Μάτι: Ένα μήνα μετά, καμία μέριμνα για τους πληγέντες

24 Αυγούστου 2018 Κατηγορία Ελλάδα, Κοινωνία

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Youmagazine Newsroom

Ένα μήνα μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, η πολιτεία είναι απούσα από τον τόπο της τραγωδίας, όπως ήταν και όταν καίγονταν δεκάδες ψυχές.

Λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που έγινε ο μαζικός τάφος δεκάδων ψυχών στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου, ένα πανό αναφέρει «ούτε συγνώμη, ούτε ντροπή, στις στάχτες φωνάζουν οι νεκροί…». Πηγή: Youtube / Alkis Konstantinidis

ΧΘΕΣ συμπληρώθηκε ακριβώς ένας μήνας από τη μεγάλη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, στην Ανατολική Αττική, ωστόσο οι πληγές είναι αδύνατο να επουλωθούν.

Τον τόπο της βιβλικής καταστροφής επισκέφθηκε συνεργείο του Reuters με τον Άλκη Κωνσταντινίδη για να καταγράψουν το παρόν, σε ένα μέρος που δεν έχει μέλλον.

Η Μαρία είναι 50 ετών. Μαζί με την κόρη της Κατερίνα προσπαθούν να καθαρίσουν ότι μπορούν από τα ερείπια που έχουν απομείνει στο εξοχικό τους σπίτι, που κάηκε στην μεγάλη φωτιά.

«Δυστυχώς η περιοχή έχει καταστραφεί. Ακόμα και οι άνθρωποι των οποίων τα σπίτια δεν υπέστησαν ζημιές, δεν έρχονται γιατί δεν έχει ηλεκτρικό και νερό. Είναι βαριά η ατμόσφαιρα και πιστεύω ότι θα πάρει χρόνια για να επιστρέψουμε σε φυσιολογικές συνθήκες».

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για όσους είχαν στο Μάτι όχι παραθεριστική αλλά τη μόνιμη κατοικία τους. Η κυρία Ελένη είναι 85 ετών. Είδε την περιουσία που με κόπο έχτισε πριν πολλές δεκαετίες ο πατέρας της να γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

«Δεν είμαστε πλούσιοι, είχαμε φυσιολογικές δουλειές και πέτρα-πέτρα καταφέραμε να χτίσουμε αυτό το σπίτι. Δεν μπορούσε κανείς να διανοηθεί αυτού του είδους την καταστροφή».

Περισσότερα από 1.200 κτίρια κρίθηκαν κατεδαφιστέα από τις αρμόδιες αρχές και άλλα τόσα είναι προσωρινά μη κατοικήσιμα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Όχι λιγότεροι από 96 άνθρωποι, ανάμεσά τους και πολλά μικρά παιδιά, έχασαν τη ζωή τους στη πιο φονική φυσική καταστροφή που έχει πλήξει την Ελλάδα εν καιρώ ειρήνης. Πολλοί ακόμη νοσηλεύονται διασωληνωμένοι.

Για τον Θεόδωρο Κουρή, μαζί με τους συγγενείς και φίλους που κάηκαν ζωντανοί, χάθηκαν και οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής.

«Οι ρίζες μου είναι εδώ. Οι περισσότεροι έρχονταν εδώ τα καλοκαίρια, αλλά εγώ γεννήθηκα εδώ όπως και ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου και δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι πρέπει να ξεριζωθώ».

Λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που έγινε ο μαζικός τάφος δεκάδων ψυχών στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου, ένα πανό αναφέρει «ούτε συγνώμη, ούτε ντροπή, στις στάχτες φωνάζουν οι νεκροί…».

Μια από τις πιο ειδυλλιακές περιοχές της Ανατολικής Αττικής έχει μετατραπεί σε καμένη γη. Πέρασε ένας μήνας αλλά οι πληγές είναι αδύνατο να επουλωθούν…
ν

Μια μονάδα στρατού μοιράζει καθημερινά φαγητό και νερό στους κατοίκους. Image: Supplied
ν

Ασπλαχνία και εμπαιγμός

Δεν έχει υπάρξει πιο αναίσθητη και πιο πετρόψυχη κυβέρνηση στη χώρα, μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967, από τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Παρ’ όλες τις διακηρύξεις των κυβερνώντων τις πρώτες μέρες της καταστροφής για «ειδική μέριμνα στήριξης των οικογενειών των θυμάτων», και τις υποσχέσεις υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης ότι θα ξαναχτίσουν το Μάτι και θα το κάνουν καλύτερο από πριν, οι πάντες έχουν εξαφανιστεί, αφήνοντας μόνους όσους σώθηκαν να τριγυρνούν σαν τα φαντάσματα στη ρημαγμένη γη.

Ούτε το περίφημο βοήθημα των 580 ευρώ (!) δεν έχουν δώσει οι άθλιοι ακόμη στους πληγέντες, που διαμένουν σε όσα σπίτια σώθηκαν, χωρίς φως, νερό, τηλέφωνο.

Μόνο ένα στρατιωτικό απόσπασμα υπάρχει στην περιοχή που μοιράζει φαγητό στους κατοίκους τρεις φορές τη μέρα.Αλλά κι αυτό θα φύγει μόλις μπει το φθινόπωρο.

Όσο για την απόφαση που υπέγραψε η Όλγα Γεροβασίλη για τον διορισμό των συγγενών των θυμάτων στο δημόσιο, εφόσον πρώτα παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους (!) και τις όποιες οικονομικές απαιτήσεις ενδεχομένως θα είχαν, ε αυτό ούτε η χούντα του Παπαδόπουλου θα το σκεφτόταν.

Το έκανε όμως πράξη η Αριστερά της «ελπίδας» και της «προόδου», οι «υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», οι υπερασπιστές της «ανθρώπινης αξιοπρέπειας».

Σε λίγο οι κάτοικοι στο Μάτι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τον χειμώνα που έρχεται συντροφιά με τους νεκρούς τους και μόνα όπλα το κουράγιο και την καρτερικότητα, και τα αποκαΐδια που υπάρχουν γύρω τους.
ν