοούν, πιπιλίζοντας τεχνηέντως και αδιαλείπτως την παλιά καραμέλα της Ψωροκώσταινας. Ομολογεί –παρά τον τόνο της υπερβολής– ότι ο ελλαδικός χώρος είναι προικισμένος με άπειρα πλεονεκτήματα που ένας λαός έξυπνος κι εργατικός θα μπορούσε να τα αναδείξει, να τα εκμεταλλευτεί με σύνεση και να προκόψει.
ν
Τουρισμός και Ναυτιλία
Εκτός από τον ήλιο, τη θάλασσα και τα νησιά, όλα πολυδιαφημισμένα και καταταλαιπωρημένα για την προσέλευση τουριστών μεσαίου και χαμηλού επιπέδου, η χώρα μας διαθέτει τεράστιο αριθμό πλουτοπαραγωγικών πηγών που μπορούν να ανεβάσουν κατακόρυφα το κατά κεφαλήν εισόδημα.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι ακόμα και ο τουρισμός, αυτός ο τόσο σημαντικός παράγοντας για την ελληνική οικονομία, λειτουργεί σε ερασιτεχνικές κυρίως βάσεις διότι ουδέποτε υπήρξαν ουσιαστικές δομές και επιτελικός σχεδιασμός, ώστε να αναπτυχθεί ορθολογικά και επαγγελματικά επάνω σε διεθνείς σταθερές.
Ουδέποτε ο κρατικός παράγοντας θέσπισε στρατηγικά σχέδια για την ανάπτυξη του τουρισμού. Όλα λειτουργούσαν και λειτουργούν στην τύχη. Εάν η τουριστική βιομηχανία επανατοποθετηθεί σε διαφορετικές βάσεις και τεθούν σταθεροί κανόνες στην ποιότητα παροχής υπηρεσιών και προϊόντων, εντός αυστηρών πλαισίων με ορθή χρήση του υπάρχοντος επιστημονικού δυναμικού, μπορούν να πραγματοποιηθούν θαύματα στον συγκεκριμένο κλάδο της οικονομίας.
ν
Η Ελλάδα ελέγχει το 23,2% του συνολικού εμπορικού στόλου στην υφήλιο, πράγμα που την καθιστά τη μεγαλύτερη του κόσμου. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην κορυφή για όλα τα είδη πλοίων, με πρώτα τα δεξαμενόπλοια και τα πλοία γενικού φορτίου. Πηγή: Wikimedia Commons
ν
Κυρίαρχος τομέας με μεγάλη ιστορία και πολύ αισιόδοξο μέλλον είναι αυτός του εφοπλισμού. Διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο, μονοπωλώντας τις παγκόσμιες μεταφορές. Αναπτύσσεται και εξακολουθεί να ανθίσταται με επιτυχία στον ανταγωνισμό και στις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις. Ωστόσο, ούτε μια κυβέρνηση δεν κατάφερε να κινητοποιήσει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο να επενδύσει στην μητέρα πατρίδα. Ούτε μια.
Επιβεβαίωση του κανόνα αποτελεί το Costa Navarino του Βασίλη Κωσταντακόπουλου, ο οποίος καταταλαιπωρήθηκε πάνω από δέκα χρόνια από τις ελλαδικές κρατικές υπηρεσίες με την απίθανη γραφειοκρατία, στην προσπάθειά του να στήσει μια σύγχρονη τουριστική επιχείρηση που έδωσε ζωή σ’ όλη την Μεσσηνία και όχι μόνο.
ν
Κατά την αιχμή της τουριστικής σεζόν στο Costa Navarino εργάζονται 1.200 υπάλληλοι. ενώ όταν θα ολοκληρωθούν οι επενδύσεις, θα φθάσουν τους 3.300. Image: Supplied
ν
Ο ελληνικός εφοπλισμός, με 3.000 χρόνια ιστορίας, κατέχει την πρώτη θέση στην παγκόσμια ναυτιλία (και σε αριθμό πλοίων και σε χωρητικότητα). Τα τελευταία χρόνια μπήκε ως κάρφος στον οφθαλμό του Σόιμπλε επειδή είναι ανταγωνιστικότερος από τον γερμανικό, παρ’ όλο που πληρώνει μεγαλύτερους φόρους. Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά οι Γερμανοί δεν θα πετύχουν τους στόχους τους.
