Ημέρα της Γυναίκας
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Posted by Youmagazine Staff
Γνωρίστε μερικές από τις γυναίκες που άφησαν εποχή με το έργο τους και έβαλαν τα θεμέλια για έναν πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο.
ν
ΗΡΩΙΣΜΟΣ, πρωτοποριακό πνεύμα και αγάπη για τη δικαιοσύνη είναι μόνο μερικές από τις αρετές που χαρακτηρίζουν τις γυναίκες που παρουσιάζουμε στο αφιέρωμα αυτό με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. Πρόκειται για ένα μικρό δείγμα γυναικών, ανάμεσα στις πολλές που πέρασαν μέσα στους αιώνες, που κατάφεραν μέσα από συνεχείς αγώνες και αντίξοες συνθήκες να βάλουν τα θεμέλια για ένα καλύτερο αύριο. Ας τις γνωρίσουμε.
Η Ιταλίδα εκπαιδευτικός Μαρία Μοντεσσόρι.
ν
Η Μαρία Μοντεσσόρι (31 Αυγούστου 1870 – 6 Μαΐου 1952) ήταν η πρώτη γυναίκα που πήρε πτυχίο ιατρικής στην Ιταλία. Μετά την αποφοίτησή της έγινε διευθύντρια ενός σχολείου στη Ρώμη για νοητικά καθυστερημένα παιδιά. Τότε ήταν που διατύπωσε νέες αρχές και μεθόδους για την εκπαίδευση των πολύ μικρών παιδιών, πετυχαίνοντας εκπληκτικά αποτελέσματα. Επινόησε το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, γνωστό και ως «μοντεσσοριανή μέθοδος», το οποίο αποτέλεσε πρωτοπορία για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται και σήμερα σε αρκετά σχολεία. Τα παιδιά κάτω από την καθοδήγησή της πέρασαν πολλές από τις εξετάσεις που έδιναν και τα φυσιολογικά παιδιά. Δουλεύοντας με τα φτωχά παιδιά στις παραγκουπόλεις της Ρώμης, έδειξε πως κάθε παιδί είναι ικανό για μάθηση.
Η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, μητέρα της διάσημης Μαίρης Σέλεϊ.
ν
Η Μαίρη Γουόλστονκραφτ (Mary Wollstonecraft), (27 Απριλίου 1759 – 10 Σεπτεμβρίου 1797) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Με το πρωτοποριακό έργο της “A Vindication of the Righs of Woman” υπήρξε η πρώτη γυναίκα που τόλμησε να αρθρώσει το χάσμα μεταξύ των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των δικαιωμάτων των γυναικών. Εξερεύνησε τις παραδοσιακές έννοιες της θηλυκότητας και διατύπωσε το πρώτο συστηματικό επιχείρημα για τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών. Αντιπαρατέθηκε ευθέως στην πολιτική του φύλου και στον πατριαρχικό μύθο της πολιτικής θεωρίας. Το βιβλίο της, που γράφτηκε το 1792, εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς έως σήμερα. Ήταν μητέρα μιας εξίσου πρωτοποριακής και ταλαντούχας συγγραφέα, της Mary Shelley που έγραψε τον περίφημο Φρανκενστάιν.
Η Αύρα Θεοδωροπούλου, από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες.
ν
Η Αύρα Θεοδωροπούλου (1880 Αδριανούπολη – 1963) ήταν καθηγήτρια πιάνου, κριτικός, ιστορικός της μουσικής και υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων της γυναίκας. Ίδρυσε τον Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας το 1920 και υπηρέτησε ως πρόεδρός του την περίοδο 1920-1957, προωθώντας θέματα όπως την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και άλλα θέματα που αφορούσαν τη γυναίκα, αλλά και την κοινότητα. Έγραψε έργα πάνω στη μουσική, όπως η “Ιστορία της Μουσικής” και ήταν παντρεμένη με τον ποιητή Σπύρο Θεοδωρόπουλο, γνωστό με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Άγις Θέρος. Μαζί με την Καλλιρρόη Παρρέν είναι μία από τις πρώτες φεμινίστριες της Ελλάδας, ενώ θεωρείται ότι ξεκίνησε το επίσημο κίνημα του φεμινισμού με την ίδρυση του Συνδέσμου.
