Πέντε χιλιάδες χρόνια μετά, τα αποτεφρωμένα οστά εκείνων που οικοδόμησαν το μεγαλιθικό μνημείο αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους.
ν
ΤΟ ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΟ μνημείο του Στόουνχεντζ, στο Σόλζμπερι Πλαίην της νότιας Αγγλίας, που ολοκληρώθηκε περί το 3000 π.Χ., εξακολουθεί να εκπλήσσει τους επιστήμονες με τις πολλαπλές μορφές του: μνημείο πεσόντων, αρχαϊκό κοινοβούλιο, ναός των Δρυίδων, αστρονομικό παρατηρητήριο, νεκροταφείο ευγενών. Όλα έχουν ειπωθεί, χωρίς κανείς ακόμη να έχει προσδιορίσει σε τι χρησίμευε, ποιοι το οικοδόμησαν και με ποιο τρόπο.
Πέντε χιλιάδες χρόνια μετά, τα αποτεφρωμένα οστά εκείνων που οικοδόμησαν το μεγαλιθικό μνημείο αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους.
Μια νέα μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης σε συνεργασία με Γάλλους ειδικούς, και η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports, υποστηρίζει ότι 10 από τα 25 άτομα που έχουν ταφεί στο Στόουνχεντζ είχαν προέλθει και είχαν μεταφέρει μαζί τους ογκόλιθους που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του μνημείου από τα Όρη Πρέσελι της δυτικής Ουαλίας.
Η νέα μελέτη έρχεται να φωτίσει μια παραμελημένη μέχρι σήμερα πτυχή της έρευνας για το Στόουνχεντζ, αφού το βάρος διαχρονικά είχε πέσει στο γιατί είχε ανοικοδομηθεί ευθύς εξαρχής το μνημείο. Αυτό εν μέρει είχε συμβεί διότι πολλά από τα ανθρώπινα υπολείμματα που βρέθηκαν εκεί ήταν αποτεφρωμένα καθιστώντας δύσκολη την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.
Όμως ο δρ Κρίστοφερ Σνόεκ (Christophe Snoeck) της Αρχαιολογικής Σχολής της Οξφόρδης κατάφερε να αποδείξει ότι τα αποτεφρωμένα οστά διατηρούν στη σύνθεσή τους ισότοπα στροντίου, γεγονός που βοηθά την έρευνα του να απαντηθεί ποιοι ήταν αυτοί που κατασκεύασαν το Στόουνχεντζ.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τμήματα κρανιακών ιστών που είχαν αρχικά εξαχθεί από ένα δίκτυο 56 σημείων τη δεκαετία του 1920, στο σημείο που ονομάζεται Τρύπες του Όμπρεϊ. Η ανάλυση έδειξε ότι τουλάχιστον 10 από τα 25 άτομα δεν ζούσαν κοντά στο Στόουνχεντζ πριν τον θάνατό τους. Η μεγάλη αναλογία ισοτόπων στροντίου ταίριαζε με περιοχές της δυτικής Βρετανίας, μια περιοχή που περιλαμβάνει και την δυτική Ουαλία, γνωστή πηγή των λίθων που δόμησαν το Στόουνχεντζ.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τμήματα κρανιακών ιστών που είχαν αρχικά εξαχθεί από ένα δίκτυο 56 οπών τη δεκαετία του 1920, που ονομάζεται Τρύπες του Όμπρεϊ. Η ανάλυση έδειξε ότι τουλάχιστον 10 από τα 25 άτομα δεν ζούσαν κοντά στο Στόουνχεντζ πριν τον θάνατό τους. Η μεγάλη αναλογία ισοτόπων στροντίου ταίριαζε με περιοχές της δυτικής Βρετανίας, μια περιοχή που περιλαμβάνει και την δυτική Ουαλία, γνωστή πηγή των λίθων που δόμησαν το Στόουνχεντζ.
Πάντως η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι μετανάστευαν από τη δυτική Ουαλία στο Ουέσσεξ στην ύστερη Νεολιθική Εποχή και υπογραμμίζουν τη σημασία της μετακίνησης αγαθών και ανθρώπων κατά την κατασκευή και χρήση του Στόουνζεντζ, δίνοντας μια σπάνια ερμηνεία για το μνημείο. ν