Φωτεινά Όνειρα: Υπάρχει αξιόπιστη μέθοδος για την ενεργοποίησή τους;
ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Posted by Youmagazine Staff
Αμερικανοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι βρήκαν μια αξιόπιστη μέθοδο για την ενεργοποίηση των φωτεινών ονείρων.
Image credit: Pixabay20
ν
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον και από το Ινστιτούτο Lucidity στη Χαβάη, ισχυρίζονται ότι μπορούν να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να βλέπουν φωτεινά όνειρα.
Φαίνεται περίεργο, αλλά μόνο οι μισοί από εμάς βλέπουνε φωτεινά όνειρα και αυτό σπάνια, ενώ οι διάφορες προσπάθειες για την ενεργοποίηση του φαινομένου δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ωστόσο, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2018 αποκάλυψε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να προκαλέσει κάποιος φωτεινά και διαυγή όνειρα.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι κάποιες από τις χημικές ουσίες που ονομάζονται αναστολείς ακετυλοχολινεστεράσης (AChEls) μπορούν να προκαλέσουν φωτεινό ονείρεμα.
Ο νευροδιαβιβαστής ακετυλοχολίνη πιστεύεται ότι βοηθά στη ρύθμιση του ύπνου REM και τα AChEls βοηθούν αυτή τη ένωση να συσσωρευτεί στον εγκέφαλο, αναστέλλοντας ένα ένζυμο (που ονομάζεται ακετυλοχολινεστεράση) που αδρανοποιεί την ακετυλοχολίνη.
Ο ΥΠΝΟΣ REM
Ο ύπνος REM (rapid eye movement) γνωστός και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών είναι το πέμπτο στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ματιών, από εγκεφαλικά κύματα που δείχνουν ενεργοποιημένα και μοιάζουν με πολύ ελαφρύ ύπνο ή με την εγρήγορση, αλλά και από βαθιά χαλάρωση των μυών, παρόμοια με αυτή στο βαθύ ύπνο.
Ο ύπνος REM χωρίζεται σε δυο κατηγορίες: τονικός και αφασικός. Ο ύπνος REM χαρακτηρίζεται από έλλειψη νορεπινεφρίνης στον εγκεφαλικό φλοιό, στην οποία οφείλονται και τα χαρακτηριστικά των ονείρων.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ
Όπως συμβαίνει πολλές φορές με τα φάρμακα, ένα κοινό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία διαταραχών μνήμης και της νόσου του Αλτσχάιμερ ‒γνωστό ως Galantamine (Γαλανταμίνη)‒ είναι ένα γρήγορης δράσης AChEI με μόνο ήπιες παρενέργειες. Οι ερευνητές επιστράτευσαν 121 εθελοντές για να δουν τι επίδραση είχε το φάρμακο στην ικανότητά τους να βλέπουν και να θυμούνται φωτεινά όνειρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτοί οι εθελοντές δεν ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αλλά λάτρεις του παραφυσικού με εκδηλωμένο ενδιαφέρον για τα φωτεινά όνειρα, οι οποίοι είχαν επίσης εκπαιδευτεί στην τεχνική MILD (Mnemonic Induction to Lucid Dreaming).
Όταν αυτή η γνωστική εκπαίδευση συνδυάστηκε, υπό την παρακολούθηση των επιστημόνων, με τη γαλανταμίνη, άρχισαν να έχουν φωτεινά όνειρα.
Για τρεις συνεχόμενες νύχτες, οι συμμετέχοντες έλαβαν αυξανόμενες δόσεις του φαρμάκου, ξεκινώντας με εικονικό φάρμακο (placebo), στη συνέχεια με 4 mg, και με 8 mg την τελευταία νύχτα, αναφέρει το επιστημονικό περιοδικό Science Alert.
Κάθε βράδυ, οι συμμετέχοντες ξυπνούσαν 4,5 ώρες μετά το σβήσιμο των φώτων, εξασκούσαν τις τεχνικές επαγωγής των ονείρων τους, κατάπιναν την κάψουλά τους και ξανάπεφταν για ύπνο.
Ο συνδυασμός της επαγωγικής τεχνικής που συνδυάζεται με τη φαρμακευτική αγωγή για το Αλτσχάιμερ φαίνεται να βοηθάει πραγματικά στα φωτεινά όνειρα και η υψηλότερη δοσολογία έδωσε ένα ισχυρότερο αποτέλεσμα.
Κατά τη λήψη του εικονικού φαρμάκου (0 mg γαλανταμίνης, αλλά εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν την τεχνική MILD), το 14% των συμμετεχόντων ανέφεραν ένα φωτεινό όνειρο. Το ίδιο συνέβη στο 27% όταν καταναλώθηκαν 4 mg και το ποσοστό αυξήθηκε στο 42% με 8 mg δόση.
«Συνολικά 69 από τους 121 συμμετέχοντες (57 τοις εκατό) είδαν ένα φωτεινό όνειρο τουλάχιστον μια στις δύο νύχτες με ενεργή δόση γαλανταμίνης», έγραψαν οι ερευνητές στην εργασία τους το 2018.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Μέχρι να γίνουν περισσότερα γνωστά για την ασφάλεια αυτής της τεχνικής, κανείς δεν πρέπει να πειραματίζεται με τη γαλανταμίνη μόνος του.
Ένας από τους ερευνητές, που συμμετείχε στο πείραμα και ως εθελοντής, ο γνωστικός νευροεπιστήμονας Benjamin Baird από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, περιγράφει ως εξεής τη δική του εμπειρία με τη γαλανταμίνη:
«Είναι σαν να μπαίνεις στο θάλαμο διακυβέρνησης του Star Trek όπου μπορείς να έχεις όποια φανταστική εμπειρία επιλέξεις».
Τα ευρήματα των επιστημόνων δημοσιεύθηκαν στο PLOS One.
ν