Η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου άφησε εποχή για το πνεύμα και τη φιλανθρωπία της.
ν
Η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου (1809 Πάτρα – 1899) ξεχώρισε για το πνεύμα της και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Είχε μαχητική δράση εναντίον του Όθωνα και πρωτοστάτησε στην αποτυχημένη εξέγερση του Ναυπλίου, την 1η Φεβρουαρίου του 1862. Αυτός ήταν και ο λόγος που καταδιώχθηκε από το παλάτι. Ήταν μια αξιόλογη και καλλιεργημένη γυναίκα που είχε μετατρέψει το σπίτι της σε φιλολογικό σαλόνι. Ήταν παροιμιώδης για τη φιλανθρωπία της και πρόσφερε μεγάλο μέρος της περιουσίας της στους φτωχούς και στους πρόσφυγες. Στο Ναύπλιο υπάρχει οδός, έξω από το αρχοντικό της, που φέρει το όνομά της, καθώς και προτομή της στο αναγνωστήριο της δημόσιας βιβλιοθήκης του Ναυπλίου, έργο του Χαριάτη. Εξυμνήθηκε επίσης από γνωστούς ποιητές της εποχής, όπως από τον Ηλία Καλαμογδάρτη, πρώτο ξάδελφό της, και τον Παναγιώτη Σούτσο.
Η περίφημη φωτογραφία όπου η Ρόζα Παρκς κάθεται σε μπροστινή θέση στο λεωφορείο το 1956.
ν
Η Ρόζα Παρκς (Rosa Louise McCauley Parks), (4 Φεβρουαρίου 1913 – 24 Οκτωβρίου 2005) ήταν μια έγχρωμη μοδίστρα, που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Η πράξη αυτή πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες.
Παράλληλα, έδωσε έναυσμα σε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, που δεν ήταν άλλος από τον υπέρλαμπρο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, για να ξεκινήσει τους αγώνες υπέρ των Αφροαμερικανών στην Αμερική. Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα Παρκς αναφέρεται σήμερα ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων».
Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας και το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
Η Rebecca Lolosoli γεννήθηκε το 1962 και ίδρυσε μαζί με άλλες 14 γυναίκες το χωριό των γυναικών.
ν
Απηυδησμένη από τη μάστιγα των βιασμών και των καταναγκαστικών γάμων που επιβάλλονται στις γυναίκες φυλής της, η Rebecca Lolosoli δημιούργησε το 1991 ένα χωριό μόνο για γυναίκες, την κοινότητα της Umoja (που σημαίνει Ενότητα, στη γλώσσα των Σουαχίλι), στην Κένυα. «Το χωριό μας έχει μετατραπεί σε καταφύγιο», λέει η Lolosoli. “Οι γυναίκες και τα κορίτσια που προσπαθούν να γλιτώσουν από αναγκαστικούς γάμους ή εξοστρακίζονται μετά από βιασμούς ή προσπαθούν να σωθούν από τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων έρχονται στην Umoja για ασφάλεια. Τα αγόρια είναι ευπρόσδεκτα, εφ’ όσον είναι πρόθυμα να ακολουθήσουν τους κανόνες του χωριού και δεν προσπαθούν να κυριαρχήσουν πάνω στις γυναίκες” λέει χαρακτηριστικά η Lolosoli.
Η Qiu Jin, εθνική ηρωίδα της Κίνας.
