Ιστορία: Τα μεγάλα «ΝΑΙ» που έκρυβε το «ΟΧΙ» του ’40 (video)

ΙΣΤΟΡΙΑ

Από την Μαρία Α. Καμπύλη

Σαν σήμερα, 81 χρόνια πριν ξημέρωνε μια μέρα που θα χαραζόταν ανεξίτηλα στο κορμί όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940′. Image: Supplied

ν

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ «ΟΧΙ» στον φασισμό ήταν ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στην ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, στο σεβασμό και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, στην προστασία των αδυνάτων. Αυτές οι αξίες είναι η τεράστια παρακαταθήκη εκείνων που πολέμησαν το 1940 στην Αλβανία. Αυτές είναι οι Θερμοπύλες που μας εμπιστεύτηκαν. Αλήθεια, έχουμε την Ψυχή να τους δικαιώσουμε;

Το ημερολόγιο έγραφε 28 Οκτωβρίου 1940 και μια δυνατή φωνή έβγαινε από τα εσώψυχα μιας μικρής χώρας των Βαλκανίων. «ΟΧΙ» φώναξε η Ελλάδα, υψώνοντας το ανάστημά της απέναντι στους γίγαντες που θέλησαν να την υποτάξουν, ξαφνιάζοντάς τους και πεισμώνοντάς τους.

Η γοητευτική ιστορία του μικρόσωμου Δαυίδ που με την εξυπνάδα και το κουράγιο του κατάφερε να εξοντώσει τον υπέρογκο Γολιάθ που διέθετε μόνο μέγεθος και σωματική δύναμη έγινε πραγματικότητα ‒διαψεύδοντας όσους την αμφισβητούσαν‒ εκεί στα βουνά της Αλβανίας.

Εκεί που τον χειμώνα του ’41 μια χούφτα ανεκπαίδευτοι και ελάχιστα εξοπλισμένοι Έλληνες στρατιώτες εξευτέλισαν τις ορδές των άψογα προετοιμασμένων και άρτια εξοπλισμένων Ιταλών φασιστών του Μουσολίνι, ρίχνοντας μια δυνατή γροθιά στο πρεστίζ της ξιπασμένης τότε Ευρώπης.

Σε εκείνες τις χιονισμένες βουνοκορφές αναμετρήθηκαν η ψυχή και η λογική, με την πρώτη να νικά κατά κράτος, αναδεικνύοντας τη μικρότητα της σημασίας των αριθμών.

Όταν το ένα μετά το άλλο τα κράτη της ισχυρής Ευρώπης έσκυβαν το κεφάλι και έγλειφαν την μπότα του κατακτητή, η Ελλάδα έλεγε «ΟΧΙ».

Η υποταγμένη Ευρώπη

Όταν η Γαλλία, η μεγάλη νικήτρια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, παρέδιδε γη και ύδωρ στους Γερμανούς και ο Δανός βασιλιάς παρέδιδε το στέμμα του σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ για να το πάει στο Βερολίνο, σε ένδειξη πλήρους υποταγής, η Ελλάδα απαντούσε «ΟΧΙ».

Όταν οι επίδοξοι κατακτητές του κόσμου μεθυσμένοι από έπαρση, καθώς όλοι γονάτιζαν μπροστά τους, έβλεπαν το πέρασμα μέσα από τη μικρή άκρη των Βαλκανίων ως απλό περίπατο, η Ελλάδα τους χάλαγε τα σχέδια χτυπώντας πεισματικά το πόδι της στην αιματοβαμμένη γη των ένδοξων προγόνων της βροντοφωνάζοντας «ΟΧΙ».

Έτσι, το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο ελληνικός λαός ξύπνησε από τα ουρλιαχτά των σειρήνων που τόσο εύγλωττα ανακοίνωναν την έναρξη του πολέμου.
v

«Με το χαμόγελο στα χείλη». Οι φαντάροι μας αναχωρούν για το μέτωπο για να πολεμήσουν το φασισμό. Image: Supplied
ν

«Πόλεμος! Πόλεμος!» 

