Υπογράφεται η παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς
ΠΟΛΙΤΙΚΗ/ΙΣΤΟΡΙΑ
Posted by Youmagazine Staff
Η τελική συμφωνία περιλαμβάνει την παράδοση ολόκληρης της χώρας στους δανειστές έναντι 3 δισεκατομμυρίων ευρώ.
ν
ΚΑΠΟΙΟΙ μιλούν για ολοκλήρωση της «δεύτερης αξιολόγησης», ενώ άλλοι μιλούν για «τέταρτο Μνημόνιο». Όπως κι αν το ονομάσει κανείς, το σύμφωνο που συντάσσεται αυτές τις μέρες σε «κεντρικό ξενοδοχείο» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων δανειστών (διάβαζε Γερμανία) αφορά την ολοκλήρωση της παράδοσης της χώρας στις σημερινές δυνάμεις κατοχής, όπως συνέβη το όχι πολύ μακρινό 1941, όταν ο στρατηγός Τσολάκογλου, σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Παναγιώτη Δεμέστιχα, τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Γεώργιο Μπάκο, και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής με τον διοικητή της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγο Γιόζεφ (Σεπ) Ντήτριχ στο Βοτονόσι του Μετσόβου, παραδίδοντας την Ελλάδα στις δυνάμεις του Άξονα. Ήταν 20 Απριλίου 1941, ημέρα του Πάσχα.
ν
Μια αξιοσημείωτη φωτογραφία. Ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου (καθισμένος, με τα γυαλιά) υπογράφει στις 20 Απριλίου 1941, ημέρα του Πάσχα, την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς. Ο διοικητής της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγος Γιόζεφ (Σεπ) Ντήτριχ (όρθιος δεξιά) γελά ευτυχισμένος. Άλλωστε δεν σου παραδίδουν κάθε μέρα μια χώρα. Μετά τον πόλεμο ο Τσολάκογλου καταδικάστηκε σε θάνατο. Πέθανε το 1948 στη φυλακή.
ν
Την επόμενη ημέρα (21 Απριλίου) στη Λάρισα, ο Τσολάκογλου, «υπό το κράτος βίας» όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, υπέγραψε ως διοικητής της Ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου και Μακεδονίας την άνευ όρων παράδοση του Ελληνικού Στρατού στους Γερμανούς. Εκ μέρους των Γερμανών, το πρωτόκολλο της παράδοσης συνυπέγραψε ο αρχηγός των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, στρατηγός φον Γκράιφενμπεργκ.
Στις 23 Απριλίου, ο Τσολάκογλου αναγκάστηκε να υπογράψει στην Θεσσαλονίκη και τρίτο πρωτόκολλο με τον Γερμανό στρατηγό Άλφρεντ Γιοντλ και τον Ιταλό στρατηγό Αλμπέρτο Φερέρο για να ικανοποιηθεί και το γόητρο των Ιταλών. Την ίδια ημέρα ξεκίνησε και ο αεροπορικός βομβαρδισμός του Ναυστάθμου Σαλαμίνας και των γύρω της Αττικής λιμένων.
Στις 30 Απριλίου του 1941 και ώρα 11:00 το πρωί, ο Τσολάκογλου ορκίστηκε πρωθυπουργός στα Παλαιά Ανάκτορα (σημερινή Βουλή), κατόπιν βεβαίως αποδοχής των κατοχικών δυνάμεων και παρουσία των ανωτάτων διοικητών τους. Ο Γεώργιος Μπάκος ορκίστηκε υπουργός Άμυνας και ο Παναγιώτης Δεμέστιχας υπουργός Εσωτερικών. (Αν μη τι άλλο, οι Γερμανοί ξέρουν να ανταμείβουν τους προδότες). Το 1949 ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδωνας εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Την κυβέρνηση Τσολάκογλου αντικατέστησαν οι δοσιλογικές κυβερνήσεις των Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου και Ιωάννη Ράλλη. Μετά τον πόλεμο, τα μέλη των κατοχικών αυτών κυβερνήσεων δικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου, για συνεργασία με τον εχθρό και για εσχάτη προδοσία. Ωστόσο, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, η μεταλλαγή των πολιτικών συνθηκών, ιδίως μετά τα Δεκεμβριανά (1944), επέφερε πλήρη ανατροπή της συνολικής εικόνας, με συνέπεια τον ουσιαστικό εκμηδενισμό του διατακτικού των εκδοθεισών καταδικαστικών αποφάσεων. Μόνο ο Γεώργιος Μπάκος τιμωρήθηκε. Κατά τα Δεκεμβριανά συνελήφθη από δυνάμεις του ΕΛΑΣ και αφού κρατήθηκε όμηρος σε περιοχή της Πάρνηθας εκτελέστηκε, ύστερα από σύντομη δίκη, στις 6 Ιανουαρίου του 1945 στο χωριό Κρώρα.