ν
Τεχνολογία
Η τεχνολογική έρευνα στις πολυτεχνικές σχολές Αθηνών, Κρήτης και Πατρών έχει αποδώσει σημαντικά αποτελέσματα και παγκόσμιες διακρίσεις. Με ποιο τρόπο, όμως, ο κρατικός μηχανισμός εκμεταλλεύτηκε αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα;
Πριν από 100 χρόνια στην Ελλάδα κατασκευάζονταν αυτοκίνητα και μηχανές. Μέχρι την δεκαετία του 1970 κατασκευαζόταν στην Θεσσαλονίκη το PONY, από μια κερδοφόρα εταιρεία που έκλεισε λόγω «συνδικαλιστικών» απαιτήσεων. Πριν λίγα χρόνια αναγγέλθηκε από την NAMCO Α.Ε. η επανακυκλοφορία του. Μέχρι σήμερα πάντως το αυτοκίνητο δεν κυκλοφόρησε. Φαίνεται ότι στην πορεία υπήρξαν «προσκόμματα»…
Κάποτε υπήρξαν τρία εργοστάσια κατασκευής πετρελαιοκινητήρων. Του Μαλκότση, του Αξελού και του Παπαθανάση που κατασκεύαζαν τρακτέρ, σκάφη, ποτιστικά κ.ά. Στην εταιρεία του Σωκράτη Μαλκότση δόθηκε παραγγελία για κατασκευή 1.000 μηχανών από την ΕΛΒΟ για στρατιωτικά οχήματα. Ο Μαλκότσης πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα για να ανταπεξέλθει στην παραγγελία. Παρέδωσε τις μηχανές στην ΕΛΒΟ αλλά η πληρωμή του καθυστερούσε. Η Εθνική Τράπεζα, που ζητούσε τα λεφτά της επιμόνως, δεν δέχτηκε συμψηφισμό, αλλά έκανε κατάσχεση και 3.000 εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο. Κανείς δεν κέρδισε και η παραγωγή ντιζελομηχανών έσβησε για πάντα στην Ελλάδα.
ν
Το κράτος οδήγησε τον Σωκράτη Μαλκότση σε πτώχευση για το πρώτο ελληνικής κατασκευής τρακτέρ! Image: Supplied
ν
Ο διαπρεπής μηχανολόγος μηχανικός Δημήτρης Κορρές, κατασκεύασε το πρώτο υπερ-αυτοκίνητο παντός εδάφους που υπερπηδά απίστευτα εμπόδια. Στη γραμμή παραγωγής έχουν μπει δοκιμαστικά τέσσερα αυτοκίνητα. Έχει προγραμματισθεί να κατασκευασθούν, τα δύο στην Κατερίνη από την Replicar Hellas και τα άλλα δύο στην Αμερική από την εταιρεία Kirkham Motorsports.
ν
“Korres 3”: το ελληνικό supercar του Δημήτρη Κορρέ. Image: Supplied
ν
Μέχρι και αεροπλάνα κατασκευάζονται στην Ελλάδα κι ας μην είναι ευκόλως πιστευτό. Ένας απλός αστυνομικός στη Φλώρινα κατασκεύασε το πρώτο παγκοσμίως, όσον αφορά τις τεχνικές προδιαγραφές, υπερελαφρύ αεροσκάφος. Διαθέτει κινητήρα 46 ίππων, ζυγίζει 300 κιλά και πετάει στα 12.000 πόδια. Ο συνταξιούχος πλέον αστυνομικός Γιώργος Ηλιόπουλος και κατασκευαστής αεροπλάνων αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την ελληνική γραφειοκρατία προκειμένου να λάβει άδεια να πετάξει δοκιμαστικά το αεροσκάφος που κατασκεύασε, αναγκάσθηκε να καταχωρήσει το αεροπλάνο σε ιταλικό νηολόγιο!