Απορία, θυμός και φόβος ήταν τα πρώτα συναισθήματα που γέμισαν τις καρδιές των Ελλήνων σε κάθε γωνιά της χώρας. Κι ύστερα, ο σαρκασμός, η ειρωνεία, το κάζο.
«Κορόιδο Μουσολίνι, κανείς σας δεν θα μείνει…» κι ο πόλεμος έγινε τραγούδι στα χαμογελαστά χείλη των φαντάρων που τραβούσαν με αυτοπεποίθηση και παρρησία για το Μέτωπο. Η άμυνα γίνεται επίθεση και μέσα σε 10 μέρες οι εισβολείς τρέπονται σε φυγή. Τα παιδιά της Ελλάδας ξεκινούν για το μεγάλο πανηγύρι.

«Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο, με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω», τραγουδούν καθώς σπεύδουν να ενισχύσουν τους λίγους συντρόφους τους που δίνουν έναν άνισο αγώνα για να υπερασπιστούν την Πίνδο.

Στο πλευρό τους οι γυναίκες της Πίνδου, σωστές ηρωίδες που τους εμψυχώνουν κουβαλώντας στις πλάτες τους εφόδια και τρόφιμα αψηφώντας τις αντίξοες συνθήκες και τον κίνδυνο.
ν

Γυναίκες της Πίνδου. Θαυμασμός, τιμή και δόξα! Image: Supplied
ν

Σήμερα, λοιπόν, γιορτάζουμε αυτή την απερίγραπτη ψυχική δύναμη, το θάρρος και την αποφασιστικότητα των προγόνων μας που έκαναν ολόκληρο τον κόσμο να υποκλιθεί στην πατρίδα μας και να αναγνωρίσει το ρόλο της στην τροπή του πολέμου και την αλλαγή του ρου της Ιστορίας.

Όχι χωρίς τίμημα. Χαροκαμένες μάνες, μαυροφορεμένες χήρες και παιδιά που δεν γνώρισαν το χάδι του πατέρα, αλληλοσπαραγμός, φτώχια, απόγνωση, ξενιτεμός ήταν η πληρωμή της λευτεριάς.

Το αν αυτή η πληρωμή ήταν ανάξια ή όχι κρίνεται από εμάς, τις επόμενες γενιές.

Από τη στάση μας απέναντι στη θυσία τους και από το πώς διαχειριζόμαστε τα πολύτιμα δώρα που μας χάρισαν πέφτοντας ηρωικά για τα μεγάλα ιδανικά. Οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας δεν θέλησαν να μας διδάξουν το μίσος, τον ανταγωνισμό και τη μισαλλοδοξία.

Το ιστορικό «ΟΧΙ» τους ήταν ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στην ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, στο σεβασμό και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, στην προστασία των αδυνάτων. Αυτές οι αξίες είναι η τεράστια παρακαταθήκη τους. Αυτές είναι οι Θερμοπύλες που μας εμπιστεύτηκαν.

Αλήθεια, έχουμε την Ψυχή να τους δικαιώσουμε;
ν

”Επέτειος 28 Οκτωβρίου 1940” Η μηχανή του Χρόνου | Giorgos Kolliniatis
ν

ν

Δείτε επίσης:

Οι Πόντιες που θυσίασαν τα μωρά τους για να σώσουν ένα χωριό (vid) Μόλοτοφ – Ρίμπεντροπ: το Σύμφωνο του Διαβόλου Ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στα Εξάρχεια Πωλείται σε δημοπρασία το μπαρ από το γιοτ του Χίτλερ Η Δωδεκάνησος είναι ελληνική, κ. Μητσοτάκη, δεν την προσαρτήσαμε Αυστραλία: Πορείες για την αναγνώριση των Γενοκτονιών Ελλήνων, Αρμενίων κ.ά.