Τότε, η δικαιολογία που προέβαλαν για την συνθηκολόγηση με τον εχθρό ήταν «η αποφυγή της άσκοπης αιματοχυσίας» και «η σωτηρία της χώρας». Σήμερα οι μνημονιακές κυβερνήσεις επικαλούνται το ίδιο. Υπογράφουν τα μνημόνια (που περιέχουν κατοχικά μέτρα) τάχα για να μην πτωχεύσει η χώρα· διότι, όπως λένε, αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ και επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα, οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές: θα περικοπούν μισθοί και συντάξεις, ο κόσμος δεν θα έχει θέρμανση στα σπίτια του, επιχειρήσεις θα πτωχεύσουν ή θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλες θα κηρύξουν στάση πληρωμών, δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν τα δάνεια, η Ελλάδα θα χάσει την αξιοπιστία της στις αγορές, θα υπάρξει πείνα και απόγνωση. Δηλαδή ό,τι ακριβώς ζούμε σήμερα που βρισκόμαστε εντός Ευρωζώνης!
ν
Ομοιότητες και διαφορές
Η τωρινή ύπουλη, αλλά προσχεδιασμένη, γερμανική επίθεση κατά της χώρας μας άρχισε το 2009, αμέσως μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του προηγούμενου έτους, με τους Γερμανούς να εκμεταλλεύονται την φανερή αδυναμία της χώρας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Το πώς έφτασε η χώρα σε αυτό το σημείο της εξαθλίωσης, εξαιτίας της διαφθοράς, της ληστείας του δημοσίου χρήματος και της σπατάλης των προηγούμενων δεκαετιών, έχει περιγραφεί από πολλούς.
Με αυτό το δεδομένο, οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 2009 μπορούν και αυτές να χαρακτηριστούν «δοσιλογικές», καθώς υπέταξαν τη χώρα, αυτή τη φορά «υπό το κράτος της ανάγκης», στις επιθυμίες του Βερολίνου. Πρόκειται για τις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου, του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι «κατοχικές» και για έναν άλλο λόγο. Πρώτα επιλέχτηκαν με μυστικές συμφωνίες από τους ξένους και κατόπιν προτάθηκαν προς ψήφιση στον ελληνικό λαό.
Το 1941 οι Γερμανοί, έχοντας συγκεντρώσει 680.000 άνδρες, 1.200 τεθωρακισμένα και 700 αεροπλάνα εισέβαλαν στη χώρα, ισχυριζόμενοι ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη.
Το 2009 εισέβαλαν στη χώρα δόλια και άνανδρα, καλυπτόμενοι υπό το προσωπείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εξαγοράζοντας συνειδήσεις, ισχυριζόμενοι ότι ήρθαν για να μας σώσουν από την επικείμενη οικονομική καταστροφή.
Το 1941, οι Γερμανοί αντιμετωπίστηκαν από 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία.
Το 2009 κανείς Έλληνας δεν υπερασπίστηκε τη χώρα, καθώς ολόκληρο το έθνος κοιμόταν, μεθυσμένο από τους ατμούς της ευωχίας των προηγούμενων ετών. Κανείς δεν αντελήφθη την εισβολή.
ν
Γερμανικά τεθωρακισμένα στα Προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών.
Το ημερολόγιο έγραφε 27 Απριλίου 1941, Κυριακή του Θωμά.
ν
Το 1942 η κυβέρνηση Τσολάκογλου έδωσε δάνειο στη Γερμανία ύψους 3,5 δισ. μάρκων! Στη διάρκεια της Κατοχής, η Ελλάδα αναγκάστηκε να παραδώσει στον γερμανικό στρατό που βρισκόταν στην Ελλάδα, αλλά και στη στρατιά του Ρόμελ στην Αφρική, όλα της τα τρόφιμα (τους πρώτους μήνες της Κατοχής, αυτά «πληρώνονταν» με πλαστά μάρκα του κατοχικού Γερμανικού στρατού)! Αυτή η κατάσχεση των Ελληνικών τροφίμων προκάλεσε την πείνα που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 300.000 Έλληνες.
