Παιδί “βαμπίρ” βρέθηκε σε τάφο του 5ου αιώνα στην Ιταλία (vid)

Κατηγορία ΘΕΜΑΤΑ, Παράξενα

ΠΑΡΑΞΕΝΑ

Posted by Youmagazine Staff

 

Τα λείψανα ενός παιδιού που τάφηκε με μια πέτρα στο στόμα, όπως τα βαμπίρ, βρέθηκαν από αρχαιολόγους σε ιταλικό κοιμητήριο του πέμπτου αιώνα.

Τα λείψανα του αποκαλούμενου «βαμπίρ του Λουνιάνο» ανακαλύφθηκαν σε ιταλικό τάφο του 5ου αιώνα. Ποια ήταν η αιτία που το 10χρονο παιδί θάφτηκε με μια πέτρα στο στόμα; Πηγή: Fox News

ν

ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ενός 10χρονου κοριτσιού που “δαγκώνει” μια πέτρα ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους σε ιταλικό νεκροταφείο του 5ου αιώνα. Τα στοιχεία υποδηλώνουν μια «ταφή βαμπίρ» για να αποτραπεί η επιστροφή του παιδιού από τους νεκρούς.
Ο επιλεγόμενος «Βρυκόλακας του Λουνιάνο» βρέθηκε στην ομώνυμη κοινότητα (Lugnano in Teverina) της επαρχίας Τέρνι, στην Ούμπρια της Ιταλίας, που βρίσκεται μεταξύ Ρώμης και Φλωρεντίας.
«Δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο∙ είναι εξαιρετικά απόκοσμο και παράξενο», δήλωσε ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Ντέιβιντ Σόρεν, ο οποίος επιβλέπει τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή από το 1987.
Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από τα οστά δείχνουν ότι το παιδί είχε προσβληθεί από ελονοσία την εποχή που πέθανε, αναφέρει ο βρετανικός Independent.
Αυτού του είδους η τελετουργική ταφή θεωρείται πως ήταν ένας τρόπος ώστε να αποτραπεί τυχόν επάνοδος του παιδιού από τους νεκρούς που θα συνέβαλε στο να εξαπλωθεί η ασθένεια.
Η μακάβρια αυτή ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια ανασκαφών σε αρχαίο νεκροταφείο παιδιών – ένας τόπος που περιέχει δεκάδες παιδικά σώματα που έχουν ενταφιαστεί με διάφορα αντικείμενα μαγείας, όπως κόκαλα βατράχων, νύχια κορακιών και χάλκινων καζανιών. Οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι στο νεκροταφείο ήταν θαμμένα μόνο μωρά, νήπια και αγέννητα έμβρυα.
ν

Ο σκελετός του 10χρονου κοριτσιού με την πέτρα στο στόμα που ενταφιάστηκε μαζί με διάφορα άλλα είδη αποτρεπτικής μαγείας. Photo: David Pickel/Stanford University. Πηγή: Supplied
ν

Ο 5ος αιώνας, κατά τον οποίο έγινε η ταφή, είναι η περίοδος μεταξύ των ετών 401-500. Στην Ευρώπη ο αιώνας αυτός ήταν μεταβατικός με πολλές αλλαγές και αναστατώσεις, κυριότερη από τις οποίες ήταν πτώση της Ρώμης και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα έχουμε την εγκατάσταση και οργάνωση βαρβαρικών φυλών στα πρώην εδάφη της.
Οι Ούνοι, με τον Αττίλα, κατακτούν τη μισή Ευρώπη, η Ρώμη κυριεύεται από τους Βησιγότθους, οι Βάνδαλοι κατακτούν την Καρχηδόνα, ενώ στην Ανατολή αυτοκράτορες του Βυζαντίου είναι ο Θεοδόσιος Β΄ και ο Λέων Α΄. Επέρχεται ο οριστικός θάνατος του αρχαίου κόσμου, με την ανθρωπότητα να οδεύει σταθερά στον μεσαίωνα.
Ο τελετουργικός τρόπος ταφής τόσων παιδιών υποδηλώνει ότι επικρατούσε μεγάλος φόβος σχετικά με τα βαμπίρ. Ωστόσο, ο ίδιος ο όρος βαμπίρ είναι μεταγενέστερος. Εμφανίζεται στις δυτικές γλώσσες (αγγλ. vampire, γαλ. vampyre και γερμ. Vampir) τον 18ο αιώνα και προέρχεται μάλλον από τη σλαβική λέξη vampir που σημαίνει «απομυζώ τη ζωτική δύναμη κάποιου». Στη λαϊκή παράδοση η πράξη αυτή πήρε τη μορφή του αίματος.
Τον 19ο αιώνα επικράτησε ο επίσης σλαβικός όρος vurdalak (ελλ. βρυκόλακας) μετά τη δημοσίευση του έργου του Ρώσου συγγραφέα Αλεξέι Κονσταντίνοβιτς Τολστόι “La Famille du Vourdalak” το 1839 γραμμένο στα γαλλικά.
Στα αρχαία ελληνικά, τα πρόσωπα, κυρίως θηλυκού γένους, που ζούσαν απομυζώντας τη ζωτική δύναμη των εραστών τους, ονομάζονταν έμπουσες, λάμιες και μορμολύκια. Επρόκειτο για φάσματα ή νεκροζώντανους, δηλαδή στοιχειά που είχαν επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών και διατηρούνταν σε ένα είδος ημι-ζωής από τη ζωτική τους δύναμη, όπως δείχνει το περιστατικό με τη λάμια που υπήρχε στην Κόρινθο τον 1ο αιώνα και ζούσε απορροφώντας τη ζωτική δύναμη του εραστή της, του Μένιππου (Φιλόστρατος, Βίος Απολλώνιου Τυανέα, Δ΄ XXV, 164).

v

v

 


Translate this post