Ο θησαυρός των Ναζί στο βυθό της Βαλτικής
ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Posted by Youmagazine Staff
Ένας Βρετανός δύτης λέει ότι έχει εντοπίσει τον χαμένο θησαυρό του Χίτλερ στο βυθό της Βαλτικής Θάλασσας.
Βρετανός κυνηγός θησαυρών ισχυρίζεται ότι το ναυάγιο του υπερωκεάνιου Wilhelm Gustloff, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 9.500 άτομα, κρύβει τον χαμένο θησαυρό του Χίτλερ. Image: Supplied
v
ΤΟ ΥΠΕΡΩΚΕΑΝΙΟ «Βίλχελμ Γκούστλοφ» (Wilhelm Gustloff) καθελκύσθηκε στις 5 Μαΐου 1937 στο Αμβούργο. Είχε συνολικό εκτόπισμα 25.484 τόνων και, ύστερα από μια σύντομη καριέρα ως κρουαζιερόπλοιο, με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε στον γερμανικό στόλο ως πλωτό νοσοκομείο.
Στην αρχή του πολέμου έλαβε μέρος στην πολωνική εκστρατεία καθώς και στη νορβηγική. Από τον Νοέμβριο του 1940 μέχρι τις αρχές του 1945 παρέμενε ελλιμενισμένο στη Γκντύνια στη διάθεση της εκεί διοίκησης υποβρυχίων χρησιμοποιούμενο ως πλοίο υποστήριξης-ενδιαίτησης του προσωπικού των υποβρυχίων και της ναυτικής βάσης.
Στις 12 Ιανουαρίου 1945, καθώς οι σοβιετικές στρατιές του 2ου και 3ου Λευκορωσικού μετώπου είχαν πλησιάσει επικίνδυνα τους λιμένες της Πομερανίας και οι Γερμανοί ήταν εξαναγκασμένοι σε συνεχή υποχώρηση, αποφασίστηκε η άμεση μεταφορά όχι μόνο του στρατιωτικού προσωπικού της ναυτικής βάσης αλλά και του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. ΄
Έτσι, ο ναύαρχος Καρλ Ντένιτς σχεδίασε την εκτέλεση της μεγαλύτερης μέχρι τότε επιχείρησης μεταφοράς αμάχων, στρατιωτών, τραυματιών αλλά και του μεγαλύτερου μέρους του προσωπικού της γερμανικής διοίκησης υποβρυχίων από το Γκντανσκ, το Πίλαου και την Γκντύνια. Παράλληλα, η Βέρμαχτ ανέλαβε την με οποιοδήποτε τρόπο καθυστέρηση της επέλασης του εχθρού, που θα επέφερε τρομακτικές συνέπειες στους αμυνόμενους.
Στις 29 Ιανουαρίου 1945 το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» ήταν έτοιμο για απόπλου, μαζί με το επιβατηγό «Χάνσα» (Hansa), ήταν με την συνοδεία δύο τορπιλακάτων. Οι Γερμανοί μετεωρολόγοι θεώρησαν καταλληλότερη ημερομηνία της επιχείρησης την 30ή Ιανουαρίου όπου θα επικρατούσε κακοκαιρία, θεωρώντας ότι η επαρκής ταχύτητα των πλοίων θα τα καθιστούσε ασφαλή σε δύσκολες καιρικές συνθήκες έναντι των εχθρικών υποβρυχίων.
v
Η τελευταία φωτογραφία του MV Wilhelm Gustloff την ώρα που αφήνει το λιμάνι της Γκντύνια στις 12:30 της 30ής Ιανουαρίου 1945, συνοδευόμενο από το Hansa. Image: Supplied
v
Αν και το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» είχε δυνατότητα μεταφοράς 1.685 ατόμων, η γερμανική διοίκηση σκόπευε να υπερβεί κατά πολύ το όριο αυτό, με δεδομένο ότι τουλάχιστον 60.000, μόνο άμαχοι, ανέμεναν στους παραπάνω λιμένες της ανατολικής Πρωσίας για να επιβιβασθούν.