Την περίοδο 2010-2015 το ποσό που εξοικονόμησε η Γερμανία, χάρη στην κρίση χρέους γενικότερα της Ευρωζώνης αλλά κυρίως της Ελλάδας, ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό που υπερβαίνει το όποιο κόστος κατέβαλε η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Στη διαπίστωση αυτή κατέληξε τον Αύγουστο του 2015 σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Χάλε (IWI), μέλος της ένωσης ινστιτούτων Λάιμπνιτζ.
Συγκεκριμένα, οι αποδόσεις των ομολόγων του γερμανικού Δημοσίου υποχώρησαν κατά περίπου 300 μονάδες βάσης και η χώρα εξοικονόμησε έτσι πάνω από 100 δισ. ευρώ, ποσό αντίστοιχο με το 3% του γερμανικού ΑΕΠ στην περίοδο 2010-2015. Το IWI υποστηρίζει μάλιστα πως σε μεγάλο βαθμό η μείωση των αποδόσεων των γερμανικών ομολόγων οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση της Ελλάδας.
Την ίδια περίοδο, η Ελλάδα δυστυχούσε και εξακολουθεί να δυστυχεί. Η ανεργία εκτινάχτηκε σε απροσμέτρητα ύψη, το 45% του πληθυσμού γνώρισε αυτό που λέγεται ακραία φτώχεια, ενώ 500.000 Έλληνες, νέοι επιστήμονες κυρίως, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Τους νεκρούς δεν τους μετράει πια κανείς.
Για να μην αναφέρουμε την καταλήστευση, μέσω υπερ-φορολόγησης, των Ελλήνων, και την απογύμνωσή τους από κάθε περιουσιακό στοιχείο, το οποίο στη συνέχεια παίρνει το δρόμο, μέσω των δαιδαλωδών γραφειοκρατικών οργανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προς τη Γερμανία για να καταχωνιαστεί στα θησαυροφυλάκια της Μπούντεσμπανκ στη Φρανκφούρτη.
ν
Ένας εκδικητικός λαός
Αν ξύσεις την πατίνα του πολιτιστικού επιστρώματος, θα βρεις πάντα από κάτω τον ίδιο θηριώδη, ψυχρό και αιμοδιψή Γερμανό. Από την εποχή που έκανε εισβολές προκειμένου να καταστρέψει κάθε πόλη και κάθε μνημείο πολιτισμού την περίοδο της ρωμαϊκής ηγεμονίας, έως σήμερα. Δεν υπάρχουν Ναζί Γερμανοί και δημοκράτες Γερμανοί. Υπάρχουν μόνο Γερμανοί. Οι θηριωδίες τους στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο έκαναν τη Νάνσυ Γουέικ, σαμποτέρ της Γαλλικής Αντίστασης που τιμήθηκε με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, να πει «ο μόνος καλός Γερμανός είναι ο νεκρός Γερμανός».
ν
Η Νεοζηλανδή Νάνσυ Γουέικ (30 Αυγούστου 1912 – 7 Αυγούστου 2011).
ν
Στις 22 Ιουνίου 1940, στο δάσος του Κομπιέν (Compiegne), λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού, ο Αδόλφος Χίτλερ εκδήλωνε όλη του τη μανία για εκδίκηση κατά της Γαλλίας, για την ήττα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Πάνω στο ίδιο βαγόνι τραίνου που 22 χρόνια νωρίτερα είχε υπογραφεί η προσβλητική άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα αυτός καθόριζε τους εξευτελιστικούς όρους της παράδοσης της Γαλλίας και της διακυβέρνησης της χώρας. Ήταν η πρώτη πράξη εκδίκησης που επί 22 χρόνια φαντασιώνονταν οι Γερμανοί και η πρώτη πράξη επιστροφής στο «ένδοξο παρελθόν».
