Νατούνια: Βρέθηκε η χαμένη βασιλική πόλη των Πάρθων στο Ιράκ (vid)

Κατηγορία NEWS, Αρχαιολογία

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Posted by Youmagazine Staff

 

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν την χαμένη βασιλική πόλη Νατούνια, που πριν από 2.000 χρόνια ήταν μέρος της Παρθικής αυτοκρατορίας.

Κέντρο: (Α) Ιερό της Ραμπάνα. (Β) Ερείπια σκάλας που οδηγούσε σε στρατώνα. (Γ) Σιδερένιες αιχμές βελών. (Δ) Βωμός. Αριστερά: ανάγλυφο από το Merquly. Δεξιά: άγαλμα από την Άτρη του βασιλιά Άτταλου της Αδιαβινής. Πηγή: Rabana-Merquly Archaeological Project; Antiquity Journal Ltd.

v

ΣΤΟ ΙΡΑΚΙΝΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, σε μια κοιλάδα που σκιάζεται από βουνά, βρίσκεται φωλιασμένο ένα φρούριο που πιστεύεται ότι ήταν τμήμα της χαμένης βασιλικής πόλης Νατούνια (Natounia), που κάποτε αποτελούσε μέρος της Παρθικής αυτοκρατορίας.

Η υποψία των αρχαιολόγων ότι πρόκειται για τη χαμένη πόλη ενισχύεται από την εύρεση περίπλοκων εικόνων σκαλισμένων στο βράχο που εικονίζουν έναν αρχαίο ηγέτη – τον βασιλιά Άτταλο της Αδιαβινής.

Η Αδιαβινή ήταν περιοχή της αρχαίας Παρθίας, ανατολικά του ποταμού Τίγρη. Η παρθική αυτοκρατορία αντικατέστησε την περσική από το 247 π.Χ. μέχρι το 224 μ.Χ.

Στην Ελληνιστική περίοδο η Παρθία φαίνεται πως είχε ενωθεί με την Υρκανία (σημερινό Γκοργκάν του Ιράν) που αποτέλεσε επαρχία του Βασιλείου των Σελευκιδών. Τότε κτίστηκαν πολλές ελληνιστικές αποικίες, όπως η Εκατόμπυλος, η Ευμένεια, η Καλλιόπη, η Μυσία, οι Φερές και άλλες με στόχο την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων.

Πρώτη πρωτεύουσα της χώρας ήταν πιθανώς η Δάραδα, η σημερινή Αμπιβάρντ, και μεταγενέστερη η Εκατόμπυλος, που βρισκόταν κοντά στο σημερινό Νταμγκάν (Ιράν).

Η Παρθία βρισκόταν ακριβώς πάνω στους μεγάλους τότε εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Ασία και τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο, ο έλεγχος των οποίων έδωσε τη δυνατότητα στους Πάρθους να δημιουργήσουν αυτοκρατορία υπό τη Δυναστεία των Αρσακιδών μέχρι το 224 μ.Χ. όταν ο τοπικός διοικητής Αρδασίφ της νότιας Παρθίας επαναστάτησε και ίδρυσε την αυτοκρατορία των Σασσανιδών.
ν

Χάρτης της Παρθίας. Η Αδιαβινή βρισκόταν ανατολικά του ποταμού Τίγρη. Πηγή: Open Science Wiki
ν

Οι ανασκαφές έγιναν σε μια οχυρωμένη περιοχή γνωστή ως Rabana-Merquly, η οποία ήταν κάποτε μέρος της Παρθικής αυτοκρατορίας (επίσης γνωστή ως Αυτοκρατορία των Αρσακιδών), μεταξύ των ετών 247 π.Χ. και 224 μ.Χ.

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης αποστολής, μια διεθνής ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυψε δύο δίδυμα ανάγλυφα σε βράχο, στις δύο εισόδους του οικισμού, που βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Piramagrun στα βουνά Ζάγκρος. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα ανάγλυφα απεικονίζουν έναν βασιλιά της Αδιαβινής, ένα βασίλειο που ήταν τμήμα της Παρθικής αυτοκρατορίας.
ν

Αυτές οι εικόνες δείχνουν (Α) το ανάγλυφο βράχου στο Merquly, (Β) το ανάγλυφο βράχου στη Rabana και (Γ) ένα άγαλμα από το φρούριο της Άτρης (Hatra) του βασιλιά Άτταλου της Αδιαβινής. Εικονογραφήσεις από τον M. Brown. Πηγή: Rabana-Merquly Archaeological Project; Antiquity Journal Ltd.
ν

Αεροφωτογραφία της Ακρόπολης (Citadel) που πιστεύεται ότι ήταν μέρος της χαμένης πόλης Nατούνια, συμπεριλαμβανομένου του οικισμού Merquly (A) και της σκαλισμένη στο βράχο σκάλας που οδηγούσε στο πάνω μέρος των οχυρώσεων (Β). Πηγή: Rabana-Merquly Archaeological Project; Antiquity Journal Ltd.
ν

«Με βάση τα ενδύματα, ιδιαίτερα το καπέλο της φιγούρας, πιστεύουμε ότι το φρούριο χτίστηκε από τη δυναστεία του βασιλείου της Αδιαβινής κοντά στα ανατολικά σύνορα του βασιλείου», λέει ο επικεφαλής της έρευνας Michael Brown, από το Ινστιτούτο Προϊστορίας, Πρωτοϊστορίας και Αρχαιολογίας της Εγγύς Ανατολής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία.