ν
Ο «Άρχων των Αιθέρων», το χειροποίητο αεροσκάφος ελληνικής κατασκευής στη Φλώρινα. Image: Supplied
ν
ν
Γεωργία
Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγιναν αρκετές προσπάθειες (τουλάχιστον τρεις) για την επιστημονική ανάπτυξη της γεωργίας οι οποίες όμως ουδέποτε ολοκληρώνονταν. Επιπλέον η ασκούμενη μεταπολεμικά αγροτική πολιτική στην Ελλάδα, έδιωξε βίαια αγρότες και κατοίκους από την ελληνική ύπαιθρο. Αφαίρεσε από την επαρχία επιχειρηματικές δραστηριότητες. Οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά και την εγκαταλείπουν.
Υπάρχουν και άλλες βαρύτατες συνέπειες της ασκούμενης από τη δεκαετία του 1950 αγροτικής πολιτικής. Άρχισε έκτοτε να αυξάνεται η κατανάλωση εισαγόμενων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που σήμερα έχουν κατακλύσει την ελληνική αγορά. Συνέπεια όλης αυτής της αρνητικής κατάστασης είναι η σταδιακή καταστροφή της αγροτικής τάξης ως παραγωγικής τάξης. Δηλαδή, η απώλεια εμπειρίας χιλιετιών για τα καλλιεργούμενα παντός είδους φυτά.
Ενδεικτικό παράδειγμα η καλλιέργεια βαμβακιού. Ο Λάζαρος Αρσενίου έχοντας ασχοληθεί χρόνια πολλά με τα αγροτικά προβλήματα σημειώνει: «Το ελληνικό βαμβάκι είναι το καλύτερο στον κόσμο στην κατηγορία του. Αν νηματοποιηθεί και πωληθεί θα αποδώσει οικονομικά δύο και τρεις φορές περισσότερο απ’ ότι αν πωληθεί ως πρώτη ύλη εκκοκκισμένο. Σε ύφασμα το ίδιο βαμβάκι αποδίδει τέσσερις φορές περισσότερο. Αν πωληθεί ως τελικό προϊόν (κάλτσες, φανέλες και συναφή) αποδίδει πολλαπλάσια. Αν το βαμβάκι μεταποιηθεί σε ελληνικό ρούχο υψηλής ραπτικής τότε τα οικονομικά οφέλη υπερ-πολλαπλασιάζονται».
ν
Το ελληνικό βαμβάκι είναι το καλύτερο στον κόσμο στην κατηγορία του. Image: Supplied
ν
Αντί αυτού πουλάμε την πρώτη ύλη στους γνωστότερους ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς οίκους και το αγοράζουμε ως τελικό προϊόν πληρώνοντας ιλιγγιώδη χρηματικά ποσά.
Σήμερα, η καλλιέργεια βιολογικά καθαρών προϊόντων και η άνοδος της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων είναι τα μοναδικά όπλα για το μέλλον της ελληνικής γεωργίας, γιατί αυτά μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα δυναμική ταυτότητα διακριτή στην ευρωπαϊκή τουλάχιστον αγορά.
ν
Κτηνοτροφία και Αλιεία
Εξαρχής πρέπει να παραδεχθούμε ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δεχθεί ισχυρά πλήγματα με αποτέλεσμα να υποχωρούν ραγδαία. Παρουσιάζεται μάλιστα το φαινόμενο της αγοράς καλλιεργήσιμων γαιών (χιλιάδες στρέμματα) σε πολλές περιοχές της Ελλάδος από ξένες εταιρείες.
Παρουσιάζεται λοιπόν το φαινόμενο να εισάγουμε γεωργικά προϊόντα τη στιγμή που τα χωράφια μας είτε πωλούνται είτε μένουν ακαλλιέργητα και ταυτοχρόνως να ξοδεύουμε κολοσσιαία χρηματικά ποσά για την αγορά κτηνοτροφικών προϊόντων (γάλα, κρέας, τυρί), παρ’ όλο που η Ελλάδα είναι ανάμεσα στους μεγαλύτερους παραγωγούς του κόσμου με 545 είδη τυριών και 300 είδη σε παραγωγή.
Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι τα τελευταία δέκα χρόνια η ελληνική αγελαδοτροφία από 30.000 ζώα μειώθηκε στα 6.820 και βαίνει διαρκώς μειούμενη. Επίσης διαπιστώνουμε ότι παρά το γεγονός ότι ο κλάδος της τυροκομίας μπορεί να εξελιχθεί δυναμικά οι εισαγωγές τυροκομικών είναι διπλάσιες από τις εξαγωγές.
