Μικρός περίπατος στη made in Germany Ευρώπη (vid)

14 Δεκεμβρίου 2018 Κατηγορία NEWS, Ευρώπη, Opinion

OPINION

Από τον Κώστα Αλεξανδρόπουλο

Οι χρονοβόρες και αδέξιες προσπάθειες της Τερέζα Μέι να βγάλει τη Βρετανία από τη made in Germany Ευρώπη το μόνο που γεννούν είναι αχρείαστες πολιτικές και διπλωματικές κρίσεις.

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι διαπληκτίζεται έντονα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, ο οποίος την αποκάλεσε «νεφελώδη». Πηγή: YouTube

ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ σύγκρουσης Βρετανία και Ευρωπαϊκή Ένωση, με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που καθοδηγείται από τους Γερμανούς, να λέει «όχι» στο αίτημα της Μέι για αλλαγές στο Brexit.

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός έγινε έξω φρενών όταν μετά το «άδειασμα», ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, την χλεύασε, αποκαλώντας τη «νεφελώδη».

Μπορεί τα μικρόφωνα να ήταν κλειστά, όμως η γλώσσα του σώματος των δύο πρωταγωνιστών του βίντεο τα λέει όλα. Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, κρατώντας σφιχτά τη τσάντα της και με δολοφονικό βλέμμα, κοιτάζει απειλητικά τον πρόεδρο της Κομισιόν και του μιλά σε έντονο ύφος (βλ. βίντεο στο τέλος του άρθρου).

Παρ’ όλα αυτά, ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ έχει δίκιο που τη χλεύασε, καθώς οι άνευρες και αδιέξοδες διαπραγματεύσεις της Μέι δείχνουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν ξέρει πώς να παίξει το παιχνίδι του δούναι και του λαβείν, διαπραγματευόμενο με έναν κατά πολύ ισχυρότερο εταίρο.

Μιλώντας με σκληρά λόγια και ειρωνευόμενος την διαπραγματευτική στρατηγική της Μέι, ο πρόεδρος της Κομισιόν είπε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα επιταχύνει τις προετοιμασίες της για την περίπτωση “no deal” με το Ηνωμένο Βασίλειο, ενόψει του Brexit τον Μάρτιο.

«Οι Βρετανοί “φίλοι” μας πρέπει να μας πουν τι είναι αυτό που θέλουν εκείνοι, αντί να μας λένε τι θέλουμε εμείς», πέταξε ο Γιούνκερ, πριν ανακοινώσει πως η Κομισιόν θα δημοσιοποιήσει την Τετάρτη 19η Δεκεμβρίου «όλες τις πληροφορίες» που θεωρεί «γενικά χρήσιμες» και «αφορούν την προετοιμασία για το “no deal”», δηλαδή το σενάριο του διαζυγίου χωρίς συμφωνία.

Η Τερέζα Μέι είναι η κατάλληλη ηγέτης για μια συρρικνούμενη Βρετανία – δεν έχει σαφές ή σταθερό όραμα, και οι προσπάθειές της που αφορούν το Brexit αλλά και την πολιτική της επιβίωση χαρακτηρίζονται από αδέξιο αυτοσχεδιασμό, γράφει το Politico.

Πώς όμως έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο;

Για να το κατανοήσουμε, θα πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναφορά του πώς σχηματίστηκε το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ν

Γερμανικό στρούντελ χωρίς άχνη και κανέλλα

Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι για να μην επαναλάβουν το λάθος που είχαν κάνει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταδικάζοντας την ηττημένη Γερμανία σε απομόνωση, κάτι που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία, άρχισαν να της δίνουν άφθονα χρήματα και βοήθεια, για να γίνει τάχα δημοκρατική, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα χρόνια η γερμανική βιομηχανία να θεριέψει ξανά και να γίνει πανίσχυρη παγκοσμίως.

Αυτή την ισχύ οι Γερμανοί τη χρησιμοποίησαν για να κατακτήσουν ξανά –οικονομικά αυτή τη φορά, εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια κρίση– την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η ΕΕ ιδρύθηκε το 1993, όταν πια είχε πέσει το τείχος του Βερολίνου. Ήταν συνέχεια της περίφημης ΕΟΚ, και αυτή συνέχεια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα που ιδρύθηκε το 1951. Στην πραγματικότητα η Ενωμένη Ευρώπη –υπό την ηγεσία των Γερμανών– ήταν ένα όραμα του Χίτλερ που η μεταπολεμική Γερμανία έκανε πραγματικότητα.