Σύμφωνα με την τελευταία αναφορά επιβατών του πλοίου, επέβαιναν σε αυτό 173 μέλη πληρώματος, 918 άνδρες του γερμανικού ναυτικού (διοίκησης υποβρυχίων) μεταξύ των οποίων και γιατροί, 373 νοσοκόμες, 162 βαριά τραυματίες και 4.424 πρόσφυγες (συνολικά 6.050 επιβαίνοντες).
Σύμφωνα, όμως, με άλλες πηγές, το σύνολο των επιβατών πλησίαζε τις 10.000, ένας αριθμός όχι και τόσο απίθανος, αν ληφθεί υπόψη ότι κατά την επιβίβαση είχε δημιουργηθεί σύγχυση και με τον πανικό φυγής που επικρατούσε κατόρθωσαν να διασπάσουν τον έλεγχο επιβίβασης καταλαμβάνοντας και την τελευταία σπιθαμή ελεύθερου χώρου επί του πλοίου.
Το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» και το «Χάνσα» αναχωρούν τις πρωινές ώρες από τον λιμένα της Γκντύνια με την υποστήριξη των τορπιλακάτων «Τ-19» και «Λέβε» (Löwe) και προορισμό το Κίελο. Μα ώρα μετά τον απόπλου παρουσιάσθηκε μηχανική βλάβη στο επιβατηγό «Χάνσα», το οποίο εγκατέλειψε την νηοπομπή και επανέπλευσε στον λιμένα.
Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ήταν σχετικά άσχημες, με θερμοκρασία 10 βαθμούς υπό το μηδέν, ένταση ανέμου 7 μποφόρ, συνεχή χιονόπτωση και κατάσταση θαλάσσης τρικυμιώδη. Έτσι, τρεις ώρες από τον απόπλου η τορπιλάκατος «Τ-19» ειδοποιεί με σήμα της ότι αδυνατεί να συνεχίσει λόγω των καιρικών συνθηκών και επιστρέφει στον λιμένα απόπλου. Έτσι έμεινε μόνο η «Λέβε» να καλύπτει το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» στη δυτική του πλέον πορεία.
v
Το MV Wilhelm Gustloff το 1939 στο Γκντανσκ, πριν το επιτάξει η γερμανική στρατιωτική διοίκηση. Photo: Wikimedia Commons. Πηγή: Supplied
v
Το MV Wilhelm Gustloff την ώρα που αναχωρεί κατάφορτο από το λιμάνι της Γκντύνια. Image: Supplied
v
Η τραγωδία
Στις 19:10, καθώς τα δύο πλοία παρέπλεαν τη βάση Χελ και τον φάρο Ροζέβιε των πολωνικών ακτών γίνονται αντιληπτά από το περισκόπιο του ρωσικού υποβρυχίου «S-13» του οποίου κυβερνήτης ήταν ο Αλεξάντερ Μαρινέσκο. Ο σοβιετικός κυβερνήτης, αντιλαμβανόμενος ότι πρόκειται για νηοπομπή, αλλά δυσκολευόμενος από τις συνθήκες, αποφάσισε να ακολουθήσει τα σκάφη μέχρι να πετύχει την κατάλληλη στιγμή τορπιλισμού. Στις 21:08 το «S-13» εξαπολύει 4 τορπίλες κατά του υπερωκεανίου εκ των οποίων οι 3 βρίσκουν τον στόχο τους προκαλώντας αιφνιδιασμό και πανικό στους επιβαίνοντες του «Βίλχελμ Γκούστλοφ».