ν
Ο Χίτλερ με τον Γκαίρινγκ και τον Ρούντολφ Ες (κέντρο) περιμένουν την γαλλική αντιπροσωπεία για να υπογράψει την παράδοση της Γαλλίας, στο ίδιο σημείο και στο ίδιο βαγόνι τρένου που το 1918 οι Γερμανοί είχαν παραδοθεί στους Γάλλους…
ν
Στις 22 Ιουνίου 1940, στις 18:36 ακριβώς, η Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία παραδίδεται στους Γερμανούς. Ο ίδιος ο Χίτλερ αποχώρησε πριν από το τέλος των διαδικασιών, θέλοντας να προσβάλει περαιτέρω την αντίπαλη πλευρά…
ν
Συνάντηση της ελληνικής μνημονιακής αντιπροσωπείας με την Άνγκελα Μέρκελ στη γερμανική καγκελαρία το Μάρτιο του 2015 για την έναρξη των διαπραγματεύσεων σχετικά με το ελληνικό «πρόγραμμα». Οι διαπραγματεύσεις θα ολοκληρωθούν δύο χρόνια αργότερα, την Άνοιξη του 2017 με την πλήρη παράδοση της χώρας.
ν
«Η Γερμανία σέρνει έως και σήμερα», γράφει στην ιστοσελίδα του ο οικονομολόγος Γιάννης Σιάτρας, «βαριά τη μνήμη της ήττας των δύο μεγάλων πολέμων του περασμένου αιώνα. Στο φάντασμα της Βαϊμάρης, το οποίο παραμένει ως μια βαθιά ψύχωση μεγάλου μέρους του λαού, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προστέθηκε και το φάντασμα του διαμελισμού του κράτους τους. Έτσι, την ιστορία της Γερμανίας, τόσο μετά τις Βερσαλλίες, όσο και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα πρέπει να την εξετάζουμε με βάση την ψυχολογία της εκδίκησης και της ανάγκης του γερμανικού έθνους –και κυρίως των γερμανικών ηγεσιών– να αναδείξει και πάλι την ανωτερότητα που αναδύεται μέσα από τους μύθους της τευτονικής παράδοσης και της άριας φυλής.
»Σήμερα, η Γερμανία νοιώθει και πάλι όπως ένοιωθε τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: μια ισχυρή παγκόσμια υπερδύναμη. Και κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει ότι στο αίσθημα αυτό βασίζεται ένα μεγάλο μέρος της σημερινής αλαζονικής συμπεριφορά της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, αλλά και η εκδικητική μανία κατά της Ελλάδας (νικήτρια δύναμη και στους δύο πολέμους) καθώς η Ελλάδα υπήρξε ένας σοβαρός παράγοντας και για τις δύο γερμανικές ήττες».
ν
Ισχυροί μεν, δειλοί δε
Οι Γερμανοί είναι ρεβανσιστές, είναι ισχυροί, αλλά είναι και απίστευτα δειλοί. Γιατί οι ηγέτες της πιο ισχυρής χώρας της Ευρώπης δεν τολμούν να φανερωθούν μπροστά ακόμη και σε αυτή την απίστευτα νωθρή και αδύναμη Ελλάδα, μια χώρα που όπως η Βενεζουέλα καταγράφει μόνο πρωτιές εξαθλίωσης. Δεν τολμούν να εμφανιστούν και βάζουν τους Γάλλους να κάνουν τη βρωμοδουλειά.
Αυτές τις μέρες είχαμε την επίσκεψη στην Αθήνα του Γάλλου πρωθυπουργού Μπερνάρ Καζνέβ, αλλά και του Γάλλου υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Μισέλ Σαπέν, ενόσω συνεχίζονται οι «διαπραγματεύσεις» σε «κεντρικό ξενοδοχείο» των «θεσμών» με τους Έλληνες υπουργούς. Οι Γάλλοι ήρθαν επειδή δεν τολμούν να έρθουν εδώ ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σόιμπλε.
Είναι λυπηρό για τη Γαλλία, τη χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση, να έχει καταντήσει το παιδί για τα θελήματα των Γερμανών.
Είναι επίσης εξευτελιστικό για τους Έλληνες πολιτικούς να διαπραγματεύονται με τους δανειστές σε «κεντρικό ξενοδοχείο». Τα ξενοδοχεία, φτηνά ή ακριβά, είναι τα προσωρινά καταφύγια της αμαρτίας, των τυχοδιωκτών και των ιερειών του έρωτα.