Τον νεοαποκτηθέντα πλούτο οι Γερμανοί τον χρησιμοποίησαν για να διαφθείρουν, εξαγοράσουν και εκμαυλίσουν συνειδήσεις ατόμων και κυβερνήσεων κυρίως στις φτωχές χώρες που είχαν προκύψει από το Ανατολικό Μπλοκ.

Η σύγχρονη κατάκτηση έγινε αργά και μεθοδικά και όχι με Panzer και blitzkrieg όπως στον Β΄ ΠΠ. Όταν η κατάκτηση ολοκληρώθηκε, οι Γερμανοί επέβαλαν το νόμισμά τους που από μάρκο μετονομάστηκε σε ευρώ,

Σήμερα διοικούν την Ευρώπη όχι με στρατιωτικούς διοικητές, Γκεστάπο και γκαουλάιτερ, αλλά με εξαγορασμένες δοσιλογικές κυβερνήσεις «γηγενών καθαρμάτων» (όπως αποκαλούσε ο Χίτλερ τους φιλογερμανούς κάθε χώρας) που παίρνουν εντολές από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, πίσω από το οποίο είναι το Βερολίνο.
ν

Εικονογράφηση του Guillermo Ortego για το POLITICO.
ν

Μερικές φορές οι εντολές δίνονται μέσω των Γάλλων, για να έχουν την ψευδαίσθηση ότι διοικούν και αυτοί. Στην πραγματικότητα, οι Γάλλοι κατακτήθηκαν για δεύτερη φορά από τους Γερμανούς, χωρίς πάλι να το πάρουν είδηση.

Γιατί όμως επιτράπηκε στη Γερμανία να το κάνει αυτό;

Διότι επικράτησε η σκέψη πως εάν ικανοποιηθεί η απληστία των Γερμανών, η ανθρωπότητα θα αποφύγει ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο.
ν

«Μικρή, βαρετή και ηλίθια»

Οι Βρετανοί ήταν οι πρώτοι –και μέχρι στιγμής οι μόνοι– από τους ευρωπαϊκούς λαούς που αντιλήφθησαν τι συμβαίνει. Γι’ αυτό και θέλησαν να διακόψουν κάθε σχέση από την υπόλοιπη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, όπως είχαν κάνει και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε είχαν σηκώσει μόνοι τους το βάρος του αγώνα κατά των Ναζί που ήθελαν να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα.

Ωστόσο, παραμένει ανεξήγητο γιατί, αφού αποφάσισαν να φύγουν, συνεχίζουν να κάνουν διαπραγματεύσεις για να έρθουν σε συμφωνία με τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Μια συμφωνία που το Politico την αποκαλεί «Μικρή, βαρετή και ηλίθια».

Οι Βρετανοί πρέπει να το πάρουν απόφαση: ή θα φύγουν οριστικά και αμετάκλητα ή θα υποταχθούν και αυτοί στους Γερμανούς, όπως όλες οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ξέχασαν φαίνεται αυτό που είχε πει ο ηγέτης τους, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ότι δηλαδή «δεν διαπραγματεύεσαι με μια τίγρη, όταν έχεις το κεφάλι σου μέσα στο στόμα της»;

Θα έπρεπε να σηκωθούν και να φύγουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Άλλωστε πόλεμο έχουμε.

Κόβοντας τοις γέφυρες οριστικά και ακαριαία, θα έδιναν ελπίδα και στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης που στενάζουν κάτω από τη μπότα των Ευρωναζί.

Το 1940 υπήρχαν και άλλα κράτη που αντιτάχθηκαν στους Γερμανούς (Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία, Νορβηγία, Ελλάδα, Πολωνία). Τότε μπορούσες να πάρεις ένα όπλο, ν’ ανέβεις στο βουνό και να αγωνιστείς.

Σήμερα, οι λαοί της ευρωπαϊκής ηπείρου έχουν ανταλλάξει την ελευθερία τους με μια ρηχή ζωή στα όρια της καλοπέρασης, αφήνοντας τους Ευρωναζί των Βρυξελλών και του Βερολίνου να διαχειρίζονται τις τύχες τους. Η παρακμή είναι γενικευμένη.

Οι λαοί έπαψαν να αγωνίζονται. Όσο για εμάς τους Έλληνες, έχουμε εναποθέσει τις τύχες μας στους βαρβάρους.