Η ιστορία του μικρού Κογκολέζου που παρίστανε τον Έλληνα!

3 Φεβρουαρίου 2021 Κατηγορία ΘΕΜΑΤΑ, Πρόσωπα

ΠΡΟΣΩΠΑ

Posted by Youmagazine Staff

Η συγκινητική ιστορία ενός μικρού Κογκολέζου που ήταν τόσο παθιασμένος με την ελληνική κουλτούρα που έφτασε να προσποιείται ότι είναι εν μέρει Έλληνας.

Ως παιδί, ο L.K. Kalumba ήταν παθιασμένος με την ελληνική κουλτούρα σε σημείο που έφτασε να προσποιείται ότι είναι εν μέρει Έλληνας. Πηγή: SBS Feed

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ.

Χαμόγελα σκόρπισε στους κόλπους της παροικίας το άρθρο γνώμης του L.K. Kalumba που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα το SBS The Feed.

Η προσωπική κατάθεση που μεταφράστηκε και στα ελληνικά, έχει τον τίτλο “Greekish: Η εμμονή με μια κουλτούρα που δεν ήταν δική μου” και ξεκινά με αναμνήσεις από πανηγυρισμούς τον Ιούλιο του 2004 στη Μελβούρνη.

Για όσους δεν έκαναν κατευθείαν τον συνειρμό, οι εορτασμοί τότε που είχαν φτάσει μέχρι και στην Αυστραλία ήταν για την ιστορική ελληνική πρωτιά στο Euro. Η κατάκτηση του κυπέλλου του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος Ευρώπης για πρώτη φορά από την Εθνική είχε συγκινήσει τότε εκατομμύρια Έλληνες ανά τον κόσμο.

Ανάμεσά τους, στη μακρινή Μελβούρνη, και ένα Ελληνάκι… στην ψυχή.

«Ένιωσα τόσο περήφανος […] Άρχισα να τρέχω γύρω-γύρω στο μικρό μας διαμέρισμα εκείνο το πρωί τραγουδώντας: “Ελλάς ολέ ολέ!”» περιγράφει ο L.K. Kalumba.
v

4 Ιουλίου 2004. Τελικός “Euro 2004”. Η εθνική ποδοσφαίρου κατακτά το τρόπαιο νικώντας 1-0 τη διοργανώτρια Πορτογαλία. Πηγή: Youtube
v

Αλλά οι γονείς του απορούσαν: «Γιατί ο 10χρονος γιος μας να κλαίει από χαρά που η Ελλάδα κέρδισε το πρωτάθλημα;»

O λόγος; Ότι δεν είχε “ίχνος ελληνικής καταγωγής”, όπως παραδέχεται, ως Αυστραλός με ρίζες από το Κονγκό.

Ρόλο στη μύησή του στην ελληνική κουλτούρα έπαιξε μια σειρά συγκυριών, εξηγεί ο ίδιος, που έφεραν τη γαλανόλευκη στην επικαιρότητα, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Βέβαια, μεγαλωμένος στα νοτιοανατολικά της Μελβούρνης και παίζοντας, μάλιστα, ποδόσφαιρο [όχι φούτυ] σε παιδική ομάδα, ήταν μάλλον αναμενόμενο να έρθει σε επαφή με την ελληνική παροικία.

«Ίσως αν ήμουν στο δυτικό Σίδνεϊ, μπορεί και να με είχε προσελκύσει περισσότερο κάποια λιβανέζικη κουλτούρα. Ή στο Άμποτσφορντ (Abbotsford), η βιετναμέζικη […]»

Αλλά υπήρξε και ένα πρόσωπο-κλειδί, ένας φίλος του, μια τάξη μεγαλύτερος, που λειτούργησε ως πρότυπο για τον δεκάχρονο.

«Ο Steve ήταν καλός στο ποδόσφαιρο. Ήταν κουλ […] Είχε στυλ. Και έτσι αφού ήταν Έλληνας, τότε κι εγώ έπρεπε να είμαι Έλληνας», εξηγεί.

Οποία ειρωνεία! Ο Steve έμελλε να είναι αυτός που θα ξεσκέπαζε την “απάτη” που είχε σκαρώσει διαδίδοντας σε συμμαθητές και συμπαίκτες ότι είναι κατά 1/4 ελληνικής καταγωγής!

«Η μητέρα μου έμεινε έκπληκτη. Όταν φτάσαμε σπίτι, άκουγα αμίλητος το κήρυγμα των γονιών μου για το πόσο σημαντικό είναι να είμαι υπερήφανος για τις ρίζες μου. Ο πατέρας μου γέλασε. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήθελα να είμαι Έλληνας. Αμερικανός, ίσως, αλλά με την ιδέα του Έλληνα απορούσε», λέει ο L.K. Kalumba με χιούμορ.

Κι έτσι, ο εν μέρει Έλληνας επέστρεψε στην ταυτότητα του Αυστραλού με καταγωγή από το Κονγκό.

Μάλιστα, η προσωπική του αναζήτηση για σημεία σύνδεσης με το κράτος της κεντρικής Αφρικής, ξεκίνησε αργότερα στα ύστερα εφηβικά χρόνια του Λυκείου.

Έμαθε για την ιστορία της χώρας, ταξίδεψε εκεί, διάβασε έργα που τον μύησαν στον παναφρικανισμό και τον διαμόρφωσαν.

Αλλά ο ίδιος, όπως εξομολογείται, βρίσκεται από πάντα στον “ενδιάμεσο χώρο” και βλέπει την έννοια της ταυτότητας ως κάτι το ρευστό που «επιτρέπει ‒και πρέπει να επιτρέπει‒ χώρο για σύνθεση από διαφορετικές ομάδες».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η διεκδίκηση του χαρακτηρισμού Greekish μετά την έλξη που είχε νιώσει για την ελληνική κουλτούρα

«Για εμένα, το να είμαι Έλληνας είναι κάτι αληθινό και χειροπιαστό […] Μπορεί να το παρακάνω, αλλά ίσως σε κάποιο βαθμό είμαστε όλοι Greekish», καταλήγει ο L.K. Kalumba.
ν