Οι αυτόκλητοι «φίλοι» μας, οι Γάλλοι, ήρθαν για να πιέσουν για την «ολοκλήρωση της αξιολόγησης», δηλαδή την πλήρη υποταγή της χώρας. Το μόνο καινούριο στοιχείο που κομίζουν είναι η πιθανότητα να πάρει ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση ένα δάνειο, ύψους 3 δισ. ευρώ, από την Παγκόσμια Τράπεζα (αφού κανείς άλλος δεν τη δανείζει). Τόσο αποτιμάται η παράδοση της χώρας στους Γερμανούς. Τα 3 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν –και αυτά– για την εξαγορά συνειδήσεων και τον πλουτισμό των πολιτικών. Ποιος είπε ότι η προδοσία δεν αποδίδει;
ν
Υπεραμύνθηκε των σκληρών και απάνθρωπων μέτρων του Μνημονίου ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τονίζοντας ότι δεν είναι υποχρεωτικό να είναι συμβατά με το κοινοτικό κεκτημένο, καθώς η Ελλάδα τελεί «υπό ειδικό καθεστώς»!
ν
Προς διαμελισμό της χώρας
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των αποβλήτων, παραμένει ανεξήγητη η απροθυμία της «ελληνικής» κυβέρνησης να ενδώσει, καθώς τόσο το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όσο και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ζητούν περιδεώς την υποτέλεια και την παράδοσή μας στους Γερμανούς, αρκεί να ξαναγυρίσουμε –όπως ονειρεύονται οι άφρονες, οι δυστυχείς– στα προ των Μνημονίων χρόνια. Ίσως περιμένει να της καταβληθούν πρώτα τα τριάκοντα αργύρια…
Και δεν αντιλαμβάνονται ότι στόχος των γερμανο-ευρωπαίων είναι η σομαλοποίηση και ο διαμελισμός της Ελλάδας, η μετατροπή της σε ένα απέραντο hot spot, με τμήματά της να παραδίδονται στους Τούρκους και άλλα να διαμορφώνονται σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, όπου θα δουλεύουν εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Το ίδιο σχεδιάζουν να κάνουν και με την Κύπρο. Ο ελληνισμός βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο…
Οι Γερμανοί, χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό τις Βρυξέλλες, κατέλαβαν τη χώρα προτάσσοντας το επιχείρημα ότι σε αυτήν βασίλευε η διαφθορά και η αποδιοργάνωση σε όλους τους τομείς του κράτους. Και αυτό αληθεύει. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι της κακοπάθειάς μας. Έχοντας διαβρωθεί από την ηγεσία του κράτους έως τον τελευταίο πολίτη, επιτρέψαμε στον εχθρό να εισβάλλει. Μπορεί ο εχθρός να παρουσιάζεται ως σωτήρας, με προγράμματα (Μνημόνια) και μεταρρυθμίσεις που τάχα θα μας βάλουν στον ίσιο δρόμο, απώτερος σκοπός του όμως είναι ο διαμελισμός της χώρας. Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως είναι η δική μας κακοδαιμονία και ηλιθιότητα που φταίει.
Την περίοδο της πρώτης Κατοχής (1942-1945) υπήρχε η Εθνική Αντίσταση που την εξέφραζε κυρίως το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) και ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) με δύο εκατομμύρια μέλη στις πόλεις και 100.000 αντάρτες στα βουνά, που επέφεραν απανωτά χτυπήματα στον Γερμανό κατακτητή και τους εγχώριους συνεργάτες του.
Στη σημερινή δεύτερη Κατοχή της χώρας –χώρα περιθωριακή η οποία, όπως είπε ο Γιούνκερ, δεν δικαιούται να μετέχει στο κοινοτικό κεκτημένο, καθώς τελεί υπό «ειδικό καθεστώς»– με πολιτικούς-μαριονέτες, εισαγόμενη νομοθεσία και απώλεια εθνικής κυριαρχίας για 99 χρόνια, κανείς δεν αντιδρά εκτός από μερικές μόνο ολιγάριθμες ομάδες –που θα μπορούσαν να θεωρηθούν και γραφικές– οι οποίες αντιστέκονται στα Ειρηνοδικεία εμποδίζοντας τους πλειστηριασμούς.
Όσο για τον λαό, του ταιριάζουν οι στίχοι του Μαγιακόφσκι:
Η φωνή του σαν κόκκαλο ψαριού στο λαρύγγι του.
Η πολιτεία αμπάρωσε τον δρόμο με σκοτάδι.