ν
Η φεμινίστρια και μαχητική Qiu Jin (8 Νοεμβρίου 1875 – 15 Ιουλίου 1907) γεννήθηκε στην Κίνα και έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα στην εκπαίδευση. Εκείνη την εποχή ήταν ακόμη συνηθισμένο για τις γυναίκες να δένουν τα πόδια τους (μια πρακτική που υποτίθεται ότι τους πρόσθετε χάρη) από την ηλικία των πέντε ετών, καθιστώντας τις στην ουσία ανάπηρες και εξαρτώμενες από τους άλλους. Η Qiu Jin ενθάρρυνε τις γυναίκες να αντισταθούν στην καταπίεση από τις οικογένειές τους και από την κυβέρνηση και να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία μέσω της εκπαίδευσης. Αμφισβήτησε με τόλμη τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και απαίτησε ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για τις γυναίκες. Ήταν η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε μιας ένοπλης εξέγερσης εναντίον της διεφθαρμένης δυναστείας των Τσινγκ, γεγονός για το οποίο συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε σε ηλικία 31 ετών. Έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα μάρτυρας για την Επανάσταση του 1911 την Κίνα και γιορτάζεται έως σήμερα σαν εθνική ηρωίδα.
Η Zitkala-Sa (“Κόκκινο πουλί” στη γλώσσα των Ντακότα) το 1898.
ν
Η Zitkala-Sa, γνωστή επίσης με το ιεραποστολικό-όνομα Gertrude Simmons Bonnin, (22 Φεβρουαρίου 1876 – 26 Ιανουαρίου 1938) ήταν μια γυναίκα της φυλής Σιου Γιάνκτον Ντακότα με μικτή καταγωγή. Ήταν καταξιωμένη συγγραφέας, αρθρογράφος, εκπαιδευτικός και μουσικός και έγραψε την πρώτη ινδιάνικη όπερα, “Η Όπερα του Ήλιου”, το 1913, βασισμένη πάνω σε μουσικά θέματα των Σιου και Ute. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει συλλογές από ινδιάνικους θρύλους και ιστορίες, καθώς και ιστορίες από την παιδική της ηλικία στον καταυλισμό των Ινδιάνων. Ίδρυσε το Εθνικό Συμβούλιο των Ινδιάνων της Αμερικής το 1926, το οποίο προωθούσε τα πολιτικά δικαιώματα των Ινδιάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου μέχρι το θάνατό της, το 1938.
Η Μαρία Κιουρί αφιέρωσε τη ζωή της στην επιστήμη.
ν
Η Μαρία Κιουρί (Maria Skłodowska-Curie), (7 Νοεμβρίου 1867 – 4 Ιουλίου 1934) ήταν Πολωνή φυσικός και χημικός. Σε συνεργασία με τον σύζυγό της, Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική και τη Χημεία. Προώθησε ενεργά σε όλη τη ζωή της τη χρήση του ραδίου για ιατρικούς σκοπούς. Ήταν η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμονας της εποχής της και έμεινε γνωστή επίσης ως Μαντάμ Κιουρί. Έμειναν περίφημα επίσης τα λόγια της ότι στη ζωή δεν υπάρχει τίποτα για να φοβηθεί κανείς, μόνο να κατανοήσει.
Η Charlayne Hunter το 1961, μετά την εγγραφή της στο Πανεπιστήμιο της Georgia, στον αμερικανικό Νότο.
ν
Η Σαρλέιν Χάντερ (Charlayne Hunter), (27 Φεβρουαρίου 1942, Νότια Καρολίνα) κατέχει τη θέση της πρώτης Αφροαμερικανής φοιτήτριας στο Πανεπιστήμιο της Georgia. Είναι χαρακτηριστική η φωτογραφία που τη δείχνει να φεύγει από το πανεπιστήμιο μετά την εγγραφή της, δημιουργώντας εντύπωση στους παρευρισκόμενους που δεν περίμεναν να δουν μια έγχρωμη γυναίκα να διεκδικεί πανεπιστημιακή μόρφωση. Η αποφασιστικότητα παρ’ όλα αυτά είναι φανερή στο πρόσωπο της νεαρής Σαρλέιν, η οποία ακολούθησε καριέρα δημοσιογράφου και έχει βραβευτεί για το έργο της στην τηλεόραση και σε έντυπη μορφή.