Η μία τορπίλη αχρήστευσε το μηχανοστάσιο, ενώ οι δύο άλλες τα ύφαλα στη πλώρη με συνέπεια να βρουν ακαριαίο θάνατο οι 373 νοσοκόμες που είχαν καταλύσει στο διαμέρισμα εκείνο του πλοίου. Η κατάσταση που επικράτησε ήταν τραγική και απερίγραπτη. Οι σωσίβιες λέμβοι ρίχνονται ακατάστατα, ενώ το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση. Οι φωτοβολίδες φώτιζαν τον σκοτεινό ουρανό και τα σήματα κινδύνου στέλνονταν από τον ραδιοτηλεγραφητή συνεχώς. Το «Λέβε» έφθασε πρώτο, αλλά συνέχισε τις έρευνες εντοπισμού του εχθρικού υποβρυχίου, αντί τού συντονισμού της διάσωσης.
Τελικά μετά από 50 λεπτά της ώρας, στις 22:00, το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» βυθίστηκε, παρασύροντας στο βυθό χιλιάδες επιβατών του. Οι ελάχιστες λέμβοι ήταν αδύνατον να περισυλλέξουν τους ναυαγούς από τα παγωμένα νερά της Βαλτικής.
Τελικά, και παρά το γεγονός ότι κατέφθασαν το καταδρομικό «Άντμιραλ Χίπερ» (Admiral Hipper) και η τορπιλάκατος «Τ-36», καθώς και άλλα έξι γερμανικά πλοία, σώθηκαν μόνο 1.230 επιβάτες. Γύρω στα 9.500 άτομα πνίγηκαν. Το θέαμα ήταν μακάβριο, καθώς χιλιάδες πτώματα στρατιωτών, γυναικών και παιδιών επέπλεαν στα παγωμένα νερά της Βαλτικής σε κατάσταση ψύξης.
Η τραγωδία αυτή είναι από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στον κόσμο.
v
Το MV Wilhelm Gustloff λίγο πριν το καταπιούν τα παγωμένα νερά της Βαλτικής. Ελάχιστοι από τους 10.000 και πλέον επιβάτες του διασώθηκαν. Image: Supplied
v
Ο πυρετός του χρυσού
Μέχρι σήμερα επικρατεί σκοτάδι σχετικά με τον χαμένο θησαυρό του Χίτλερ. Πρόκειται για ράβδους χρυσού, ασήμι, πολύτιμους λίθους και έργα τέχνης που οι Ναζί άρπαξαν από τις κατεχόμενες από τον γερμανικό στρατό χώρες, μαζί με προηγμένα όπλα (πύραυλοι V2) που μεταφέρθηκαν για να μην πέσουν στα χέρια των Συμμάχων.
Κανείς δεν γνωρίζει την τύχη αυτού του θησαυρού. Μέχρι τώρα επικρατούσε η αντίληψη ότι μεταφέρθηκε σε άγνωστη τοποθεσία με τρένα, όμως τώρα ο επαγγελματίας δύτης Φιλ Σάγερς (Phil Sayers) λέει το πολύτιμο φορτίο ποτέ δεν μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς.
Κατά τη γνώμη του, ο θησαυρός υπήρχε πάνω στο «Βίλχελμ Γκούστλοφ». Βέβαια αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η τραγική μοίρα των επιβατών του MV Wilhelm Gustoff συνδέεται με τον χαμένο θησαυρό.
v
Συνοδευόμενος από τον καπετάνιο Lübbe, ο Χίτλερ επιθεωρεί το πλήρωμα του MV Wilhelm Gustoff. Image: Supplied
v
Οι πολωνικές αρχές έχουν από καιρό θεσπίσει ένα όριο ακτίνας 500 μέτρων από το ναυάγιο, ώστε να μην μπορεί να πλησιάσει κανείς, προστατεύοντας τα απομεινάρια του βυθισμένου πλοίου από αρχαιοκάπηλους και κυνηγούς θησαυρών που αναζητούν, μεταξύ άλλων, το θρυλικό «κεχριμπαρένιο δωμάτιο» το οποίο οι Γερμανοί είχαν αποσυναρμολογήσει από το Τσάρσκογιε Σελό, το πολυτελές θερινό συγκρότημα ανακτόρων των Ρώσων αυτοκρατόρων κοντά στην Αγία Πετρούπολη.