Στον τομέα της αλιείας, λόγω της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας υπάρχουν σημαντικά περιθώρια δυναμικής ανάπτυξης των ιχθυοκαλλιεργειών, όχι μόνο για εσωτερική κατανάλωση αλλά και για εξαγωγές. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο ζήτημα της ρύπανσης των υδάτων που απειλεί κυρίως τις ακτές του Αιγαίου.
ν
Αλιευτικά στη Νάουσα της Πάρου. Από αρχαιοτάτων χρόνων η αλιεία υπήρξε σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή για τον Ελληνισμό. Image: Supplied
Ορυκτός πλούτος
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες, η χώρα μας διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο. Πρωτοπόροι σ’ αυτό τον τομέα ο Δημήτρης Μπάτσης (Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα, 1947) και ο καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Σταύρος Κατράκης (Ορυκτός πλούτος και Οικονομική Ανάπτυξις της Χώρας, 1965), οι οποίοι κατέδειξαν ότι ο ελλαδικός χώρος διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο: αλουμίνιο, μαγνήσιο, χρώμιο, μόλυβδος, μαγγάνιο, νικέλιο, βωξίτη, ψευδάργυρο, χρυσό, αργυρό, ουράνιο, λιγνίτη, χαλκό, ελαφρόπετρα, γύψος, θειάφι, σπάνιες γαίες (17 μεταλλικά στοιχεία που είναι απαραίτητα μεταξύ των άλλων στην κατασκευή ηλεκτρονικών υπολογιστών, αυτοκινήτων, δορυφόρων, ανεμογεννητριών κτλ.), όσμιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και υδρίτες.
Όσον αφορά στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα είναι πρώτη στην παραγωγή νικελίου, πρώτη στην παραγωγή περλίτη, πρώτη στην παραγωγή μπεντονίτη, τέταρτη στην παραγωγή μαγνησίτη, τέταρτη στην παραγωγή μαρμάρου, έκτη στην παραγωγή αλουμινίου.
ν
Στα 2,4 τρισ. ευρώ εκτιμάται η αξία του ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζονται οι υδρογονάνθρακες. Αυτός είναι και ο λόγος που «έδεσαν» τη χώρα μας με Μνημόνια για μισό και πλέον αιώνα! Image: Supplied
ν
Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει συνολική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτο. Επί παραδείγματι, από το εργοστάσιο επεξεργασίας σιδηρονικελίου στη Λάρυμνα, που απασχολεί περί τους 1.100 εργαζομένους, το παραγόμενο προϊόν εξάγεται στο σύνολό του ως πρώτη ύλη και μας επιστρέφει ως τελικό προϊόν ως… μαχαίρια, κουτάλια, πιρούνια, εξαρτήματα μηχανολογικού εξοπλισμού, εργαλεία, ανταλλακτικά κ.ά.
Για ποιο λόγο τα τελευταία 70 χρόνια που υφίσταται αυτή η διαδικασία δεν κατασκευάστηκαν και άλλες εργοστασιακές μονάδες επεξεργασίας της πρώτης ύλης και κατασκευής τελικών προϊόντων, ώστε και μερικές χιλιάδες Ελλήνων να βρουν εργασία και το οικονομικό όφελος να είναι πολλαπλάσιο;
Την ίδια απορία έχουμε και για το εργοστάσιο αλουμινίου ή για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική.
Την απάντηση τη δίνει ο καθηγητής και πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Νίκος Κιτσίκης, προλογίζοντας το βιβλίο του Δ. Μπάτση:
«Το ερώτημα γιατί δεν έγινε ως τώρα καμιά απαρχή βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα, οφείλεται στο γεγονός ότι όλη η πολιτεία των ξένων απέναντί μας ως τα σήμερα, δείχνει πως όταν επέμεναν να μας “προστατεύσουν” έβρισκαν πάντοτε τρόπο να μας κρατούν σε υπανάπτυξη.
