O Μιχάλης Ζαβρός μεταμορφώνει το Μπρίσμπαν μεταφέροντας εκεί τον Παρθενώνα σε φυσικό μέγεθος! Εξάλλου ένας χρωματιστός Παρθενώνας υπάρχει και στη Μελβούρνη.
Ο Μιχάλης Ζαβρός και η ομάδα του μπροστά από την υπερρεαλιστικής υφής απεικόνιση του Παρθενώνα που θα αποκαλυφθεί σύντομα στην Queensland Art Gallery. Image: Supplied
v
Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΒΡΟΣ δεν είναι άνθρωπος που αφήνει τα πράγματα με τα οποία καταπιάνεται μισά. Ο καταξιωμένος Ελληνοαυστραλός σκέφτηκε να μεταφέρει το αριστούργημα της Ακρόπολης των Αθηνών, τον Παρθενώνα, στο Μπρίσμπαν. Ο λόγος; Θέλει οι ντόπιοι να πάρουν μια γεύση από την Ελλάδα χωρίς όμως να πάνε πολύ μακριά.
Πώς θα το κάνει; Ζωγραφίζοντας τον Παρθενώνα σχεδόν σε φυσικό μέγεθος!
Το Κανάλι 7 News Australia, παρουσίασε ένα ρεπορτάζ για το εικαστικό έργο και δήλωσε ότι θα μεταφέρει την εμβληματική Ακρόπολη της Αθήνας στο Μπρίσμπαν και, μάλιστα, με τέτοια σχολαστική ακρίβεια που η όποια διαφορά ίσως είναι ανεπαίσθητη, μέχρι να προσπαθήσετε να περπατήσετε στην Ακρόπολη.
Ο Μιχάλης Ζαβρός τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί σε σύγχρονες αντανακλάσεις της αρχαίας ελληνικής αισθητικής και του ηδονισμού, όπως το Even Raise the Roof – Dionysus Redux, του οποίου επιμελήθηκε πέρυσι, στο Lina στο Brisbane’s Southbank.
Το έργο, το οποίο θα περιλαμβάνει, επίσης, ένα pop-up ελληνικό καφέ ακριβώς στη βάση της επιβλητικής τοιχογραφίας του Παρθενώνα που κόβει την ανάσα, στην Ακρόπολη, θα αποκαλυφθεί αργότερα αυτό το μήνα στο Queensland Art Gallery- Gallery of Modern Art (QAGOMA).
Ο Ζαβρός έχει γίνει γνωστός για τη δημιουργία νεο-ποπ υπερρεαλιστικών, αλλά και αιθέριων πινάκων ζωγραφικής, και γλυπτών. Το έργο του έχει αναφορά ανάμεσα στις κλασικές ελληνικές έννοιες της τελειότητας και της εκπληκτικής ομορφιάς, πάντα όμως με ειρωνικές ή και πιο σκοτεινές υποστρώσεις. Η εύστοχη ονομασία και ο γλαφυρός τίτλος της τοιχογραφίας “Acropolis Now” αναμένεται ότι θα αποτελέσει, όπως και ο αρχαίος Παρθενώνας, το επίκεντρο συζητήσεων και διαφόρων φόρουμ. ν
ν
Ένας χρωματιστός Παρθενώνας στη Μελβούρνη
Ένας άλλος Παρθενώνας, τρισδιάστατος, βρίσκεται στον κήπο της Εθνικής Πινακοθήκης της Βικτώριας στη Μελβούρνη και θα παραμείνει εκεί μέχρι τον Αύγουστο του 2023. Δημιουργήθηκε έπειτα από ανάθεση του ιδρύματος και η μορφή του πρόκειται να αλλάξει τους επόμενους μήνες, περίπου όπως συνέβη και με το πρωτότυπο στη μακραίωνη ιστορία του.
Ενώ όμως μοιάζει με τον Παρθενώνα, δεν μας συστήνεται σαν μια ρέπλικα του ναού που σχεδίασαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, αλλά σαν μια επαναπροσέγγισή του, που δίνει έμφαση στο πώς τα αρχιτεκτονικά μνημεία μεταμορφώνονται στο πέρασμα του χρόνου.