Το «κεχριμπαρένιο δωμάτιο» είχε κατασκευαστεί αρχικά στο Βερολίνο, ανάμεσα στα έτη 1707-1713 και το 1717 δόθηκε ως δώρο στον Τσάρο της Ρωσίας.
v
Φωτογραφία του αυθεντικού «κεχριμπαρένιου δωμάτιου» όπως ήταν το 1931.
Photo: Wikimedia Commons. Πηγή: Supplied
v
Ο Σάγερς λέει ότι του χορηγήθηκε άδεια το 1988 να βουτήξει στον τόπο του ναυαγίου για να τοποθετήσει εκεί μια αναμνηστική πλάκα και να ανακτήσει ορισμένα αντικείμενα για το μουσείο επιζώντων στο Κίελο της Γερμανίας.
Ο ίδιος λέει ότι βρήκε ένα φινιστρίνι με μεταλλική αντιστήριξη, γεγονός που υποδηλώνει ότι προερχόταν από μια «θωρακισμένο δωμάτιο», στο οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, είχε αποθηκευτεί ο θησαυρός.
v
Λίγο μετά τον πόλεμο. Αμερικανοί στρατιώτες μεταφέρουν κιβώτια με ράβδους χρυσού και έργα τέχνης που είχαν κρύψει οι Ναζί σε ένα ορυχείο αλατιού στη Γερμανία. Photo: US Archives. Πηγή: Supplied
v
Ιστορίες πέρα από τον τάφο
Ο Σάγερς, που είναι σήμερα 61 ετών, ισχυρίζεται ότι μίλησε με τον ασυρματιστή του πλοίου, Ρούντι Λάνγκε (Rudi Lange), έναν από τους επιζώντες του ναυαγίου, ο οποίος του είπε πως όταν φόρτωναν το πλοίο, ενόσω αυτό βρισκόταν στην πολωνική αποβάθρα, είδε ένοπλους φρουρούς να μεταφέρουν τη νύχτα μεγάλα κλειστά κιβώτια. Επρόκειτο για ολόκληρο στόλο φορτηγών που παρατάχθηκαν στην αποβάθρα κατά μήκος του πλοίου, με όλα τα μέτρα που επιβάλλει η μυστικότητα.
Ο Ρούντι Λάνγκε, ο ασυρματιστής, κατέβηκε από το πλοίο, για να κάνει ένα τσιγάρο, και συνέπεσε με την άφιξη των φορτηγών. Ωστόσο, δεν κατάλαβε τότε περί τίνος επρόκειτο.
Πέρασαν πολλά χρόνια και το 1972, όταν συναντήθηκε με έναν άλλο επιζήσαντα, ο οποίος είχε πάρει μέρος στη μεταφορά του χρυσού, συνειδητοποίησε από τα λεγόμενά του, τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ. Ήταν ένας από τους φρουρούς που είχαν επιφορτιστεί με τη φύλαξη του χρυσού και αποκάλυψε στον Λάνγκε τι συνέβαινε σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο χρυσός και οι υπόλοιποι κλεμμένοι θησαυροί είχαν μεταφερθεί στο λιμάνι της Γκντύνια από το Καίνιξμπεργκ – μια φυσική πόλη-κάστρο που παλιά ήταν έδρα των Τευτόνων Ιπποτών.
Ο Σάγερς εκτιμά ότι ο θησαυρός που βρίσκεται στο πλοίο ανέρχεται στα 100 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που αναμένεται να πολλαπλασιαστεί –αν βέβαια βρεθεί ο θησαυρός– λόγω της ιστορικότητας των ευρημάτων.