Όπως δήλωσε στο Live Science: «Τα δίδυμα ανάγλυφα στο βράχο είναι σπάνια παραδείγματα εικόνων ηγεμόνων σχεδόν σε φυσικό μέγεθος την περίοδο των Πάρθων και μας επιτρέπουν να συνδέσουμε το φρούριο με αυτούς που το έχτισαν».

«Και τα δύο ανάγλυφα βρίσκονται αμέσως δίπλα στην είσοδο της πόλης και σχεδιάστηκαν σαφώς για να κάνουν μια πολιτική δήλωση ‒ μπορούν να χαρακτηριστούν ως ένα είδος αρχαίας προπαγάνδας», πρόσθεσε ο καθηγητής.

Τα ανάγλυφα απεικονίζουν πιθανώς τον Νατουνισάρ (Natounissar), τον ιδρυτή της πόλης ή έναν άμεσο απόγονό του.

Πριν από αυτό το εύρημα, οι μόνες αποδείξεις για την ύπαρξη της Νατούνιας (γνωστής και ως Νατουνισσαρόκερτα), προέρχονται από νομίσματα που χρονολογούνται από τον πρώτο αιώνα π.Χ.
ν

Η Νατούνια σε νόμισμα του πρώτου αιώνα π.Χ. Πηγή: The Trustees of the British Museum. Κοινή χρήση με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)
ν

Κατά τη διάρκεια της ακμής της, η Παρθική αυτοκρατορία έπαιξε διαμορφωτικό ρόλο στην ανάπτυξη της ευρασιατικής παγκοσμιοποίησης μέσω των πολύπλοκων σχέσεών της με τη Ρώμη, την Ινδία και την Κίνα των Χαν. «Το φρούριο πιθανότατα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαχείριση αυτών των σχέσεων μέσω του εμπορίου και της διπλωματίας, καθώς και μέσω της στρατιωτικής δύναμης», λέει ο καθηγητής Μπράουν.

Ωστόσο, το φρούριο της Nατούνια δεν είχε διάρκεια ζωής μεγαλύτερη των 100 ετών. Κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκε, όπως δείχνει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν άλλα κατασκευαστικά έργα πλην εκείνων της ίδρυσής του.

Η ομάδα του καθηγητή Μπράουν βρήκε επίσης έναν μικρό βωμό λαξευμένο σε βράχο, αφιερωμένο στην ιρανική θεά του νερού Αναχίτα. Το νερό σε αυτό το οροπέδιο ήταν σπάνιο . Η ύδρευση γινόταν από έναν καταρράκτη στην κοιλάδα που ήταν όμως εποχιακό φαινόμενο, καθώς είχε νερό μόνο μετά από δυνατή βροχή.
ν

Ερείπια της Άτρης (Hatra). Image Credit: CC BY-NC-SA 4.0 / Britannica
ν

Συγκριτικά με το φρούριο της Άτρης (Hatra) το φρούριο της Νατούνια, παρ’ ότι σε δύσβατο έδαφος, είχε μικρή διάρκεια ζωής. Αντίθετα η Άτρη στα δυτικά του Τίγρη ποταμού ιδρύθηκε το 300 π.Χ. την περίοδο των Σελευκιδών και εγκαταλείφτηκε το 241 μ.Χ. Ως φρούριο ήταν απόρθητο, έχοντας διπλή σειρά τειχών, και ποτέ κανείς –ούτε οι ρωμαϊκές λεγεώνες‒ κατάφεραν να το εκπορθήσουν.

Η Άτρη ως οχυρωμένη συνοριακή πόλη έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Δεύτερο Πάρθιο Πόλεμο, αντέχοντας επανειλημμένες επιθέσεις από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. η πόλη απέκρουσε τις πολιορκίες τόσο του Τραϊανού (116/117) όσο και του Σεπτίμιου Σεβήρου (198/199). Οι δυνάμεις της Άτρης νίκησαν τους ανερχόμενους Σασσανίδες Πέρσες το 238 στη μάχη του Σαχραζούρ, αλλά νικήθηκαν λίγο αργότερα το 241 από τον στρατό του βασιλιά των Σασσανιδών Σαπούρ Α΄ και εξοντώθηκαν.
ν

Ancient Mesopotamia 101 | National Geographic
ν

ν

 


Translate this post