Το ίδιο το όνομα του συγκεκριμένου αρχιτεκτονικού πρότζεκτ, “Temple of Boom”, είναι εμπνευσμένο από τις δονήσεις της σύγχρονης μουσικής. Και οι αρχιτέκτονές του, ο Ανταμ Νιούμαν και ο Κέλβιν Τσανγκ, το οραματίστηκαν σαν ένα σημείο συνάντησης της καλλιτεχνικής –και όχι μόνο– κοινότητας που θα πυροδοτήσει συζητήσεις για την επίδραση του χρόνου στα αρχιτεκτονήματα.
«Αν μπορούσα, ως αρχιτέκτονας, να γίνω διακριτικά μάρτυρας της πορείας ενός και μόνο μνημείου του πλανήτη, που να σημάδεψε την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, και από εκεί να παρακολουθήσω απλώς τα γεγονότα που θα ξεδιπλωθούν, τότε αυτό θα ήταν οπωσδήποτε ο Παρθενώνας», δήλωνε χθες ο Άνταμ Νιούμαν στην αυστραλέζικη εφημερίδα The Age.
«Είναι το πιο φορτισμένο κτίριο από άποψη συμβολισμών, πολιτικής και γεωπολιτικής ιστορίας. Και ανάμεσα στους αρχιτέκτονες, τους μηχανικούς και τους αρχαιολόγους υπάρχει η συναίνεση ότι δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να χτίσουμε τον Παρθενώνα σήμερα. Βρίσκεται πάντοτε εκεί, αιώνιο μνημείο μιας ανυπέρβλητης καλλιτεχνικής τελειότητας», πρόσθεσε.
Ο Νιούμαν και Τσανγκ πάντως σχεδίασαν το “Temple of Boom” στο ένα τρίτο του μεγέθους του αρχαίου ναού και επέλεξαν ως βασικό υλικό το ενισχυμένο με γυαλί σκυρόδεμα. Η τελευταία πινελιά, όμως, δεν θα είναι δική τους, αλλά εκείνων των εικαστικών της Μελβούρνης που η Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώριας κάλεσε να επέμβουν στο έργο, προκειμένου να διευρύνουν το βλέμμα του κοινού πάνω του.
Οι τρεις πρώτοι που ανέλαβαν δράση (οι επεμβάσεις θα συνεχίζονται μέχρι και το καλοκαίρι) είναι οι Drez, Μάντα Λέιν και Ντέιβιντ Λι Περέιρα: ο Drez επένδυσε το έργο με μια πολύχρωμη τοιχογραφία που αλλάζει μορφή ανάλογα με την οπτική γωνία του θεατή, η Λέιν πρόσθεσε ασπρόμαυρους φυτικούς διάκοσμους που συμβολίζουν την προσωπική καλλιέργεια του ατόμου, ο Περέιρα σχεδίασε στο πάτωμα ιμπρεσιονιστικά μοτίβα που αποτυπώνουν τη ρευστότητα των φύλων και των ταυτοτήτων, ενώ η Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώριας βρίσκεται σε συζητήσεις και με το Ελληνικό Μουσείο της Μελβούρνης, ώστε να διοργανώσουν και διάφορες άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σχετικά με την ιστορία του Παρθενώνα.
Όσον αφορά το ζήτημα του επαναπατρισμού των Γλυπτών, που αναδύεται σχεδόν αναπόφευκτα σε κάθε σχετική συζήτηση, ο Νιούμαν σχολίαζε σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Guardian ότι αυτό υπήρχε μεν στη σκέψη του ίδιου και του Τσανγκ όταν σχεδίαζαν το “Temple of Boom”, χωρίς όμως να θέλουν να οδηγηθούν σε διδακτισμούς.
«Πιθανότατα είναι θέμα χρόνου το να συναινέσουν το Βρετανικό Μουσείο και η βρετανική κυβέρνηση στην επιστροφή», δήλωνε ο αρχιτέκτονας. «Υπάρχουν ελάχιστα επιχειρήματα υπέρ της παραμονής των Γλυπτών στο Λονδίνο και το πρότζεκτ μας είναι μέρος αυτής της συζήτησης». ν