Ιστορίες Σοφίας: Άκμπαρ ο Μέγας (βίντεο)
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Από την Γεωργία Μεταξά
ν
Η ιστορία του Άκμπαρ, αυτοκράτορα των Ινδιών, που έμεινε στην ιστορία για την ανεξιθρησκία και την προστασία του πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις του.
Ζαλαλουντίν Μοχάμεντ Άκμπαρ “ο Μέγας”, αυτοκράτορας των Ινδιών (1542-1605). Πηγή: historydiscussion.net
ν
ΥΠΑΡΧΟΥΝ αρκετοί θρύλοι γύρω απ’ τη δράση του Άκμπαρ του Μεγάλου, του ισχυρού και πνευματικού αυτοκράτορα των Ινδιών. Ένας απ’ αυτούς αναφέρεται σ’ ένα επεισόδιο την παραμονή μιας μεγάλης μάχης.
Δύο στρατηγοί του πήγαν για να πάρουν τις τελικές οδηγίες για τη μάχη. Ο ένας απ’ αυτούς πήρε σαφείς οδηγίες, ενώ ο άλλος μόνο αποσπασματικές. Στο τέλος, ο δεύτερος απευθύνθηκε στον αυτοκράτορα και του είπε πειραγμένος:
«Γιατί δεν άξιζα σαφείς διαταγές, όταν έχω φέρει τόσες πολλές νίκες;» Ο Άκμπαρ απάντησε:
«Η κατανόησή σου σταμάτησε την ροή των λέξεων. Έτσι, κάθε λεπτό που κέρδισα, χάρη σε σένα, ας μνημονεύεται σαν πολύτιμο μαργαριτάρι».
Υπάρχει μια διήγηση σχετικά με το πώς ο Άκμπαρ πέτυχε μια απ’ τις μεγαλύτερες στρατιωτικές νίκες του.
Αναφέρεται λοιπόν ότι στο πιο κρίσιμο σημείο της μάχης, έβαλε φωτιά πίσω απ’ τους δικούς του στρατιώτες και έδωσε χίλια άλογα στους αιχμάλωτους, προσφέροντάς τους διαφυγή. Αυτοί όρμησαν έντρομοι στους δικούς τους προξενώντας μια πρόσκαιρη αναταραχή. Απ’ την άλλη, οι στρατιώτες του όρμησαν με φτερωμένα πόδια εναντίον του εχθρού, μη βλέποντας άλλο δρόμο διαφυγής. Έτσι, γρηγορότερα και από φλόγες, συνέτριψαν τον εχθρό.
Ένας κοντόφθαλμος αρχηγός βάζει φωτιά πίσω απ’ τις δυνάμεις του εχθρού, αλλά ένας σοφός ανάβει φωτιά πίσω απ’ τις δικές του δυνάμεις!
Στην περίπτωση αυτή ο Άκμπαρ μιμήθηκε τον Αγαθοκλή, τύραννο και βασιλιά της Σικελίας (361-289 π.Χ.). Όταν οι Καρχηδόνιοι επιτέθηκαν το 311 στις Συρακούσες και την πολιόρκησαν, ο Αγαθοκλής διέφυγε με εξήντα πλοία και για αντιπερισπασμό επιτέθηκε το 310 στην ίδια την Καρχηδόνα. Επειδή οι στρατιώτες του ήταν απρόθυμοι για μάχη και ανησυχούσαν για το τι μπορεί να συνέβαινε στην πατρίδα, ο Αγαθοκλής έβαλε φωτιά στα πλοία για να εξαλείψει κάθε σκέψη υποχώρησης. Και ο στρατός του νίκησε.
Η ιστορία αυτή θέλει να πει ότι κάποιες φορές πρέπει να καίμε τις γέφυρες που μας συνδέουν με το παρελθόν –με πρόσωπα και πράγματα– και να ξεχυνόμαστε σαν ορμητικό ποτάμι στο μέλλον.
ν
ν
