Υπάρχουν περισσότεροι από δέκα πλανήτες
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Posted by Youmagazine Staff
Υπάρχουν περισσότεροι πλανήτες απ’ όσους αντιλαμβανόμαστε στο ηλιακό σύστημα, υποστηρίζει επιστήμονας του Κέμπριτζ.
Πόσοι άγνωστοι κόσμοι υπάρχουν μέσα στο ηλιακό σύστημα; Photo: NASA. Πηγή: Supplied
v
ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ «ανακάλυψαν» πρόσφατα τον Πλανήτη-9, έναν μακρινό γίγαντα αερίων, ο οποίος, κρυμμένος στο σκοτάδι, ρυθμίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται στη Ζώνη του Κάιπερ, την περιοχή αστεροειδών στα όρια του ηλιακού συστήματος.
Ωστόσο, ο Πλανήτης-9 δεν επαρκεί για να εξηγήσει τις περίεργες συμπεριφορές ορισμένων αστεροειδών. Θα πρέπει επομένως να υπάρχει και Πλανήτης-10 και ίσως Πλανήτης-11 και Πλανήτης-12.
Την περίεργη αυτή άποψη διατυπώνει ο Νορβηγός αστροφυσικός. Sverre Johannes Aarseth από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ. Όπως υποστηρίζει οι τροχιές πολλών γνωστών νάνων πλανητών δεν είναι τόσο σταθερές όσο πιστευόταν στο παρελθόν, και αυτό μόνο μια εξήγηση μπορεί να έχει: ότι υπάρχουν επιπλέον πλανήτες στα απόμακρα όρια του ηλιακού μας συστήματος.
Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, οι επιστήμονες του Καλτέκ, Mike Brown και Konstantin Batygin, δημιούργησαν ένα μαθηματικό μοντέλο που δείχνει ότι ένας αέριος γίγαντας στο μέγεθος του Ποσειδώνα βρίσκεται στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, επηρεάζοντας τις κινήσεις των έξι μικρότερων από πλανήτη σωμάτων της Ζώνης του Κάιπερ, που συμπεριφέρονται πολύ παράξενα.
Στον υποθετικό αυτόν γίγαντα δόθηκε το όνομα Πλανήτης-9, και πιστεύεται ότι η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί κάπου μεταξύ 10.000 και 20.000 ετών.
Με βάση όμως τα διαθέσιμα στοιχεία, οι περίεργες κινήσεις που παρατηρούνται στα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ συνεπάγονται την ύπαρξη όχι μόνο ενός μη ανακαλυφθέντα πλανήτη, αλλά πολλών.
Την άποψη του δρα Sverre J. Aarseth ασπάζεται και ο Carlos de la Fuente Marcos, ο οποίος ειδικεύεται στα πέραν του Ποσειδώνα ουράνια σώματα. Ο Ισπανός αστρονόμος μελετώντας το περιήλιο (το σημείο της τροχιάς ενός σώματος που βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο) των δώδεκα πέραν του Ποσειδώνα ουρανίων σωμάτων (TNOs – trans-Neptunian objects) –περιήλια μεγαλύτερα των 30 AU (μια αστρονομική μονάδα ή AU ισούται με 149.597.870.700 μέτρα) και τους μεγαλύτερους από 150 AU ημι-κύριους άξονές τους– διαπίστωσε μια ομοιότητα στα τροχιακά χαρακτηριστικά τους, δηλαδή ότι οι ελλειπτικές τροχιές τους έχουν όμοιο προσανατολισμό.
Υπό κανονικές συνθήκες τα περιήλιά τους θα ήταν τυχαία, εφόσον όμως αυτό δεν συμβαίνει, σημαίνει ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας 13ος πλανήτης που επηρεάζει τις τροχιές τους.
«Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να επεκτείνουμε τα όρια του ηλιακού συστήματος πέρα από τον Πλούτωνα», λέει ο ισπανός αστρονόμος.