ν
Νίκος Κιτσίκης (1887-1978), ο πατέρας της ελληνικής στατικής. Πηγή: Wikimedia Commons
ν
»Η μεγάλη ευθύνη της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα είναι ότι δεν έλυσε βασικά –και για την ανάπτυξη του ίδιου του κεφαλαίου της– κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα και δεν κατόρθωσε να αντισταθεί σε τέτοιου είδους “προστασία”∙ δεν θέλησε δηλαδή παρακάμπτοντας τις αντιξοότητες ν’ αναπτύξει μια παραγωγικά γερή οικονομία με μια πλατιά αγορά. Σε μας προτιμήθηκε η “οδός της ήσσονος αντιστάσεως”, ο άνομος συμβιβασμός των εγχώριων κερδοσκόπων προς τους ξένους χρηματοδότες και τους πολιτικούς του ιμπεριαλισμού σε βάρος του ελληνικού λαού.
»Η εξέταση των εξωτερικών δανείων και οι συμβάσεις με τους ξένους το βροντοφωνάζουν. Το ξένο κεφάλαιο αναπτύσσει μονάχα τους κλάδους που δεν είναι εμπόδιο στους βασικούς σκοπούς για την τοποθέτηση και την ανάπτυξή του».
Οι αναφορές σχετικά με τον ορυκτό πλούτο και την εκβιομηχάνιση της χώρας μαρτυρούν έστω και ενδεικτικά τις παθογένειες της Ελλάδας, οι οποίες έχουν βαθιές ρίζες στο χρόνο με υπαιτιότητα αποκλειστικά του πολιτικού κόσμου και των οικονομικών παραγόντων που έχουν θέσει σε ομηρία τον ελληνικό λαό εξυπηρετώντας σκοπούς αλλότριους.
Ο αποδημήσας τον προηγούμενο χρόνο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στη Μεγάλη Σκακιέρα (1997), αναφερόμενος στον τρόπο που ασκεί την εξουσία της η Αμερική επιβάλλοντας την πολιτική της στις υποτελείς χώρες, είναι σαφέστατος:
«Η πολιτική μας στηρίζεται στην έμμεση άσκηση επιρροής σε εξαρτημένες ξένες ελίτ… Καθώς η μίμηση της Αμερικής σε διάφορους τομείς εμποτίζει βαθμιαία τον κόσμο, δημιουργεί πιο κατάλληλο περιβάλλον για την άσκηση της έμμεσης και φαινομενικά συναινετικής αμερικανικής ηγεμονίας…»
ν
Η πρώην χιτλερική Γερμανία, με όχημα την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), επέβαλε σταδιακά την οικονομική επικυριαρχία της σε ολόκληρη την Ευρώπη, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ο Χίτλερ με το στρατό και τα άρματα μάχης. Πηγή: News Media
ν
Σε μνημονιακό κλοιό
Όλα τα ανωτέρω αρκούν για να καταδείξουν την κακοδαιμονία της σύγχρονης Ελλάδας της κρίσης και των Μνημονίων και να πειστούν οι «άπιστοι Θωμάδες» ότι τελούμε σε μνημονιακό κλοιό, όχι για να βελτιωθεί η ελληνική οικονομία, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά για να ξεπουληθούν τα ασημικά και τα χρυσαφικά μας «έναντι πινακίου φακής».
Πρώτος και κύριος συνεργός των Τροϊκανών, φυσικά, είναι σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας, ο οποίος όχι «εμμέσως», όπως γράφει ο Μπρεζίνσκι από τακτ, αλλά άμεσα – και η λέξη χωρίς εισαγωγικά. Δεύτερος συνεργός των Τροϊκανών η οικονομική και μεγαλοαστική τάξη.
Ας δούμε τι γράφει ο Απ. Αποστολόπουλος, ένας παλαίμαχος της δημοσιογραφίας:
«Όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα τα χρόνια των Μνημονίων οφείλονται σε στρατηγική της Γερμανίας και του ευρω-ιερατείου∙ ο σχεδιασμός ξεκίνησε απ’ όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Η στρατηγική μπήκε σε εφαρμογή όταν οι δανειστές ήταν έτοιμοι, η συγκυρία ήταν ευνοϊκή και στην Ελλάδα είχαν ήδη τοποθετηθεί πρόσωπα κατάλληλα ώστε η χώρα να υποκύψει χωρίς αντίσταση…
»Σκοπός των Ευρωπαίων δεν είναι να βγούμε από την κρίση αλλά να μείνουμε χρεωμένοι και σε απόλυτη εξάρτηση από τους δανειστές, με επικεφαλής τη Γερμανία, έτσι ώστε ο επίγειος, υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας να περάσει στα χέρια των Γερμανών και των άλλων Ευρωπαίων».
