Η NASA αποκάλυψε τη “Μουσική των Σφαιρών” του Πυθαγόρα (vid)

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Posted by Youmagazine Staff

Η NASA αποκάλυψε τη “Μουσική των Σφαιρών” μετατρέποντας τα δεδομένα των τηλεσκοπίων σε όμορφα μουσικά κομμάτια, αναφέρει το κανάλι RT.

Image credit: NASA’s Marshall Space Flight Center/X-ray: NASA/CXC/SAO; Optical: NASA/STScI; IR: Spitzer NASA/JPL-Caltech

v

ΣΥΜΦΩΝΑ με τον μαθηματικό και φιλόσοφο Πυθαγόρα (Σάμος 580 π.Χ. – Μεταπόντιο 496 π.Χ.) οι κινήσεις των πλανητών και των άλλων ουρανίων σωμάτων μπορούσαν να μετρηθούν με ακρίβεια, και η αριθμητική αξία, η οποία παρίστανε τις ενδοπλανητικές αποστάσεις, μπορούσε να μετατραπεί σε μουσική, επειδή και η μουσική είναι επίσης αριθμοί.

Έμενε λοιπόν να ανακαλύψει τη σχέση ανάμεσα στη μουσική και τον κόσμο: αφού η ουσία των άστρων ήταν ο αριθμός και ο αριθμός ήταν επίσης το θεμέλιο της μουσικής, τότε τα άστρα και οι πλανήτες έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να είναι μουσικά.

Όπως αναφέρει ο Χαράλαμπος Χ. Σπυρίδης, καθηγητής μουσικής, στην πραγματεία του «Η μουσική των σφαιρών των Πυθαγορείων», πριν τον Πυθαγόρα, οι ομηρικοί ποιητές είχαν προβλέψει τη θεωρία αυτή μέχρις ενός σημείου, γιατί στον ομηρικό ύμνο στον Άρη, οι πλανήτες προσφωνούνται ως ένα είδος χορωδίας από θεϊκές φωνές και στον ύμνο στον Ερμή παρουσιάζεται η επτάχορδη λύρα.
ν

Ο Πυθαγόρας (6ος αι. π.Χ.) είναι περισσότερο γνωστός από το θεώρημα που φέρει το όνομά του. Πηγή: Wikimedia Commons
ν

Είναι επίσης γνωστό ότι τον 7ο αιώνα π.Χ., ο ποιητής Τέρπανδρος πρόσθεσε στη λύρα την έβδομη χορδή (όπως επτά ήταν και οι πλανήτες), θέλοντας να μιμηθεί την πλανητική μουσική. Έτσι, αιώνες πριν από τον Πυθαγόρα, οι Έλληνες γνώριζαν τη μουσική σχέση που υπήρχε μεταξύ Γης και άστρων-θεών.

Τελικά, η ιδέα της ουράνιας μουσικής μπορεί να αναχθεί στον άλλον μεγάλο μύστη της αρχαιότητας, τον Ορφέα, που πίστευε στη δύναμη του αριθμού και της μουσικής.

Από την αρχαιότητα δεν έχουν σωθεί μουσικά κομμάτια. Επομένως, είναι αδύνατο να φανταστούμε το είδος της μουσικής των σφαιρών των Πυθαγορείων.

Αυτό όμως που δεν επέτρεψε ο αδηφάγος χρόνος, έκανε περίπου 3.000 χρόνια μετά δυνατό η NASA, παίρνοντας τα δεδομένα των τηλεσκοπίων και μετατρέποντάς τα σε μια ουράνια συμφωνία (musica universalis).

Γιατί κατά τον ίδιο τρόπο που τα δεδομένα των τηλεσκοπίων, που είναι σε μορφή δυαδικού κώδικα, δηλαδή πολλών 1 και 0, μπορούν να μετατραπούν σε εικόνα, με τον ίδιο τρόπο μπορούν να μετατραπούν σε ήχο.
ν

Μουσική από το κέντρο του Γαλαξία | RT

ν

Στο πιο πάνω βίντεο, ακούμε τη μουσική που παράγουν τα μεμονωμένα φωτεινά σώματα και τα σύννεφα αερίου και σκόνης. Το κομμάτι τελειώνει με ένα κρεσέντο όταν συναντά τη γιγαντιαία μαύρη τρύπα Sagittarius A* που βρίσκεται στην καρδιά του Γαλαξία μας και η οποία έχει μέγεθος τεσσάρων εκατομμυρίων ηλιακών μαζών.

Το κομμάτι αυτό μουσικής καλύπτει μια περιοχή του Γαλαξία μας με έκταση περίπου 400 ετών φωτός.

Το γαλαξιακό γκαλά, το οποίο λαμβάνει χώρα περίπου 26.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, αποτελείται από «παραστάσεις» του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA, του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer και του παρατηρητηρίου ακτίνων Χ Chandra.

Κάθε τηλεσκόπιο παίζει το δικό του «όργανο», ανάλογα με τα δεδομένα που συλλέγει.

Για παράδειγμα, το Hubble ερμηνεύει τις ενεργειακές περιοχές του Γαλαξία, όπου γεννιούνται τα αστέρια, παίζοντας pizzicato, δηλαδή το είδος αγγίγματος των χορδών των οργάνων της οικογένειας του βιολιού όχι με το δοξάρι, αλλά με τα δάχτυλα.

Μετά το Hubble ακολουθεί η κοσμική μουσική και των άλλων τηλεσκοπίων.
ν

Το pizzicato του Hubble | RT

v

H αιθέρια μουσική του Spitzer | RT

ν

Το Chandra «τραγουδά» τις μαγευτικές ακτίνες-Χ από την έκρηξη ενός σουπερνόβα | RT

v

Η ουράνια μουσική τελειώνει με δύο άλλα κομμάτια, το ένα από τα υπολείμματα της έκρηξης της σουπερνόβα Κασσιόπεια A που βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης, που απέχει 11.000 έτη φωτός από τον Γαλαξία μας.

Ο αστερισμός σημειώθηκε για πρώτη φορά στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Η Κασσιόπη βρίσκεται ολόκληρη στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, είναι μάλιστα τόσο βόρειος αστερισμός, ώστε στα χρόνια μας είναι σχεδόν αειφανής από την Ελλάδα.

Το δεύτερο κομμάτι, που ανήκει στην ατονική μουσική, προέρχεται από τους περίφημους «Πυλώνες της Δημιουργίας». Ο όρος αναφέρεται σε μια φωτογραφία που λήφθηκε από το Hubble. Απεικονίζει διαστρικά αέρια και σκόνη στο Νεφέλωμα του Αετού, τα οποία έχουν τη μορφή γιγαντιαίων δακτύλων. Η φωτογραφία λήφθηκε την 1η Απριλίου του 1995 και είναι μια από τις δέκα καλύτερες φωτογραφίες του Hubble.
ν

Μουσική από την Κασσιόπεια | RT

v

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας | RΤ

v

Δείτε επίσης:

Άστρα που πάλλονται στις αναλογίες της Χρυσής Τομής Ο Ομηρικός πόλεμος των άστρων Το νέο έτος θα μπει καθυστερημένο κατά 1΄΄ Νεφέλωμα Ωρίωνος: εκεί όπου γεννιούνται τα άστρα Μια έκλειψη, το φεγγάρι του χιονιού κι ένας κομήτης Ραδιογέφυρα μεταξύ δύο γαλαξιών αποκαλύπτει την ύπαρξη κοσμικού ιστού (vid)