Αναλύοντας δείγματα DNA που έλαβαν από τη λίμνη Λόχνες, Νεοζηλανδοί επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι η διάσημη Νέσι μπορεί να είναι αληθινή!
Το τέρας του Λόχνες ίσως είναι αληθινό, αναφέρει μια νέα επιστημονική μελέτη. Πηγή: YouTube
ν
Η ΛΙΜΝΗ Λοχ Νες (Loch Ness) είναι μεγάλη, βαθιά λεκάνη γλυκού νερού στα Χάιλαντς της Σκωτίας η οποία βρίσκεται περίπου 37 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ινβερνές. Η επιφάνειά της είναι 15,8 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, το βάθος της φτάνει τα 230 μέτρα και έχει έκταση 56,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτή η λεκάνη νερού έγινε διάσημη επειδή συνδέθηκε με τις εμφανίσεις του τέρατος του Λόχνες.
Η λίμνη συνδέεται με μια σειρά αλληλένδετων, σκοτεινών σωμάτων νερού που χωρίζουν τα Χάιλαντς της Σκωτίας σε δύο μέρη. Η δε ορατότητα του νερού είναι εξαιρετικά χαμηλή λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε τύρφη στο περιβάλλον έδαφος.
Σύμφωνα με το θρύλο, στα σκοτεινά και ανεξερεύνητα νερά της ζει ένα θαλάσσιο ερπετό, απομεινάρι πιθανώς από την εποχή των δεινοσαύρων.
Αναφορές για την ύπαρξη του τέρατος χρονολογούνται από τον 6ο περίπου αιώνα, όταν σύμφωνα με το θρύλο ο άγιος Κολούμπα έσωσε με θαυματουργικό τρόπο τη ζωή ενός ανθρώπου από αυτό.
Στις πρώτες σύγχρονες αναφορές ανήκει μια ανώνυμη επιστολή στην εφημερίδα Inverness Courier το 1932, σύμφωνα με την οποία ένα ζευγάρι είχε παρατηρήσει στη λίμνη του Λοχ Νες ένα άγνωστο είδος , όπως μαρτυρούσαν τα ίχνη του στην επιφάνεια της θάλασσας.
Αργότερα αποδείχθηκε πως η περιγραφή του ήταν κάπως υπερβολική. Έκτοτε ακολούθησαν περισσότερες μαρτυρίες και διαφορετικές αναφορές σε ένα «τέρας» μήκους από 2 έως 40 μέτρα.
Τον Απρίλιο του 1934 εμφανίστηκε μια φωτογραφία της Νέσι, γνωστή και ως η «φωτογραφία του χειρουργού», δημιούργημα του γυναικολόγου Ρόμπερτ Γουίλσον.
Αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο δημοφιλή απεικόνιση του τέρατος που εμφανίζεται με μακρύ λαιμό και μικρό κεφάλι, έχοντας παρόμοια χαρακτηριστικά με έναν πλειόσαυρο. ν
Σύμφωνα με μια θεωρία το τέρας Λόχνες είναι ένας πλειόσαυρος που επέζησε την περίοδο που οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, όπως δείχνει και η ταινία του 1996 “Nessie”. Image: Supplied ν
Υποβρύχιες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το 2003, με χρήση σόναρ, απέτυχαν να εντοπίσουν το θρυλικό τέρας.
Πρόσφατα ομάδα Νεοζηλανδών επιστημόνων αποφάσισε να ξεδιαλύνει το μυστήριο μια και καλή, έχοντας ως βοηθό τη γενετική. ν
Τα μέλη του ερευνητικού προγράμματος “Loch Ness DNA”: η Cristina Di Muri, ο καθηγητής Neil Gemmell, ο Adrian Shine και ο Gert-Jan Jeunen. Image: Kieran Hennigan / Πανεπιστήμιο του Otago. Πηγή: Supplied ν
Οι ειδικοί ταξίδεψαν κατά μήκος της διάσημης λίμνης με το ερευνητικό σκάφος “Deepscan”, λαμβάνοντας εκατοντάδες δείγματα νερού από τρία διαφορετικά βάθη.
Οι επιστήμονες συνέλεξαν το DNA που αφήνουν όλα τα ζωντανά πλάσματα από το δέρμα τους, τα φτερά, τη γούνα, τα κόπρανα.
Στη συνέχεια τα δείγματα DNA στάλθηκαν σε διαφορετικά εργαστήρια στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τη Δανία και τη Γαλλία, για ανάλυση των τελικών ευρημάτων.
Επικεφαλής των επιστημόνων ήταν ο καθηγητής Neil Gemmell, γενετιστής από το Πανεπιστήμιο του Οτάγκο στη Νέα Ζηλανδία. ν
Could Otago scientist solve mystery of Loch Ness Monster? ν
ν
Και ενώ όλοι περίμεναν μια εκκωφαντική διάψευση του θρύλου της Νέσι, ο καθηγητής Neil Gemmell, ο οποίος ειδικεύεται στη γονιδιωματική, την οικολογία και την εξελικτική βιολογία, ανακοίνωσε ότι τα αποτελέσματα προκαλούν «έκπληξη» και ότι ο θρύλος της Νέσι ίσως αποδειχτεί αληθινός!
Αυτό δήλωσε μιλώντας στην εφημερίδα The Scotsman. Συγκεκριμένα είπε ότι εξετάζουν τρεις θεωρίες και ενδεχομένως μια από αυτές να αποδειχτεί σωστή.
Ο καθηγητής Gemmell αναμένεται να ανακοινώσει τα πλήρη αποτελέσματα της έρευνάς του σε συνέντευξη Τύπου στη Σκωτία τον επόμενο μήνα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη του προγράμματος.
Δύο από τις βασικές θεωρίες σχετίζονται με έναν πλειόσαυρο με μακρύ λαιμό που κατά κάποιον τρόπο επέζησε από την εποχή που κυριαρχούσαν οι δεινόσαυροι, ή με κάποιον τεράστιο οξύρρυγχο ή ένα γιγαντιαίο γατόψαρο.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη περίπτωση, την οποία ο καθηγητής αποκάλεσε «βαθιά μυστηριώδη».
«Εξαρτάται από το τι πιστεύετε», είπε ο καθηγητής. «Αλλά υπάρχει κάτι που ομολογουμένως είναι εντυπωσιακό. Στις αναλύσεις μας υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι λίγο περίεργα».