Και αν κατηγορηθεί ο Απ. Αποστολόπουλος ως “συνομωσιολόγος”, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Νίκος Κιτσίκης, ο οποίος το 1962 σε μελέτη του σχετικά με την Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά έγραφε:
«…Η Κοινή Αγορά κυριαρχείται από την Δ. Γερμανία… Η σύνδεσις με την Κοινήν Αγοράν σημαίνει όχι μόνον την οικονομικήν και πολιτικήν υποδούλωσιν της Ελλάδος αλλά και την διάνοιξιν μιας ευρυτάτης λεωφόρου δια την διείσδυσιν της Γερμανίας… Όταν ήτο Υπουργός του Συντονισμού ο κ. Στεφανόπουλος… και κατηρτήζοντο προγράμματα ανασυγκροτήσεως, ατελή βέβαια και αφελή κάπως, αλλά πάντως εθνικά και με κεντρικήν ιδέαν την εκβιομηχάνισιν της Ελλάδος, τα οποία υπεβάλλοντο εις τον Οργανισμόν Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, εξέσπασε λυσσώδης αντίδρασις εναντίον της χώρας μας εκ μέρους των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης… Ο αρχηγός της τότε ελληνικής αντιπροσωπείας, καθηγητής κ. Λέανδρος Νικολαϊδης, κατήγγειλε την αντίδρασιν των Δυτικοευρωπαϊκών Δυνάμεων και των ΗΠΑ εις άρθρο δημοσιευθέν το 1954… Μας έλεγαν ότι είμεθα χώρα γεωργική και πρέπει να παραμείνωμεν γεωργική ότι πρέπει να εγκαταλείψωμεν κάθε ιδέαν εκβιομηχανίσεως της Ελλάδος…»
ν
Με την υπογραφή των Μνημονίων, η Ελλάδα υποδουλώθηκε στη Γερμανία, χάνοντας οριστικά την εθνική της ανεξαρτησία Πηγή: Newsbomb
ν
Το χρονικό της τραγωδίας
Στις 28 Μαΐου 1979, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραψε στο Ζάππειο τη Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Θεώρησε την Κοινότητα ως το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να εδραιώσει το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα της χώρας και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Την 1η Νοεμβρίου 1993, η ΕΟΚ μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), με την περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ο κόσμος ήταν τότε ανυποψίαστος, πιστεύοντας ότι η ΕΕ επεδίωκε να αποτελέσει ένα «Χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης», ασκώντας κοινή εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες, όπως επίσης και περιφερειακή πολιτική για την υποστήριξη των φτωχότερων περιφερειών της.
Την 1η Ιανουαρίου 2001, απεμπολώντας το εθνικό της νόμισμα, η Ελλάδα εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ, που δεν είναι παρά το μάρκο μεταμφιεσμένο. Η ένταξη αποτέλεσε την απαρχή της πλήρους υποταγής στη Γερμανία. Το Μάιο του 2010, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας, υπογράφοντας το πρώτο Σύμφωνο Κατοχής (Α΄ Μνημόνιο), το οποίο το 2012 κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας ως συνταγματικό.
Ακολούθησαν δύο ακόμη πιο επώδυνα Κατοχικά Σύμφωνα – το ένα ψηφίστηκε από τη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2012 επί Αντώνη Σαμαρά, το άλλο στις 14 Αυγούστου 2015 επί Αλέξη Τσίπρα.
Το αποτέλεσμα: φτωχοποίηση 4.500.000 Ελλήνων, 500.000 νέες και νέοι μετανάστευσαν σε ξένες χώρες, επήλθε κατάρρευση των θεσμών, η Βουλή ψηφίζει εισαγόμενη νομοθεσία, δημεύσεις, πλειστηριασμοί και αρπαγές περιουσιών.
Μαζί με την οικονομική, η Ελλάδα απώλεσε και την εθνική της ανεξαρτησία…
_________________
(*) Ο Κώστας Κούρος είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής.
